Η ασφάλεια των δημοσιογράφων στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης φαντάζει ως ζήτημα δευτεροβάθμιας -αν όχι ήσσονος- σημασίας, μπροστά στο πιο φλέγον ζήτημα της ασφάλειας των δημοσιογράφων στις εμπόλεμες ζώνες, στις διαφιλονικούμενες περιοχές, στις έκρυθμες καταστάσεις ανά την υφήλιο, π.χ. στο Αφρίν και στη Γούτα, για ν’ αναφερθούμε μόνο σε μια γειτονική μας περιοχή. Ωστόσο, μετά τις δολοφονίες της Μαλτέζας δημοσιογράφου Δάφνης Καρουάνα Γκαλιζία τον Οκτώβριο του 2017, και του Σλοβάκου δημοσιογράφου Γιαν Κούτσιακ τον Φεβρουάριο του 2018, η ασφάλεια των δημοσιογράφων στην Ευρώπη είναι ένα ζήτημα που εγείρεται πλέον μετ’ επιτάσεως. Αμφότερες οι δολοφονίες, κατά τεκμήριο, σχετίζονται με τη διαφθορά του πολιτικού κόσμου και τη διασύνδεσή του με τον κόσμο του οργανωμένου εγκλήματος, τόσο στη Μάλτα όσο και στη Σλοβακία.

Με το γενικό ζήτημα της ασφάλειας των δημοσιογράφων σε ολόκληρη την Ε.Ε. ασχολήθηκε η τελευταία Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που συνήλθε στο Στρασβούργο στα μέσα Μαρτίου. Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω ολόκληρη την Ολομέλεια, ως προσκεκλημένος του Γραφείου Τύπου του Ευρωκοινοβουλίου στη Λευκωσία. Παρακολούθησα διά ζώσης και με ιδιαίτερη προσοχή ειδικά τη Σύνοδο της 14ης Μαρτίου, που ασχολήθηκε με την ασφάλεια των δημοσιογράφων στην Ε.Ε.

Στο επίκεντρο της συζήτησης, φυσιολογικά, βρέθηκε η πρόσφατη δολοφονία του Γιάν Κούτσιακ και το συναφές πόρισμα της εξαμελούς ad hoc επιτροπής ευρωβουλευτών, οι οποίοι επισκέφθηκαν τη Σλοβακία στις 8-9 Μαρτίου, για να εξετάσουν την κατάσταση επί τόπου. Η συζήτηση ήταν αναλυτική, διεξοδική και, στις πλείστες των περιπτώσεων, τεκμηριωμένη. Αν και δεν έλειπαν και κάποιες διακηρυχτικές προσεγγίσεις, με έμφαση στη σχετική ρητορική του εντυπωσιασμού.

Η συγκλίνουσα άποψη όλων των τοποθετήσεων εδράστηκε στην καθολική αναγνώριση της ανάγκης για βελτίωση όλων των ευρωπαϊκών και όλων των εθνικών κανόνων που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια των δημοσιογράφων. Περαιτέρω οι ευρωβουλευτές ζήτησαν ενεργότερη εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας, της Europol, σε όλες τις σχετικές έρευνες, όποια ευρωπαϊκή χώρα κι αν αφορούν αυτές.

Οπότε αναφύονται συναφή ζητήματα, οι ευρωβουλευτές ζήτησαν ακόμη ενεργότερη συμμετοχή και δράση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF), ενώ κάλεσαν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ξεκινήσει εκ νέου τη δημοσίευση της ετήσιας έκθεσης της Ε.Ε. για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Στην όλη συζήτηση έλαβαν μέρος ευρωβουλευτές από τη Σλοβακία, τη Βρετανία, την Ολλανδία, την Ουγγαρία, την Τσεχία, την Ιταλία και τη Γαλλία, ενώ μετείχαν παράλληλα όλες οι πολιτικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου. Επί του όλου θέματος το Σώμα αναμένεται να υιοθετήσει σχετικό ψήφισμα στη Σύνοδο της Ολομέλειας Απριλίου και πάλι στο Στρασβούργο.

Παρακολουθώντας την όλη διαδικασία, την όλη συζήτηση από κοντά, τους Ευρωβουλευτές να τοποθετούνται και να επιχειρηματολογούν στην Ολομέλεια του Στρασβούργου, μοιραία έκαμα κάποιους συνειρμούς που αφορούν τα καθ’ ημάς. Οι δημοσιογράφοι πόσο ασφαλείς είναι στην Κύπρο; Μπορεί στον τόπο μας να μη δολοφονούνται δημοσιογράφοι. Όμως, αραιά και πού, όταν το «επιβάλουν» οι περιστάσεις, δολοφονούνται χαρακτήρες δημοσιογράφων! Δεν θεωρώ ότι οι Κύπριοι δημοσιογράφοι είναι λιγότερο διερευνητικοί από τους λοιπούς Ευρωπαίους συναδέλφους τους. Ούτε και πιστεύω ότι το φαινόμενο της διαφθοράς είναι ισχνότερο στον τόπο μας απ’ ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Συνεπώς, με όση ασφάλεια χρειάζεται να περιβληθούν οι δημοσιογράφοι σε όλη την υπόλοιπη Ε.Ε., με την ίδια χρειάζεται να περιβληθούν και στην Κύπρο. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΡΑΓΚΟΣ
Πρόεδρος Ένωσης Συντακτών Κύπρου