Η Κυπριακή Δημοκρατία ως υποκείμενο της διεθνούς νομιμότητας είναι ο πανίσχυρος θώρακας του κυπριακού λαού. Εδώ και πάνω από 50 χρόνια η Τουρκία βυσσοδομεί να την καταλύσει και δεν τα κατάφερε. Αταλάντευτος στόχος της κατοχικής δύναμης είναι η εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν ενδιαφέρεται ειλικρινά για λύση, αλλά για πλήρη έλεγχο της Κύπρου, επειδή αυτό επιτάσσουν τα στρατηγικά και γεωπολιτικά συμφέροντά της.
Θεωρεί το νησί ως στιλέτο στο μαλακό υπογάστριό της, αλλά και ως ισχυρό έρεισμα για τα νεο-οθωμανικά σχέδιά της για αναβάθμισή της όχι μόνο σε περιφερειακή, αλλά και σε… παγκόσμια δύναμη. Η Τουρκία αξιοποίησε μέχρι σήμερα την ανεπάρκεια της ελληνικής ηγεσίας και την έσυρε κυριολεκτικά στις τουρκικές θέσεις. Η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία -πρωτοφανές εφεύρημα ανωμαλίας στη διεθνή νομολογία- είναι ο δούρειος ίππος της Τουρκίας για να επιτύχει τα σχέδιά της έναντι μιας ελληνικής πλευράς, που αδιαφορεί να αξιοποιήσει τα δικά της υπερόπλα εναντίον της Τουρκίας.
Ποια είναι αυτά; Πρώτον, η ένταξη και η συμμετοχή μας στην ΕΕ, στην οποία η Τουρκία θέλει διακαώς να εισέλθει. Δεύτερον, η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στις θάλασσές μας, σε συνάρτηση και προς εκείνους του Ισραήλ. Τρίτον, ο άξονας Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας με αμερικανική υπόκρουση και ενθάρρυνση. Τέταρτον, τα ξένα διαπλεκόμενα ισχυρά συμφέροντα εξαιτίας του φυσικού αερίου και της γεωπολιτικής αναβάθμισης της Κύπρου. Πέμπτον, οι περιφερειακές συγκυρίες αναδεικνύουν την Κύπρο ως τη μόνη χώρα σταθερότητας, δημοκρατικότητας και ηρεμίας στην πιο ασταθή και επικίνδυνη περιοχή του κόσμου.
Έκτον, η Κύπρος διατηρεί στενές φιλικές σχέσεις με όλες τις χώρες της περιοχής, και είναι αποδεκτός διαμεσολαβητής ακόμα και σε τοπικές διενέξεις. Έβδομον, τώρα η ΕΕ διαβλέπει στην Κύπρο (και στο Ισραήλ ή και στην Ελλάδα) ως την εναλλακτική πηγή ενέργειας για να απεξαρτηθεί από τη ρωσική ενεργειακή λαβίδα μετά και την ουκρανική κρίση. Όλα αυτά είναι σημαντικά δεδομένα στα χέρια της κυπριακής κυβέρνησης, στην προσπάθεια αντιμετώπισης και ανάσχεσης της τουρκικής επιθετικότητας.
Υπάρχει ακόμα ένα πανίσχυρο χαρτί: Η πιθανή ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ περνά από τη Λευκωσία και αυτό δεν μπορεί η κατοχική δύναμη να το ξεχνά. Τον τελευταίο καιρό έχει εκδηλωθεί ένα έντονο αμερικανικό ενδιαφέρον για το Κυπριακό που, φυσικά, δεν πυροδοτείται μόνο για την επίλυση του προβλήματος, αλλά με αφετηρία αυτό, επιδιώκεται η εμπλοκή των ΗΠΑ στους υδρογονάνθρακες και στη γεωπολιτική της περιοχής.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η επίσκεψη αύριο του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, διαχρονικού φίλου των Ελλήνων (εξαιτίας και των Ελλήνων ψηφοφόρων του στο Ντελαγουέαρ) αλλά και της συμβολής του (το 1984) στην καταδίκη της ανακήρυξης του κατοχικού ψευδοκράτους. Γιατί ο Μπάιντεν έρχεται στην Κύπρο; Σύμφωνα με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, έρχεται για την υποβοήθηση της διαδικασίας των συνομιλιών για επίλυση του Κυπριακού.
Ταυτόχρονα, διαβεβαίωσε ότι η Κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει οποιαδήποτε αναβάθμιση του ψευδοκράτους και διαμήνυσε πως εάν υπάρξει απόπειρα προς αυτήν την κατεύθυνση, ανάλογη θα είναι η συμπεριφορά της Κυβέρνησης. Ο Μπάιντεν είναι καλοδεχούμενος στην Κυπριακή Δημοκρατία. Χωρίς δαιμονοποιήσεις και χωρίς προκαταλήψεις. Η Κύπρος οφείλει να είναι ομοτράπεζος, σοβαρός και αξιόπιστος εταίρος των μεγάλων.
Όμως, επ' ουδενί δεν μπορεί να επιτρέψει ή και να ανεχθεί προσπάθεια από τον υποτελή Έρογλου να εκμεταλλευτεί την επίσκεψη Μπάιντεν για να αναβαθμίσει το κατοχικό μόρφωμα. Αν οι Αμερικανοί εννοούν αυτά που διαβεβαιώνουν, οφείλουν να σεβαστούν και να στηρίξουν πλήρως την Κυπριακή Δημοκρατία. Επειδή έχουμε πικρή πείρα από αμερικανικές παρεμβάσεις, γι’ αυτό αναμένουμε από τις ΗΠΑ πλήρη σεβασμό της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
