Αποσυνθέσαμε την Ελλάδα. Κι έμεινε, κατά τον Ελύτη, «μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι». 

...

Κάντε ένα πείραμα. Ρωτήστε ένα παιδάκι, που βρισκόταν στο ΓΣΠ το απόγευμα του Σαββάτου, ποιος ήταν ο «κακός» που κατέστρεψε ένα παιγνίδι, που στο μυαλό του -αν το επέτρεπε το αποτέλεσμα του αγώνα- θα ήταν άτυπη φιέστα πρωταθλήματος.

Η «δημοκρατική αντίληψη» του εκλελεγμένου Νίκου Αναστασιάδη ήταν πως δεν χρειαζόταν να διορίσει καμία γυναίκα στις θέσεις-κλειδιά της εκτελεστικής εξουσίας, βάζοντας άλλο ένα εμπόδιο στην εμπέδωση της ισότητας.

Λίγα πράγματα αντιπαθώ όσο τα κομματόσκυλα. Κι αυτή η ανάρτηση είναι προσωπική. Γιατί δεν κάνω διακρίσεις στο χρώμα, στο φύλο και στη ράτσα. Τους αντιπαθώ όλους το ίδιο. Και τους αντιπαθώ ισοπεδωτικά. Τους λέω «πράγματα», όχι γιατί κάνω κακή χρήση της γλώσσας. Τους λέω «πράγματα», γιατί εκχωρούν την ανθρώπινή τους ιδιότητα σε κάποιο κόμμα. Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχουν κομματόσκυλα με καλές δικαιολογίες. Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν κομματόσκυλα. Σκέτα κομματόσκυλα, μ’ ένα εκνευριστικό, μονότονο γαύγισμα, στον ίδιο πάντα τόνο. Στην ίδια κασέτα. Στην ίδια ξύλινη, γλωσσική επιφάνεια.

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε, ΕΥΡΩΚΟ και Οικολόγοι, σαν… συμμετέχοντες σε τηλεφωνική δημοσκόπηση, δήλωσαν, στο πλαίσιο των εσωκομματικών τους διαδικασιών «δεν γνωρίζω/δεν απαντώ», στην ερώτηση ποιον προτίθενται να υποστηρίξουν στις προεδρικές εκλογές. 

Δεκατέσσερα ερωτήματα-ταμπού έθεσε στους τρεις υποψηφίους Προέδρους η συνάδελφος Κάτια Σάββα στον «Πολίτη» την περασμένη Κυριακή. Κάποια εξ αυτών, ενδεχομένως να θεωρούνται «πιο ταμπού» από τα υπόλοιπα. Είναι, όμως, όλα ζητήματα πολιτικής και πολιτικά ζητήματα. Και όλα αφορούν την ευρύτερη έννοια της αλλαγής στην κυπριακή πολιτεία και κοινωνία, κάποια από αυτά με θετικό κι άλλα με αρνητικό τρόπο, αν και η ερμηνεία είναι αναπόφευκτα υποκειμενική. 

 Εξαιρετικά ενδιαφέροντα είναι τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης της «Σ», σχετικά με τις συσπειρώσεις των κομμάτων. Κι αυτό γιατί, με εξαίρεση τον ΔΗΣΥ, ο οποίος κατέρχεται με υποψήφιο τον ηγέτη του, τα υπόλοιπα τρία κόμματα, που έχουν μέχρι στιγμής καταλήξει στον υποψήφιο που θα υποστηρίξουν στις προεδρικές εκλογές, φαίνεται να μην κατάφεραν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της βάσης τους.

Η πορεία των μοτοσικλετιστών ήταν σιωπηλή. Σταμάτησε την Κυριακή, για λίγο, στο οδόφραγμα της Δερύνειας. Και κανείς δεν φώναξε τίποτα. Τόσα χρόνια μετά, κι ακόμα τίποτα δεν μπορούσε να ειπωθεί. Τι θα μπορούσαν να φωνάξουν, άλλωστε, που να μην το επικάλυπτε εκείνο το παχύ στρώμα του δέους που προκαλεί η θυσία για την πατρίδα; Τι να έλεγαν που να μην το είχαν πει ήδη οι νεκροί;