ΠΟΙΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΝΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΘΟΥΝ, ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ «ΚΟΛΟΣΥΡΜΑΘΚΙΑΝ ΤΗΣ ΚΟΥΦΗΣ»;

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΑ ΘΕΛΕΙ ΟΛΑ Ή ΤΙΠΟΤΕ. ΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΛΑΘΗ, ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΑΤΗΜΑΤΑ. ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ

Η Εσταυρωμένη Κύπρος δεν θα δει Ανάσταση αν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν παροπλιστούν και σταματήσουν να συνυπογράφουν ή υποκύπτουν στα «θέλω» των ξένων

Σταύρωση, μαρτυρικός θάνατος και μετά η Ανάσταση. Οι προσδοκίες και ελπίδες λαών και ανθρώπων που οραματίζονται και ελπίζουν πως μετά τον οδυνηρό Γολγοθά θα ακολουθήσει η Ανάσταση. Η δικαίωση και η επικράτηση της ειρήνης.

Στο έμπα του 2018 η ανθρωπότητα βρίσκεται μέσα στη δίνη ενός παγκόσμιου χάους. Μιας ακόμα προετοιμασίας για το αιματοκύλισμα του κόσμου, τον πολυτεμαχισμό χωρών, τον διαμοιρασμό εδαφών ως ζωτικής σημασίας για τα οικονομικά συμφέροντα της ολιγαρχίας ισχυρών κρατών. Ανίερες συμμαχίες δημιουργούνται και στήνεται το ικρίωμα για λαούς που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες στρατιωτικές τους μηχανές. Φίλοι έγιναν ορκισμένοι εχθροί. Οι άλλοτε άσπονδοι εχθροί γίνονται σύμμαχοι και υπογράφουν συμφωνίες και συνεργασίες που κυοφορούν θανατικό και αίμα.

Ποιοι θα μοιραστούν τα ιμάτια της καθημαγμένης Συρίας, η οποία, κουρελού και ζητιάνα, ζητά άσυλο για τα εκατομμύρια των προσφύγων της και ελεημοσύνη από χώρες των οποίων η άρχουσα τάξη ευθύνεται για το αιματοκύλισμά της; Ουαί υμίν…

Ο πραγματικός πόλεμος στη Συρία φαίνεται πως τώρα αρχίζει. Σκοτεινός ο ορίζοντας και για άλλες χώρες που θα αποτελέσουν ακόμα μια φορά το πείραμα στα φονικά εργαστήρια των ισχυρών για εθνοκτόνες λύσεις που -καλού κακού- θα αφήνουν χαραμάδες για μελλοντικές διενέξεις και συγκρούσεις. Λύσεις ευκαιρίας και παντός καιρού αν οι συμμαχίες στραβώσουν στην πορεία. Τότε θα χρησιμοποιηθούν λέξεις-κλειδιά που θα κρύβονται μέσα στις ύπουλες παραγράφους των προτεινόμενων «λύσεων».

Εσχάτως γίνεται λόγος για «ομοσπονδιακή» λύση και στη Συρία ή τριχοτόμηση. Η Τουρκία διεκδικεί το κομμάτι της και η προέλασή της δεν αφύπνησε ακόμα την Ευρώπη, η οποία την «ντομπάρει» με δισεκατομμύρια για να κρατηθούν οι πρόσφυγες σε καταυλισμούς - στρατόπεδα συγκέντρωσης και να μην ξεχυθούν και μαγαρίσουν τα σαλόνια της.

Στην Κύπρο του τίποτα

Στην Κύπρο μετά το Πάσχα της Ανάστασης και αφού χωνέψουμε τη θεία Μετάληψη με τόνους σφαγιασθέντων αμνών και εριφίων, θα γίνει και η περιβόητη συνάντηση Αναστασιάδη - Ακιντζί, στο σπίτι της κας Σπέχαρ, προκειμένου να διερευνηθούν -όπως λένε- οι προθέσεις των δύο πλευρών. Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί. Ποιες προθέσεις όταν κάνουμε πως δεν βλέπουμε την «κολοσυρμαθκιάν της κουφής»;

Ποιες προθέσεις έκρυψε μέχρι σήμερα ο νεοσουλτάνος Ερντογάν, όταν ωμά και κυνικά απειλεί τους πάντες, από την Κύπρο μέχρι τα Βαλκάνια; Ποιες προθέσεις-στοχεύσεις τους δεν γνωρίζουμε ήδη όταν οι υποτελείς του Ερντογάν, Γιλντιρίμ και άλλοι, απειλούν με νέες μικρασιατικές καταστροφές όσους τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι και να αγγίξουν τα υποθαλάσσια χρυσοφόρα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου; Ο Ακιντζί, αυτή η θλιβερή μαριονέτα, κρέμεται από τις κλωστές της Τουρκίας. Κινείται, μιλά, άγεται και φέρεται σύμφωνα με τα φιρμάνια που του στέλλει το σουλτανάτο του Ερντογάν.

Δεν φτάνουν οι ωμές απειλές και προκλήσεις. Έχουμε και αυτούς που κανοναρχούν καθημερινά με το κοντός ψαλμός αλληλούια, πως πρέπει επειγόντως να πάμε σε συνομιλίες. Κατηγορούν τον Ν. Αναστασιάδη πως προτίμησε τον προεδρικό θώκο αντί της λύσης και πως ευθύνεται για την κατάρρευση των συνομιλιών στον Κραν Μοντάνα. Τον βρυχηθμό του Τσαβούσογλου και ρέστων «φίλων» τους δεν τον ακούνε όμως. Η σύγχρονη ευαισθησία φαίνεται έχει μικρό αποθηκευτικό χώρο.

Και δεν θυμούνται ούτε και διερωτώνται γιατί να φέρει ευθύνες και ο τέως Πρόεδρος Δ. Χριστόφιας που δεν φτάσαμε σε λύση; Η’ ο Τάσσος ή ακόμα και ο Κληρίδης. Ο δε τελευταίος έκανε τέτοιες υποχωρήσεις βαπτίζοντας τες μάλιστα «θαρραλέα βήματα» που ανέμενε κανείς πως η Τουρκία θα ικανοποιείτο. Μέγα πλάνη. Η Τουρκία τα θέλει όλα ή τίποτε. Κουράζονται να αφήσουν τη μνήμη τους να ανακαλέσει πρόσωπα και γεγονότα, να επιστρέψουν πίσω και να αναγνωρίσουν λάθη, πισωγυρίσματα και παραπατήματα. Όταν το συνειδητοποιήσουν ίσως να είναι πολύ αργά.

Από τη θεία μετάληψη στην αμετροέπεια και την υποκρισία

Τέτοιες μέρες -από τη Μεγάλη Δευτέρα μέχρι την Ανάσταση και τις γιορτές του Πάσχα- επικρατεί μια άγραφη συμφωνία μεταξύ πολιτικών, να υπάρχει αναμεταξύ τους εκεχειρία και να περιορίζονται σε μηδενικά επίπεδα οι επικρίσεις και οι αλληλοκατηγορίες. Επικαλούνται τις «άγιες μέρες» ως να είναι αναμάρτητοι. Χιλιάδες χριστιανοί και φερόμενοι χριστιανοί συστοιχίζονται αυτές τις μέρες μπροστά από τους ιερείς για να μεταλάβουν. Άλλοι καθαροί και γνήσιοι και άλλοι βλέποντας παραμορφωμένα την εκκλησιαστική ζωή αντιμετωπίζουν τη θεία μετάληψη ως ένα προσωπικό γεγονός. Βουτηγμένοι στις αμαρτίες και τα πάθη τους δεν τους ενώνει κανένας δεσμός με τον πλησίον τους.

Ο Ιγνάτιος ο Θεοφόρος γύρω στο 110 μ.Χ. χαρακτηρίζει τη θεία μετάληψη ως το «φάρμακο της αθανασίας και αντίδοτο κατά του θανάτου». Ότι είναι το ίδιο το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, στο οποίο έχει μεταβληθεί μυστηριωδώς το ψωμί και το κρασί. Είθισται όσοι παίρνουν τη θεία μετάληψη να αισθάνονται ίδιοι με τον πλησίον τους σεμνοί και ταπεινοί ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης. Αυτά λένε οι γραφές. Οι πραγματικότητες είναι δύσοσμες και η υποκρισία κανόνας επιβίωσης των ισχυρών σε βάρος των αδυνάτων.

Πόσα αισχρά, ανήθικα και άνομα δεν είδαν τα μάτια μας τα χρόνια που πέρασαν και στον νέο που μπήκε; Διεφθαρμένοι, κλεφτρόνια και άρπαγες είχαν το δικό τους τηλεμερίδιο στην καθημερινότητά μας και σήμερα άκρα του τάφου σιωπή. Ακόμα βρίσκονται σε διαδικασία οι δίκες για τα μεγάλα αρπακτικά που έριξαν την οικονομία στα τάρταρα. Την ίδια ώρα κόσμος και κοσμάκης αγωνιά πότε θα ξεσπιτωθεί.

Τίποτε δεν ακούγεται πλέον για τους φερόμενους opinion leaders και για όσους τα εισέπραξαν χοντρά προκειμένου να διαφημιστεί ως «η τελευταία λύση» το εκτρωματικό σχέδιο Ανάν. Κανένας δεν συνειδητοποιεί σήμερα πως το 77% σχεδόν των Κυπρίων που ακύρωσαν το εθνοκτόνο σχέδιο του ιμπεριαλισμού το 2004, ακύρωναν παρόμοια σχέδια που βρίσκονταν υπό εκκόλαψη για να εφαρμοσθούν και σε άλλες χώρες.

Η Κύπρος ήταν απλά το πειραματόζωό τους. Η πλειοψηφία των πολιτών της αρνήθηκε να υποκύψει. Παρά τον πακτωλό εκατομμυρίων που εισέρρευσαν σε άγνωστα ταμεία. Παραμονεύει, ωστόσο, ο κίνδυνος να βρεθούν άλλοι Ιούδες για τα τριάντα αργύρια και το φιλί της προδοσίας που οδηγεί στη Σταύρωση. Η Εσταυρωμένη Κύπρος δεν θα δει Ανάσταση αν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν παροπλιστούν και σταματήσουν να συνυπογράφουν ή υποκύπτουν στα «θέλω» των ξένων. Σεμνά και ταπεινά να επικρατήσουν οι αλήθειες για να δούμε ως λαός Ε/κ και Τ/κ προκοπή και Ανάσταση.

Οι μοιρολογίστρες της υποκρισίας

«Αλίμονο σας Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές». Με αυτή τη φράση ξεκίνησε ο Ιησούς τις επτά καταγγελίες του για τη θρησκευτική ηγεσία του Ισραήλ. Τους χαρακτήρισε υποκριτές και τους κατηγορούσε για ασυνέπεια λόγων και έργων. Κατέκρινε το γεγονός ότι έδιναν έμφαση στην τυπολατρία, ενώ ήταν διεφθαρμένοι, φιλάργυροι, εγωιστές και συμφεροντολόγοι. Ο Ιησούς ζητούσε από τους ανθρώπους να είναι αληθινοί και γνήσιοι, τους μίλησε για τη σεμνότητα και τη συγχώρεση, περιφρόνησε την εξουσία και το χρήμα.

Σύμφωνα με τις γραφές, αποκάλυψε την υποκρισία των Φαρισαίων, λέγοντας ότι αμελούν τα βαθύτερα νοήματα του Νόμου.... Τους παρομοίασε με «τάφους ασβεστωμένους που εξωτερικά μοιάζουν ωραίοι αλλά μέσα είναι γεμάτοι με νεκρά οστά και ακαθαρσίες».

«Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές επειδή, καθαρίζετε το απ’ έξω μέρος του ποτηριού και του πιάτου, από μέσα όμως είναι γεμάτα αρπαγή και ακράτεια». Ο Ιησούς τα έβαλε με την τότε άρχουσα τάξη που λειτουργούσε για τα δικά της συμφέροντα και μόνο. Όπως γίνεται δηλαδή σε όλες σχεδόν τις κοινωνίες, ανεξαρτήτως θρησκείας και χρονικής συγκυρίας.

Τελευταία γίναμε μάρτυρες δακρύβρεκτων σκηνών απείρου υποκρισίας και αμετροέπειας από πλείστες τόσες μοιρολογίστρες για την τραγική κατάληξη της 29χρονης Ελένης, θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. Είδαμε ρασοφόρους να δακρύζουν, να λένε ψέματα, να σκίζουν τα ιμάτια τους και να νίπτουν τας χείρας τους ως σύγχρονοι Πόντιοι Πιλάτοι. Να κατηγορούν αλλήλους και να αποσείουν από πάνω τους ευθύνες. Είδαμε ευυπόληπτες κυρίες να βγάζουν πύρινους λόγους. Να ψευτοδακρύζουν.

Είδαμε και άλλες πληθωρικές φιγούρες, υποκρίτριες ώς το δόξα πατρί, να μνημονεύουν με άρθρα και σημειώματα την τραγικήν Ελενούν, όχι επειδή τους κόφτει πως εκατοντάδες Ελενούες βρίσκονται στο έλεος παιδεραστών και κολασμένων, ανήθικων και μιαρών αλλά για να διαφημίσουν την ανύπαρκτη ευαισθησία τους. Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί…

Καλή Ανάσταση.