Η Μίλαν πέρασε χρόνια και βαθιά αγωνιστική κρίση. Με αστέρι τον Μπάκα, μπόλικο νεανικό υλικό και προσαρμογή στο αγωνιστικό της προφίλ, δείχνει πως επιτέλους παίρνει την ανιούσα

Δεν χρειάζεται συστάσεις αυτός ο Σύλλογος. Η Μίλαν είναι ένας γίγαντας του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ένα κάρο τίτλοι στην Ιταλία, 7 κύπελλα πρωταθλητριών. Τη φανέλα της φόρεσαν παίκτες που το όνομά τους προκαλεί δέος. Απλά και μόνο να θυμηθούμε τα μαγικά της ομάδας του Σάκι και του Καπέλλο. Αλλά, όλα αυτά φαντάζουν κομμάτι του παρελθόντος. Ειδικά την τελευταία πενταετία. Ίσως λίγοι να θυμούνται ότι πήρε το πρωτάθλημα το 2011. Η πιο πρόσφατη ευρωπαϊκή βραδιά ήταν πριν από τρία χρόνια όταν κέρδισε την Μπαρτσελόνα με 2-0 στο Τσάμπιονς Λιγκ, πριν χάσει με 4-0 στον επαναληπτικό. Επιτυχία στην Ευρώπη. Το Τσάμπιονς Λιγκ του 2007, το καλοκαίρι θα κλείσει μία δεκαετία. Ο γίγαντας δεν στέκει καλά στα πόδια του. Πολλές οι αιτίες. Σίγουρα το «Καλτσιόπολις» την επηρέασε, αλλά δεν ήταν η μόνη.

Τι να πει και η Γιουβέντους; Άλλοι είναι οι βασικοί λόγοι. Πρώτον η «απάθεια» του Μπερλουσκόνι. Με τα χρήματα και την υποστήριξη του μεγιστάνα και πρώην Πρωθυπουργού, η Μίλαν ήταν κυρίαρχος. Τα τελευταία χρόνια είναι ακόμη το αφεντικό, αλλά δεν βάζει χρήματα στο ταμείο. Ο Σύλλογος ανήκει στη Fininvest, επενδυτική εταιρεία του Μπερλουσκόνι με Πρόεδρο την κόρη του. Εταιρεία που σε όλα τα προηγούμενα χρόνια παρουσιάζει ζημιές και δύσκολα μπορεί να διοχετεύσει μεγάλα κονδύλια στην ομάδα.

Ένας άλλος σοβαρός λόγος είναι φυσικά η αποχώρηση -πριν μερικά χρόνια- μίας φοβερής φουρνιάς παικτών. Για δύο λόγους. Πρώτα έφυγαν λόγω ηλικίας οι Μαλντίνι, Νέστα κτλ. Στην πορεία ο Κακά, ο Ιμπραΐμοβιτς, ο Μότα πήραν μετεγγραφή, γιατί η Μίλαν δεν μπορούσε να αρνηθεί λόγω οικονομικών τις δελεαστικές προτάσεις. Ο Κακά εκλιπαρούσε να μείνει, αλλά δεν εισακούστηκε. Πακέτο στη σταδιακή πτώση και τα σοβαρά λάθη. Ένα εξ αυτών ήταν ο Πίρλο. Που θεωρήθηκε ξοφλημένος, αλλά είχε πολλά ψωμιά ακόμη.

Στη συνέχεια μάγεψε και στη Γιουβέντους και στην Εθνική. Είναι και το θέμα προπονητή. Ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι ήταν ο τελευταίος που πήρε πρωτάθλημα και έκαστε για μεγάλο διάστημα κρατώντας τα γκέμια. Από την ημέρα που αποχώρησε η Μίλαν άλλαξε μέσα σε δύο χρόνια έξι προπονητές. Η προσπάθεια να εμπιστευτεί δικά της παιδιά -όπως οι Τασότι, Ζέεντορφ, Ινζάκι- απέτυχε, ο Μπρόκι το ίδιο. Ο δε γνώστης του ιταλικού ποδοσφαίρου Σίνισα Μιχαΐλοβιτς ήταν ο άνθρωπος στον οποίο χρεώνεται η παταγώδης αποτυχία της μη εξόδου φέτος στην Ευρώπη (απολύθηκε τον Απρίλιο).

Πάντως, η αλήθεια είναι πως ο Σέρβος προπονητής δεν άφησε πίσω του καμένη γη. Τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά, αλλά έκανε κάποιες κινήσεις το καλοκαίρι του 2015 που ίσως αλλάξουν την ιστορία και βγάλουν τον γίγαντα από τη μιζέρια.

Καταστροφή μετά παρακαταθήκης

Μεγάλα ονόματα δεν μπορούσε να αγοράσει η Μίλαν. Το κονδύλι σήκωνε μία γερή μετεγγραφή και αυτή ήταν ο Κάρλος Μπάκα, ο Κολομβιανός σέντερ φορ. Με καταπληκτικές εμφανίσεις για μία τριετία σε Μπριζ και Σεβίλη ανέβασε απότομα τις μετοχές του. Πέρσι αρκετές μεγάλες ομάδες τον ήθελαν, η Μίλαν απέσπασε την υπογραφή του και δικαιώθηκε, βλέποντάς τον να σκοράρει 23 φορές στην 1η του χρονιά στο «Σαν Σίρο». Μοιραία έγινε πάλι στόχος (τον ήθελε η Ατλέτικο, το έψαξε και η Νάπολι μετά τη φυγή Ιγκουαΐν), αλλά η Μίλαν έπειτα από χρόνια ξεκαθάρισε πως το αστέρι της δεν πωλείται.

Ο Μιχαΐλοβιτς έκανε άλλες τρεις κινήσεις. Απέκτησε τον 20χρονο στόπερ Αλέσιο Ρομανιόλι (η Ρόμα είχε τα δικαιώματά του) και τον έχρισε βασικό. Έκανε θραύση ο μικρός, σε σημείο που η Τσέλσι του Κόντε έδωσε μπόλικα εκατομμύρια για να τον αποκτήσει. Εισέπραξε δύο φορές το «όχι» της Μίλαν. Επόμενη κίνηση του Μιχαΐλοβιτς η απόκτηση του Αντρέα Μπερτολάτσι. Τον παρακολουθούσε στην Τζένοα, είδε την πρόοδο του και επίσης απέκτησε τα δικαιώματά του. Έδωσε 20 εκατομμύρια και δεν είναι λίγα, αλλά μπροστά στους άλλους μεγάλους της Ευρώπης το ποσό... δεν λέει και πολλά.

Η πιο σπουδαία ίσως κίνηση του Μιχαΐλοβιτς ήταν η εμπιστοσύνη που επέδειξε σε έναν 16χρονο στην πιο καυτή θέση, αυτήν του τερματοφύλακα. Ο Τζιανλουίτζι Ντοναρούμα άρπαξε την ευκαιρία, καθιερώθηκε, απολαμβάνει πλήρους αποδοχής και ετοιμάζεται να διαδεχθεί τον συνονόματό του Μπουφόν στην Εθνική. Ο Μπάκα και οι τρεις νεαροί ήταν το μεγάλο κέρδος της Μίλαν σε μία κακή χρονιά. Οι τέσσερεις σωματοφύλακες έγιναν όμως βασικά πέντε, γιατί από το 2014 υπήρχε άλλος ένας παίκτης που ήρθε από μικρότερη ομάδα και δείχνει να διαθέτει ποιότητα.

Ο Τζιάκομο Μποναβεντούρα, κεντρικός μέσος με οργανωτικές ικανότητες και διεθνής (όπως και οι υπόλοιποι τέσσερεις). Στην ομάδα υπάρχει η εμπειρία των Ντι Σίλιο, Πόλι, Χόντα, Αντριάνο, αλλά και ο… Σούσο που ίσως μπορεί επιτέλους να δείξει κάτι. Ο νεαρός μεσοεπιθετικός θεωρήθηκε σούπερ ταλέντο πριν από 4 χρόνια, αλλά ούτε στη Λίβερπουλ, ούτε μέχρι σήμερα στη Μίλαν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες. Προσθέστε και τον Νιάνγκ, νεαρός και αυτός και τρομερά γρήγορος. Με δύο λόγια ο νέος προπονητής Βιντσένζο Μοντέλα είχε ένα καλό υλικό για να δουλέψει.

Η αλλαγή μοντέλου

Η αρχή ήταν όμως ήταν κακή. Ξεκίνησε με νίκη μεν, αλλά χρειάστηκε την απόκρουση πέναλτι του Ντοναρούμα στο... ενενηνταφεύγα για να καταβάλει την Τορίνο. Έχασε με 4-2 από τη Νάπολι και μετά δέχτηκε χαστούκι μέσα στο Μιλάνο από την Ουντινέζε με 1-0. Δηλαδή δέχτηκε έξι γκολ σε τρία ματς. Τα ΜΜΕ άρχισαν φυσιολογικά να κάνουν λόγο για άλλη μία χαμένη χρονιά και τα σενάρια για τον Μοντέλα ξεκίνησαν.

Ο «αεροπλανίνο» (θα θυμάστε τον χαρακτηριστικό του πανηγυρισμό όταν ήταν ποδοσφαιριστής στη Ρόμα) αντέδρασε, ρίχνοντας το βάρος στην αμυντική συμπεριφορά και ξέροντας πως με την ταχύτητα μπροστά μπορεί να γίνεται η ομάδα επικίνδυνη. Έριξε άλλον έναν νεαρό παίκτη στην οπισθοφυλακή, τον 19χρονο Καλάμπρια. Έσφιξε τα τρία κεντρικά χαφ, ώστε να μην αφήνουν κενά. Η Μίλαν πέρασε με «διπλό» από την έδρα της Σαμπντόρια, κέρδισε τη Λάτσιο και πήρε επίσης ισοπαλία στη Φλωρεντία.

Κράτησε και στα τρία ματς ανέπαφη την εστία της, αν και ο Ντοναρούμα έβαλε πάλι το χεράκι του κόντρα στη Φιορεντίνα, αποκρούοντας πέναλτι του Ίλισιτς. Επιθετικά σκόραρε μόνο τρεις φορές, αλλά όταν δεν χάνεις εύκολα κερδίζεις και ευκολότερα. Κανένας δεν περιμένει θαύματα από τη φετινή Μίλαν, ούτε και αναμένει κάποιος να γίνει άμεσα υπερομάδα. Αλλά, με μπόλικο νεανικό υλικό και με την τάση να γίνει δυσκολοκατάβλητη ομάδα, υπάρχει προσδοκία για μία χρονιά που θα φέρει πρόοδο και θα αποτελέσει εφαλτήριο αντεπίθεσης.