Έφτασε λοιπόν η μέρα. Για ν’ απευθυνθώ σε όλους εσάς αλλά και στον καθένα προσωπικά. Φίλους, περαστικούς, γνωστούς και αγνώστους. Άλλωστε σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν έχει σημασία ο τίτλος που φέρει ο καθένας από μας. Την συντριπτική πλειοψηφία ενώνει κάτι σπουδαιότερο και παρά τις όποιες παραλλαγές στη συμπεριφορά και τον χαρακτήρα, παραμένει αναλλοίωτο. Η ευλογία του να είσαι Άνθρωπος. Κι αν δεν πολύ ανταποκρινόμαστε σε αυτό το «χρίσμα» μέσα στην επίπλαστη και υλιστική καθημερινότητα μας, μπορούμε μέσα από μικρές πράξεις να κάνουμε το ελάχιστο που για κάποιους είναι τεράστιο. Αναγκαίο και επιβεβλημένο με μοναδικό στόχο ζωής την ελπίδα. Είναι αυτοί οι κάποιοι που είδαν την πατρίδα τους να τους διώχνει. Έτσι απευθύνομαι εγώ προς σε σας. Ως άνθρωπος προς άνθρωπο. Και απευθύνομαι σε όλους ανεξαιρέτως. Ανθρώπους εργαζόμενους στο δημόσιο, στον ιδιωτικό τομέα, σε κόμματα, οργανισμούς, συνδέσμους, οργανώσεις… Αξιωματούχους και μη. Βασικά σε όλους εσάς που θα διαβάσετε αυτό το κείμενο.

 Επιστρέφοντας από τη Λέσβο πριν μερικές βδομάδες, ήξερα πολύ καλά μέσα μου ότι το εισιτήριο μου δε θα κατέληγε στον κάδο απορριμμάτων, αλλά θα ήταν ένα επαναλαμβανόμενο αλε ρετούρ. Έτσι κι αλλιώς από το νησί δεν έφυγα "ολόκληρος". Ένα κομμάτι της ψυχής μου είναι εκεί και φωνάζει «έλα πίσω». Μου το είχαν πει άλλωστε. Πως «αν πας μια φορά θα σου γίνει τρόπος ζωής». Σαν μια φωνή που «εισβάλλει» για πάντα μέσα στο μυαλό και την καρδιά. Επιστρέφω λοιπόν στη Λέσβο. Σ’ αυτό το νησί στο οποίο κόλαση αλλά και παράδεισος συνυπάρχουν. Ένα νησί το οποίο αποτελεί παράδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς προς ανθρώπους οι οποίοι ψάχνουν να πιαστούν από το πουθενά. Έχουν γραφτεί πολλά για την κατάσταση εκεί. Πιστέψτε με τίποτα δεν μπορεί να περιγράψει το τι συμβαίνει πραγματικά. Αν δεν το ζήσεις δε μπορείς να το νιώσεις.  

Όλος ο πόνος ζωγραφισμένος στα πρόσωπα μικρών και μεγάλων που ξεπροβάλλουν από το πουθενά στοιβαγμένοι μέσα σε πρόχειρες λέμβους. Φορτωμένοι πίκρες, γιατί, αναμνήσεις, φόβο, εξάντληση, πένθος και άλλα τόσα. Είναι άνθρωποι που όσο παρανοϊκό κι αν ακούγεται θεωρούν «τη θάλασσα πιο ασφαλή από την στεριά». Κι ας ξέρουν πως χιλιάδες δεν τα κατάφεραν… Κι ας ξέρουν ότι τα νερά που διασχίζουν την ώρα του απόλυτου σκότους, κρύβουν ψυχές στο βυθό τους που κανείς δε θα τις ψάξει. Ψυχές και γκρεμισμένα όνειρα. Χθες ήμασταν εμείς, σήμερα αυτοί, αύριο ποιος ξέρει…Μόλις χθες άλλοι 34 δεν τα κατάφεραν να φτάσουν στη Λέσβο. Βούλιαξαν μαζί με τα όνειρα και τις αγωνίες τους. Λόγω επαγγέλματος, είδα τις φωτογραφίες χωρίς επεξεργασία και πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν την έκφραση του νεκρού προσώπου ενός κοριτσιού που ήταν δεν ήταν 10...Ένα παιδί βασικά που είχε σπίτι, δωμάτιο, παιχνίδια, σχολείο, συγγενείς, φίλους... Και σίγουρα θα έκανε όνειρα. Απ' αυτά τα "άπιαστα" μα τόσο αληθινά που όλοι κάναμε όταν είμασταν παιδιά. Και που κατέληξε; Ένας ακόμη αριθμός σε μια μεγάλη λίστα... Είναι αυτό το κορίτσι στη φωτογραφία πιο κάτω... 

 

ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ 

Πέραν του ανθρώπινου δράματος, έζησα και το μεγαλείο του εθελοντισμού. Είδα ανθρώπους να δίνουν και την τελευταία ικμάδα της ψυχής τους για τους άλλους. Ανθρώπους από όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Νέους, ηλικιωμένους, οικογενειάρχες, ελεύθερους, επαγγελματίες, άνεργους, μα πάνω απ’ όλα ανθρώπους. Είναι πραγματικά άγγελοι χωρίς φτερά… Είναι αυτοί που δεν έμαθαν να διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε κατηγορίες. Μαύρους, άσπρους, χριστιανούς και μουσουλμάνους. Είναι αυτοί που πέταξαν τα ρολόγια τους και οι μόνοι αριθμοί με τους οποίους έχουν σχέση, αφορούν νεκρούς, τραυματίες, πεινασμένους, άρρωστους, βρεγμένους, ρούχα, τρόφιμα, σκηνές, λέμβους, κουβέρτες...Άνθρωποι που ξεχνούν να φάνε, να κοιμηθούν. Άνθρωποι που τραυματίζονται "εντός και εκτός" αλλά παραμένουν εκεί, στις επάλξεις ενός αγώνα ανθρωπιάς. 

 

Επιστρέφω λοιπόν εκεί αρχές Φεβρουαρίου… Όχι μόνος αλλά μαζί και με άτομα που έχουν ευαισθητοποιηθεί μέσα από όσα μετέφερα όταν ήμουν στο νησί αλλά και μέσα από όσα έγραψα στο blog μου υπό τον τίτλο «I AM YOU” .  Και είναι άτομα τα οποία πιστεύω θα επιστρέψουν ως «σύγχρονοι ευαγγελιστές».

ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ «ΗΟPE FOR REFUGEES»

 Με αφορμή την αποστολή υπό την ονομασία «ΗΟPE FOR REFUGEES», αποφάσισα να οργανώσω μια εκστρατεία συλλογής χρημάτων κυρίως μέσω της διαδικτυακής μεθόδου Crowdfunding αλλά και με κατάθεση σε ειδικό λογαριασμό. Οι ανάγκες στη Λέσβο είναι πάρα πολλές και συνεχώς προκύπτουν νέες καθώς η ροή προσφύγων είναι αδιάκοπη παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Και οι ανάγκες αφορούν κυρίως τόσο τους πρόσφυγες όσο και τους εθελοντές. Και σε πολλές περιπτώσεις οι ανάγκες έχουν σχέση με την ίδια την επιβίωση. Ολόκληρη η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει ότι αν δεν υπήρχαν οι εθελοντές τότε τα θύματα θα αυξάνονταν δραματικά. 

 Ο στόχος είναι η συλλογή μέχρι τις 8 Φεβρουαρίου, του μίνιμουμ ποσού των 5 χιλιάδων ευρώ.

Σας παρακαλώ όλους μαζί και κάθε έναν ξεχωριστά να συνεισφέρετε ότι μπορείτε και να μεταφέρετε αυτή την έκκληση σε όσους περισσότερους ανθρώπους.  Σας παρακαλώ να βρείτε έστω μια στιγμή και να την αφιερώσετε γι’  αυτόν τον σκοπό. Η διαχείριση των πόρων θα γίνει επί τόπου και σε συνεργασία με την συμπατριώτισσα μας Έλενα Μουστάκα η οποία δίνει έναν αγώνα 24 ώρες το 24ωρο στο λόφο της Μόριας θυσιάζοντας το ίδιο της το είναι. Όλα όσα θα γίνουν με τα χρήματα που θα συλλέξουμε θα τα δημοσιοποιούμε με πλήρη λεπτομέρεια. Και είμαι σίγουρος πως όσοι προσφέρουν, έστω και από απόσταση θα γίνουν κοινωνοί του μεγαλείου που λέγεται ΑΝΘΡΩΠΙΑ. Λένε πως όταν κάνεις ένα καλό, η Ζωή στο επιστρέφει στο πολλαπλάσιο. Υπάρχει λοιπόν κίνητρο…

Μπορείτε να συνεισφέρετε με δύο τρόπους:

A.      Ο πρώτος είναι πατώντας στο πιο κάτω Link και ακολουθώντας τις απλές οδηγίες: https://www.youcaring.com/lesvos-refugees-volunteers-498316

B.      O δεύτερος τρόπος είναι η κατάθεση στον ειδικό λογαριασμό που έχω ανοίξει στην Τράπεζα Κύπρου στο όνομα CON/NOU CON/NOS (HOPE FOR REFUGEES)

O αριθμός λογαριασμού είναι: 357021427549 (IBAN: CY26002001950000357021427549)

Πολύ σύντομα ολοκληρώνεται το ντοκιμαντέρ που ετοιμάζουμε και το οποίο θ’ αποτυπώσει τα πάντα που εκτυλίσσονται στη Λέσβο. Και είμαι βέβαιος ότι θ’ αγγίξει ψυχές και ελπίζω να βοηθήσει και αυτή την προσπάθεια.  

Τέλος θέλω να σας παρακαλέσω να κοινοποιήσετε αυτή τη δημοσίευση για να φτάσει σε όσους περισσότερους γίνεται. 

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων μέσα από την καρδιά μου.

Κωνσταντίνος 

https://twitter.com/NinoStories