Μ Ε Χ Ρ Ι ΤΟΥΔΕ φαίνεται ότι το στρατηγικό του βάθος έγινε τόσο βαθύ, που 'πεσε μέσα ο ίδιος και δεν ξέρει πώς θα βγει. Κι η υπερφίαλη κομπορρημοσύνη του περί «μηδενικών προβλημάτων» κατέστη πολλαπλασιαστής θανατηφόρων πλέον για τον ίδιο πανταχόθεν, όχι πλέον απλώς προβλημάτων, αλλ’ επικίνδυνων έσωθεν κι έξωθεν απειλών. Αυτή περίπου μοιάζει σήμερα η τύχη του Ισλαμικού & Νεο-Οθωμανικού Στρατηγικού Βάθους, το οποίο σχεδίασε κι εξέδωσε ως «κοράνι» της στρατηγικής του από το 1999 και, το οποίο, επιχειρεί από το 2002 που ανήλθε στην εξουσία, επί 14 συναπτά έτη, να υλοποιήσει ο της Τουρκίας Ερντογανισμός.

Γ Ι Α Ν’ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ κανείς πόσο επικίνδυνα βαθύ είναι το βάθος μέσα στο οποίο κατέπεσε η Άγκυρα, πολύ χρήσιμο είναι να ξαναδιαβάσει το περιβόητο εκείνο βιβλίο των 845 σελίδων του στρατηγικού μέντορα των κυβερνώντων Ισλαμιστών, τότε καθηγητή, μετέπειτα υπ.Εξ. και, εν τέλει, εξαναγκασθέντος υπό του προϊσταμένου του Νεο-σουλτάνου σε παραίτηση, πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου: «Το Στρατηγικό Βάθος». Το οποίο, σε μετάφραση Νικ. Ραπτόπουλου κι επιστημονική επιμέλεια του αείμνηστου Νεοκλή Σαρρή, ευτυχώς εξέδωσαν στα ελληνικά οι εκδόσεις Ποιότητα το 2010. Κάθε κεφάλαιο των στρατηγικών σχεδιασμών κι οραμάτων του Ισλαμικού Νεο-Οθωμανισμού, σε σύγκριση με τα σημερινά και τα πιθανώς επικείμενα «επιτεύγματα» της 14χρονης υλοποίησής του.

Η Τ Α Ν Ε κατενθουσιασμένος όταν το έγραφε το 1999 ο Νταβούτογλου: Μόλις είχε προηγηθεί η αποτρόπαια κι ατιμωτική για την Ελλάδα παράδοση, από τους Σημίτη & Πάγκαλο, μέσω Κένυας, του ηγέτη του κουρδικού ΡΚΚ Οτσαλάν, στην Τουρκία του Ετζεβίτ. Και εκπονούσε στο βιβλίο του, στρατηγική επανενσωμάτωσης των Κούρδων στο «αίσθημα του ανήκειν», από κοινού Κούρδων και Τούρκων. Του «ανήκειν» ως «βάση της πολιτισμικής, οικονομικής και πολιτικής νομιμότητας» του ισλαμο-οθωμανισμού. Κι επικαλείτο (σελ. 670) την «ταύτιση των πεπρωμένων των λαών της περιοχής», γράφοντας και τα εξής: «Ο κουρδικός λαός συστρατεύθηκε τόσο κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκ. Πολέμου με το οθωμανικό κράτος εναντίον του αρμενικού κινήματος υποστηριζόμενου από τη Ρωσία, όσο και κατά τη διάρκεια του πολέμου της Ανεξαρτησίας με την κυβέρνηση της Μικράς Ασίας [σ.σ. των Κεμαλιστών που απέφυγε να ονοματίσει] εναντίον των Ελλήνων εισβολέων, οι οποίοι υποστηρίζονταν από τις Δυτικές δυνάμεις»…

Α Π Ο ΤΗΝ ΑΛΛΗ, το εντός Τουρκίας ένοπλο (από το 1984) εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα των Κούρδων, μ’ επικεφαλής το ΡΚΚ, από νωρίς είχε αναδείξει κι ομολογήσει απεχθώς, την ιστορική αλήθεια ότι: Οι Νεότουρκοι κατά τον Α΄ Παγκ. Πόλεμο και, στη συνέχεια, οι Κεμαλιστές κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή, είχαν χρησιμοποιήσει τούς υπό των φυλάρχων Κούρδους, προς διάπραξη των Γενοκτονιών σε βάρος Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων. Η από μέρους των σύγχρονων Κούρδων, ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ της συμμετοχής τους στις διατεταγμένες από τους Τούρκους Γενοκτονίες κι Εθνοκαθάρσεις, κρίθηκε από το ΡΚΚ ως αναγκαία υποχρεωτική πράξη για μια σειρά από σπουδαίους λόγους: (α) Απαλλαγής από το άγος και το μίασμα των Γενοκτονιών. (β) Κατεδάφισης του τουρκο-ισλαμικού επί Κεμαλιστών και του νεο-οθωμανικού επί Ερντογανιστών, «αισθήματος τού ανήκειν». (γ) Ως προϋπόθεση ανάπτυξης σχέσεων και συμμαχιών, μ’ Έλληνες κι Αρμενίους. (δ) Ως αναγκαίος όρος αυτο-συνείδησης του καθενός απ’ τους λαούς της περιοχής κ.ο.κ.

Α Κ Ο Μ Η ΚΑΙ στην ονομασία του νέου φιλοκουρδικού κόμματος, που πέτυχε να εκλεγεί στο τουρκικό κοινοβούλιο, HDP, «Των Λαών Δημοκρατίας Κόμμα» κατ’ ακριβή μετάφραση, ή το πιο καλόηχο «Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών», με σκοπίμως υπερτονισμό στον πληθυντικό «των λαών», εκφράζεται η σαφής ιδεολογική, μορφωτική, πολιτισμική και προπάντων πολιτική κι εθνική απάντηση, απόρριψης του νεο-οθωμανικο-ισλαμικού «ανήκειν» των Ερντογανιστών. Όπως η ανάπτυξη της κουρδικής εθνικής συνείδησης από το 1984 με το ένοπλο ΡΚΚ, αποτελούσε την απάντηση - απόρριψη τής «τουρκο-ισλαμικής σύνθεσης» που επιχείρησαν οι Κεμαλιστές, ιδίως μετά το αιματηρό πραξικόπημα της 12ης Σεπτ. 1980 με την αιμοσταγή Χούντα του Κενάν Εβρέν.

Ε Β Γ Α Ζ Ε ΑΦΡΟΥΣ οργής μαινόμενος δημοσίως ο Ερντογάν, όταν την Πέμπτη, 2 Ιουνίου 2016, στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο της Γερμανίας, την απόφαση Αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων, υπερψήφισαν και τουρκικής καταγωγής, με τουρκικά ονόματα, Γερμανοί βουλευτές. Έφτασε μέχρι του σημείου να ζητήσει εξέταση του αίματός τους και του DNA τους για να φανεί ότι δεν είναι Τούρκοι. Του απάντησαν να εξετάσει πρώτα το δικό του DNA καθώς, καταγόμενος απ’ το χωριό Ποταμιά του Πόντου, είναι μάλλον βέβαιο ότι κατάγεται από τους βιαίως εξισλαμισθέντες Έλληνες του Πόντου, με εμφανώς γενιτσαρικό οίστρο…

Α Υ Τ Ο Σ, ΛΟΙΠΟΝ, ο οίστρος γενίτσαρου, υποκινούμενος από άκρατη αλαζονεία, υπεροψίαν και μέθην Δαρείου, σαν τον Ξέρξη καβαλημένος στην Άτην ώς την Ύβριν, οίστρος αιμοσταγής κι αιμοχαρής κατά των κουρδικών πληθυσμών, χωριών και πόλεων, εντός Τουρκίας, φαίνεται να οδηγεί στην κατάπτωση της Τουρκίας στο βαθύ στρατηγικό βάθος που εναντίον άλλων στρατήγησε…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ