Τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα, διαμορφώνουν το νέο πλαίσιο γεω-στρατηγικών επιλογών. Διαμορφώνονται νέες πολιτικές πραγματικότητες, που λειτουργούν ως κινήσεις πολιτικής ικανότητας και διαπραγμάτευσης. Δημιουργείται η ευκαιρία ελιγμών τακτικής, δια μέσου πολλαπλών πολύ-επίπεδων και πολυδιάστατων επιλογών και αναγνωρίζονται έτσι, νέες συνθήκες συνεργασίας μεταξύ κρατών. Είναι αποτέλεσμα της αρχής της πρόσφατης τριμερούς, όπως αυτή της Κύπρου, Ελλάδος, Αιγύπτου. Μια νέα συνάντηση με το Ισραήλ, αλλά και πιθανώς με άλλες χώρες θα αναμορφώνουν  μια νέα γεω-στρατηγική πολιτική πραγματικότητα.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας δομημένης πολιτικής. Είναι το στοίχημα που κερδίζει η Κύπρος όσο αφορά την αντίδρασή της σε υψηλού επιπέδου πολιτικές και πιθανές κρίσεις, αλλά και διαπραγματεύσεις. Είναι η άμεση κίνηση σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο απέναντι στην  προσπάθεια της Τουρκίας για νέο-οθωμανική τακτική πολιτική, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, αλλά με πολύ φαντασία. Πολλαπλές και πολυδιάστατες μπορεί να είναι επιλογές απέναντι σε μια Τουρκία που επιθυμεί να έχει ισχυρή παρουσία, ενεργειακή διαμεσολάβηση και ενεργό ρόλο στη διεθνή ασφάλεια.

Όταν η νέο-οθωμανική πολιτική της Τουρκίας δεν περιλαμβάνει τους όρους «καλής γειτονίας» και δεν σέβεται, ούτε υπογράφει το «Διεθνές Δίκαιο Θαλάσσης» τότε η αντίδραση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης Αναστασιάδη είναι ενδεδειγμένη: άμεση και ουσιαστική, πολλαπλών επιλογών εθνικών και Ευρωπαϊκών, όπως και σε διεθνές επίπεδο.

Οι κινήσεις της Τουρκίας είναι πλέον γνωστές, οι προσπάθειες τακτικών ελιγμών επίσης. Είτε αυτό αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο με τις συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου και θαλάσσιου χώρου τους, ή την Αίγυπτο ή το Ισραήλ. Και παρόμοιες συμπεριφορές και με άλλες χώρες.

Με αυτές τις πολιτικές και τα επικοινωνιακά παιχνίδια του «ισχυρού», δεν θα γίνει η Τουρκία ποτέ ενεργειακός κόμβος, χωρίς την συγκατάθεση της Κύπρου, της Ελλάδος και του Ισραήλ. Δεν θα μπορέσει η Τουρκία να αναλάβει την ενεργειακής ασφάλειας της περιοχής στα πλαίσια των διεθνών οργανισμών, στην νότιο-ανατολική Μεσόγειο. Αλλά ούτε της διεθνούς ασφάλειας στην περιοχή, εναντίον της τρομοκρατίας και της ναυτικής προστασίας των περιοχών, χωρίς την συγκατάθεση συμμάχου όπως η Ελλάδα και η Κύπρος αλλά ακόμα και το Ισραήλ. Δεν θα μπορέσει η Τουρκία ποτέ να γίνει διεθνής οικονομία με πόλεις παγκοσμίου εμβέλειας, χωρίς την συνεργασία των γειτόνων της, που σε αντίθεση με άλλα κράτη και πόλεις διεθνούς ισχύος, βρίσκεται ανάμεσα σε πλάκες ιστορικών συγκρούσεων αλλά κυρίως, ιστορικών αλλαγών. Αυτό, θα έπρεπε να ήταν γνωστό όταν επεδίωκε η Τουρκία προγράμματα κοινής Τουριστικής ωφέλειας με φόντο την οικονομική αναδόμηση της χώρας της. 

Πιστεύω πως ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας κ.Νταβούτογλου τα γνωρίζει πολύ καλά. Και θα πρέπει να αλλάξει πλεύση πολιτικής και να επιδιώξει το αυτονόητο.

Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως δεν έχουμε αναφέρει ακόμα την πολιτική αντίδραση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η οποία σημειωτέο, προσδοκά οφέλη σημαντικά και επιδιώκει ανανέωση των σχέσεων, με τις ΗΠΑ λόγω και των γεγονότων στην Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.

Επίσης δεν έχουμε αναφερθεί και στην αντίδραση των ΗΠΑ. Όσο και να γίνονται αναφορές σε ορισμένες περιπτώσεις των θέσεων, φαινομενικά υπέρ της Τουρκίας, οι ΗΠΑ πιστεύεται πως θα αποφασίσουν ουσιαστικά και με την λογική μιας Συμμάχου δύναμης, στην επίλυση και του Μεσανατολικού ζητήματος δια μέσου και της επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος. Θα ενισχύσουν το πνεύμα της καλής γειτονίας, αλλά θα αναζητήσουν ισχυρές συμμαχίες για επερχόμενα διεθνούς ασφάλειας γεγονότα. Κάτι το οποίο κάνει την τριμερή και επερχόμενη τριμερή, αλλά και άλλα κράτη της Μεσογείου όπως ακόμα και τον Οργανισμό Μεσογειακού Διαλόγου, όλο και πιο ουσιαστικό και αναγκαίο τόσο στα συμφέροντα της ΕΕ, όσο και της Κύπρου, Ελλάδος, αλλά ακόμα και των ΗΠΑ.  

Η ‘Άγκυρα, θα προσπαθήσει να ωθήσει τις διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα, βάζοντας στον πάγο ξανά την Κύπρο, ένα ισότιμο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα επιδιώξει να ενισχύσει την πολιτική της άμεσης επένδυσης και ενίσχυσης διαπολιτισμικής συνεργασίας, έχοντας ωστόσο ως κρυφό χαρτί και ως δικλίδα προστασίας, την πιθανότητα της εμπλοκής εξαγοράς της ΔΕΣΦΑ στην Ελλάδα από την Soccar. Σε επίπεδο διαπολιτισμικό και τουριστικό, πιστεύεται, ότι θα αναφερθεί στα προβλήματα των Τούρκων Τουριστών που χρειάζονται βίζα να έρθουν στην Ελλάδα, αλλά και πιθανώς να εγείρει, ως συνήθως, θέματα που αφορά την Ανατολική Θράκη, κάτι που μας έχει συνηθίσει και στο παρελθόν.

Τα θέματα συζήτησης και τα επερχόμενα γεγονότα συνεπώς, είναι λίγο πολύ αναμενόμενα. Και αυτό χωρίς να συμπεριλάβουμε ακόμα και την ατζέντα συνομιλιών σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής σε διμερές επίπεδο μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, αρχές Δεκεμβρίου. Πρέπει οπωσδήποτε να γίνει σαφές προς την Τουρκία να υπαναχωρήσει και να επανεξετάσει τις αξιώσεις της, ώστε στα πλαίσια αυτά και μόνο να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις.

Τα γεγονότα αυτά θα διαμορφώσουν εκ νέου, κάποιες πολιτικές επιλογές. Που η στρατηγική τους θα είναι στα πλαίσια ουσιαστικής συζήτησης με προοπτική και σημασία για την επόμενη και μεθεπόμενη ημέρα.

Δια μέσου των γεγονότων αυτών, η Κύπρος πλέον μπορεί να διαμορφώσει όπως και αναμένεται να αναβαθμίζει την υπάρχουσα αλλά και νέα γεωστρατηγική της πολιτική αλλά και την βασική της υποδομή.

Θα πρέπει εξίσου, να κοιτάξει μπροστά. Σε μια πολιτική ουσίας, μακράς χρονικής διάρκειας. Που να ορίζει στρατηγικούς ορίζοντες, πολιτικές και καινοτομίες. Πολιτικές με ευφυία που να διακρίνεται για την αμεσότητα και την απλότητα. Πολιτική που να ενισχύει τα πλάνα αναδόμησης των υποδομών της Κύπρου αλλά και να ενισχύει τα πλάνα επενδύσεων σε όλα τα επίπεδα. Γιατί ένα στρατηγικό πλάνο αναμόρφωσης και αναδόμησης της πολιτικής, της εξωτερικής πολιτικής, την πολιτιστική διπλωματία, την πολιτική της ενέργειας, των νέων υποδομών σε αναπτυξιακούς τομείς, αλλά και των υποδομών άμυνας, θα προσδίδει σταθερότητα, άρα και ασφάλεια επενδύσεων που η Κύπρος τόσο αναζητά, όχι μόνο στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. 

Μέσω προκλητικών κινήσεων της, στην θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, η Τουρκία επιδιώκει να δημιουργήσει πολιτικό και διπλωματικό θέμα.

Η Τουρκία πιθανολογείται πως επισήμως αναμένεται να θέσει ζήτημα συνεκμετάλλευσης πόρων. Δηλαδή συνεκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου στο σύνολο του νησιού. Ως γνωστό διεθνώς, ο φυσικός πλούτος της ΑΟΖ της Κύπρου, ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία και μόνο. Σημειωτέο, γεγονός το οποίο η Τουρκία, δεν αναγνωρίζει. Δηλαδή, την κυριότητα και ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας ακόμα και στην θαλάσσια περιοχή της Κύπρου αλλά και την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η δεύτερη επιλογή της Τουρκίας, φαντάζει ως το θέμα των φυσικών πόρων, να προβάλλεται και ή μόνο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Κάτι το οποίο θα αποτελέσει διαμεσολαβητικό στοιχείο συζήτησης όσο αφορά την Τουρκία.

Η πραγματικότητα βεβαίως είναι πολύ διαφορετική. Και πιστεύεται πως πρέπει να γίνει σαφής η «κόκκινη γραμμή», στο σημείο αυτό, όπως και σε άλλα πιθανά νέα σημεία στο εγγύς μέλλον. Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει όλα τα δικαιώματα και τις επιλογές εκμετάλλευσης κοιτασμάτων στο θαλάσσιο χώρο όσο και την ΑΟΖ που ορίζει από το 2004. Το πού και πως θα διανεμηθεί από πλευρά Κυπριακής Δημοκρατίας ο φυσικός της πλούτος, αφορά το ίδιο το κράτος. Το κατά πόσον ωστόσο, μπορεί να αγοράσει η Τουρκία από την Κυπριακή Δημοκρατία, είναι άλλο θέμα στο σύνολο του, εμπορικού περιεχομένου, το οποίο χρήζει σκέψης και μελέτης.

Η ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και η θαλάσσια περιοχής της, κατοχυρωμένη περιοχή νομικά, βάσει της διεθνούς Συμβάσεως περί του Δικαίου των θαλασσίων περιοχών του 1982, έχει προχωρήσει σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες  (νομική διαδικασία, μελέτες, έρευνες κ.α μέτρα), προκειμένου να κάνει χρήση των δικαιωμάτων της. Δικαιώματα τα οποία πηγάζουν από τα εθνικά της συμφέροντα, ως προς την εξόρυξη του φυσικού αυτού πλούτου. Το προϊόν αυτό θα μπορεί να το εμπορευθεί η Κύπρος, στο ποσοστό που θα λάβει. Θα πουλήσει το προϊόν αυτό σε τιμή όπως αυτή οριστεί, ενδεχομένως, μέσα από το παγκόσμιο συναλλαγματικό ανταγωνισμού, με τις όποιες άλλες χώρες και εταιρείες οι οποίες ήδη εμπορεύονται το προϊόν. Αυτή είναι η διαδικασία εμπορικής εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου στα γενικά πλαίσιά της. Τα γεγονότα αυτά δεν έχουν απολύτως τίποτα να κάνουν με την «στρατηγική ανασφάλεια» της Τουρκίας. Ως εκ τούτου, δεν αποτελούν δικαίωμα, ούτε εμπλοκής της Τουρκίας, ούτε αποτελεί δικαίωμα διεκδίκησης. Αντιθέτως αποτελεί δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να πουλήσει όπου η ίδια επιθυμεί, συμπεριλαμβανομένης και στην Τουρκία.

Αναφορικά με το Δίκαιο της Θάλασσας, ας σημειωθεί, πως η Τουρκία δεν αναγνωρίζει και δεν υπογράφει, την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982.  Ωστόσο επιδιώκει ανά τακτά χρονικά διαστήματα να ορίσει την πολιτική της, περί διεκδικήσεων, όπως αυτή το κατανοεί. Δηλαδή παρανόμως. Η Τουρκία κινείται βάσει εθνικών της και μόνο συμφερόντων. Ως παράδειγμα, είχε συνάψει συμφωνία για την ΑΟΖ το 1986, με την τότε Σοβιετική Ένωση, για την ΑΟΖ μεταξύ των τότε δύο περιοχών, δηλαδή μόνο σε διμερές επίπεδο και βάσει εθνικών και μόνο συμφερόντων και αναγκών. Έτσι, τώρα επιδιώκει να θέσει θέμα και στη περιοχή της Κύπρου, επιδιώκοντας να προβάλει «γκρίζα θέματα» εκ νέου, γιατί απλά και μόνο τα έχει ανάγκη.

Λόγω της επιδίωξης, αυτής, πρέπει από πλευρά της, η Κυπριακή Δημοκρατία να καταστήσει  σαφές, σε όλα τα επίπεδα, πολιτικά και κοινωνικά πλαίσια, ακόμα και επιστημονικά ότι: Η Τουρκία δεν έχει και δεν θα έχει ποτέ, κανένα απολύτως δικαίωμα στον θαλάσσιο, εναέριο και χερσαίο χώρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αντιθέτως μπορεί να εμπορευθεί η Τουρκία. Αγοράζοντας το αέριο της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως όλες οι άλλες χώρες. Εφόσον βεβαίως τηρήσει ορισμένους κανόνες «καλής γειτονίας», συμπεριλαμβανομένης και της αποχώρησης των στρατευμάτων της, των εποίκων της, αλλά επίσης και της επιρροής της στα εσωτερικά, της Τουρκό-Κυπριακής κοινότητας, διότι με αντίστοιχες κινήσεις όπως αυτές των τελευταίως ημερών, πιστεύεται πως η Τουρκία, τελικά, αποδίδεται σε μια πολιτική βαθύ κράτους.

Η πολιτική της, δεν ταιριάζει στους διεθνείς κανόνες συνεργασίας, συμμετοχής και ασφάλειας. Η έλλειψη πολιτικής βούλησης και συνεργασίας από μεριά Τουρκίας, θα αναδειχθεί σε υπερεθνικό επίπεδο εν τέλει, και θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες για όποια νέα ζημιά (βλέπε Κομπανί).

Υπάρχουν παγκόσμια ζητήματα, όπως αυτό κατά της παγκόσμιας τρομοκρατίας και πιο συγκεκριμένα της καταπολέμησης του ISIS, στο οποίο καλείται η Τουρκία να είναι πιο σταθερή και πιο προσηλωμένη στα δυτικά πρότυπα και αποφάσεις. Επιβάλλεται, να μην παρεμβαίνει στην προσπάθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, είτε γενικά είτε ειδικά, διότι, η Κύπρος επιδιώκει να προσφέρει στο αγώνα αντιμετώπισης της παγκόσμιας τρομοκρατίας κάτι το οποίο δυσχεραίνει την πολιτική της Διεθνούς Συμμαχίας.

Η Βόρεια Κύπρος τελεί υπό κατοχή και μαζί και η Βόρεια θαλάσσια περιοχή της. Αμφισβητείται η κυριαρχία της και στο θαλάσσιο χώρο αλλά και στο εναέριο. Υποτιμάται η κρατική οντότητα σε κοινότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν πρέπει να δοθεί μια ισχυρή απάντηση; Δεν πρέπει να υπάρχει, και ορθώς αποφασίστηκε κλιμακωτή απόδοση μέτρων και αντίμετρων, πολιτική εναντίον της Τουρκίας και των ηγετών που υποστηρίζουν την εμπλοκή της Τουρκίας στις διαπραγματεύσεις;

Σε οποιαδήποτε περίπτωση συνεπώς, πιθανολογείται πως θα υπάρξουν ξεκάθαρες επιλογές, τακτικής ουσίας, επικοινωνίας αλλά και πρακτικής διαφύλαξης των εθνικών συμφερόντων της Κύπρου αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που στο σημείο αυτό, να τονίσουμε, πως ακόμα δεν αντιλαμβάνεται η Τουρκία, πως πρέπει να μάθει να τηρεί τους κανόνες του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.

Αντιθέτως, η Κυπριακή Δημοκρατία διαφυλάττει την ακεραιότητα, προστασία και ασφάλεια των περιοχών και πολιτών της. Η Κύπρος διαφυλάττει την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σημείο που βρίσκεται και εκπροσωπεί την Ένωση. Αυτή είναι η διεθνή της υπόσταση, η οποία αναβαθμίζει την πολιτική της χώρας και μας κάνει να είμαστε Ευρωπαίοι με εξίσου, διεθνή συμμετοχή και συνεργασία.

Η κρίση λοιπόν εν τι γενέσει, πρέπει να μελετηθεί συνεπώς και να την δούμε ως ευκαιρία. Είναι ευκαιρία διαμόρφωσης ενός νέου στρατηγικού πλαισίου πολιτικής, πραγματιστικής πρακτικής.

Χρειάζονται δομικές μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμός για την θωράκιση της χώρας. Όσο αφορά την Τουρκία χρειάζονται νέα τολμηρά  «μέτρα και αντίμετρα», τα οποία να χρίζουν διαβάθμισης και να ανακοινώνονται όταν χρίζουν αυτά ανάγκης. Τα μέτρα πρέπει να είναι κλιμακωτά, πολυδιάστατα και σύνθετα. Πολιτικά, νομικά, αλλά και εμπορικά, τα οποία να προσδώσουν πίεση.

Πρέπει να υπάρξει ουσιαστικός συντονισμός προσπάθειας ουσιαστικής, πρακτικής εμπλοκής του διεθνή παράγοντα και διεθνών οργανισμών, όταν αυτοί είναι ξεκάθαροι, όπως ακριβώς είναι η πολιτική του Προέδρου Αναστασιάδη η οποία είναι ήδη «win win» για τους ξένους, όσο αφορά τη χρήση του φυσικού πλούτου και την εμπορική σύναψη συμφωνίας που τοποθετεί την Κύπρο στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη.

Η κρίση είναι μια μεγάλη ευκαιρία για ανασυγκρότηση δυνάμεων, αξιολόγηση και αναδόμηση. Προτείνεται να γίνει μια συγκριτική μελέτη, του τι έχει επιτευχθεί και τι μπορεί να επιτευχθεί. Πως και με ποιόν τρόπο είναι αυτό εφικτό. Επίσης να γίνει μια συγκριτική μελέτη της ανταπόκρισης άλλων κρατών σε ανάλογες αντίστοιχες περιπτώσεις.

Η πραγματικότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, επιβάλει ομοψυχία, συναίνεση σε κοινό στόχο, σκοπό. Προτάσεις καινοτόμες αλλά και τολμηρές. Υποστήριξη στα μέτρα και αντίμετρα. Και να επισημανθεί σε όλα τα επίπεδα και πλαίσια πολιτικά, κοινωνικά και επιστημονικά, αλλά ακόμα και οικονομικά και πολιτιστικά, πως η Κυπριακή Δημοκρατία αναλαμβάνει μέτρα ανάπτυξης που θα επισημάνουν την αξία και την αναδόμηση της πολιτικής, την συμμετοχή στους διεθνείς φορείς και πολιτικές συμμαχιών εναντίον των διεθνών προκλήσεων. Της συμμετοχικής πορείας μαζί με διεθνείς φορείς, στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη και της δυναμικής επανόδου στις αρχές της ανάπτυξης μέσω επενδύσεων. 

Την ίδια στιγμή που η Τουρκία προκαλεί και παραβιάζει τα χωρικά ύδατα της Κυπριακής Δημοκρατίας με κινήσεις εντυπωσιασμού, επιδιώκοντας ουσιαστικά  να μπλοκάρει την εξόρυξη πηγών ενέργειας, υπογράφει και επικυρώνει νέες ενεργειακές συμφωνίες, ως χώρα διαμετακομιστική. Η πρόσφατη συμφωνία για τον αγωγό αερίου TANAP, όπως ανέφερε και ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας κ. Νταβούτογλου, διασφαλίζει την σταθερότητα, αξία, «ειρήνη και καλή γειτονία μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας». Με τις κινήσεις αυτές πιστεύει πως υπονομεύει τις στρατηγικές επιλογές της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η Τουρκία έχει αποδείξει επανειλημμένα πως σκέφτεται σε «βάθος» χρόνου με τον όγκο και όχι το πνεύμα. Αποδέχεται την μακροχρόνια αναβάθμιση της, αλλά υπονομεύει βραχυπρόθεσμους στόχους και πιθανές λύσεις.

Σε πραγματικό επίπεδο, η Τουρκία σκέφτεται το συμφέρον της, με εικονικές πολιτικές επιλογές, «πράσινες ζώνες» και «θαλάσσιες εντολές». Ταυτόχρονα όμως δεν δέχεται την διεθνή σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας. Αντίθετα με τα όσα κάνει ωστόσο πράττει διαφορετικά. Το 1986, ως αρχική κίνηση, υιοθέτησε στην Μαύρη Θάλασσα την ΑΟΖ της. Συμφώνησε μόνο με την πρώην Σοβιετική Ένωση για τις επικαλυπτόμενες περιοχές, χρησιμοποιώντας τη λεγόμενη μέθοδο της «μέσης γραμμής», που διαμορφώνει πολιτική ακόμα και σήμερα.

Η Τουρκία έχει επιλογές. Είναι απλές. Επιδιώκει να λύσει τα θέματά της, όπως ακριβώς ορίζονται πρακτικά από τις διαμεσολαβήσεις και διαπραγματεύσεις της, με την μέθοδο της μέσης γραμμής.

Η Αναβάθμιση της πολιτικής της Κυπριακής Δημοκρατίας

Η Κυπριακή Δημοκρατία επιθυμεί την αναβάθμισή της εξωτερικής και αμυντικής της πολιτικής. Εκφραζόμενη με πλαίσια τακτικής και στρατηγικής ανέλιξης, διεκδικεί διεθνή, περιφερειακό και παγκόσμιο ρόλο.

Πρέπει στο σημείο αυτό να επισημάνουμε πως στο πλανήτη μας συντελούνται σοβαρότατες αλλαγές και αναπτυσσόμενες προκλήσεις, οι οποίες δεν πρέπει να μας αφήσουν αδιάφορους.

Τα ζητήματα διεθνούς ασφάλειας και στρατηγικής, διεθνούς πολιτικής φύσεως αλλά και ιστορικών συγκυριών, έχουν να μας δώσουν πολλά και να μας μάθουν πολλά, ιδίως όταν αυτά τα γεγονότα μπορούν να συμβάλουν στην αναβάθμιση της πολιτικής της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι σε θέση να καθορίσει πολιτική, στρατηγικής και γεωπολιτικής φύσεως. Με νέες και καινοτόμες και εξειδικευμένες πολιτικές. Μπορεί εφόσον το επιθυμεί, να εφαρμόσει ουσιαστική πολιτική, που να μην εμπλέκει μόνο την συζήτηση του Κυπριακού ζητήματος, που είναι μείζονος σημασίας. Να «βάλει τα θεμέλια και να θωρακίσει το μέλλον της, κοιτάζοντας σε τρεις κλίμακες μπροστά: Στην ανάπτυξη-επένδυση-υποδομές, έρευνα-καινοτομία-τεχνολογία, εξωτερική-πολιτιστική διπλωματία.  

Η Κυπριακή Δημοκρατία, μπορεί να γίνει κέντρο διαμεσολάβησης, κέντρο ενημέρωσης, κέντρο πολιτισμού και κέντρο παγκόσμιων εμπορικών συνδιαλλαγών. Έχει όλα τα πλεονεκτήματα.

Η ανάπτυξή της θα σημάνει και την επίλυση πολλών ζητημάτων. Ακόμα και το ζήτημα του Κυπριακού. Θα πρέπει ωστόσο να γίνει γνωστό, πως η Κύπρος επιθυμεί να συνομιλεί με όλους όσους μπορούν και ξέρουν να διαμεσολαβούν, να συνδιαλέγονται και να διαπραγματεύονται σωστά. Τους γείτονες δεν τους διαλέγεις. Ζεις και συμβιώνεις μαζί τους. Ωστόσο, εφόσον δεν αρκούνται σε ειλικρινή διάλογο, επανεξετάζεις την στάση τους και προχωράς σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες.

Έτσι, η Κύπρος έχει πολιτικές επιλογής, να καταγράψει, να οριοθετήσει, να εκπαιδεύσει και να συντονίσει νέες πολιτικές, στρατηγικού πλαισίου για το μέλλον. Να αναπτύξει ουσιαστικότερο διάλογο με την Μέση Ανατολή, τις χώρες του Μεσογειακού Διαλόγου, διάλογο με την αφρικανική ένωση, συνεργατικό διάλογο με την Αραβική Ένωση, με τις χώρες της Ασίας και της Εγγύς Ανατολής, αλλά και της Ωκεανίας. Ακόμη δε, με πολλές άλλες, συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της Βόρειας και Νότιας Αμερικής, αλλά και να συνεχίσει να παίρνει πρωτοβουλίες σε διεθνείς οργανισμούς. Να προσδώσει νέες πολιτικές ενσωμάτωσης σε οργανισμούς που εξασφαλίζουν σταθερότητα, ασφάλεια και ανάπτυξη.

Πρέπει να συμμετέχει η Κύπρος ενεργά, απαντώντας σε υπερεθνικά θέματα και ζητήματα, οργανώνοντας την πολιτιστική της διπλωματία, την διπλωματία της διαμεσολάβησης, την πολιτική της σταθερότητας και ανάπτυξης. Να προσελκύσει κέντρα αποφάσεων να μετεγκατασταθούν στην Κύπρο. Τα αεροδρόμια και λιμάνια της να γίνουν κομβικά σημεία στον πλανήτη, με τις ανάλογες συνεργασίες και συμμαχίες. Αν προστεθεί και το ενεργειακό της απόθεμα, αλλά και μια ισοσκελισμένη πολιτική ικανότητα λύσης και επίλυσης διαφόρων θεμάτων, η Κύπρος θα μπορέσει να έχει συνεργάτες και όχι συνομιλητές.

Αυτό πιστεύω μπορεί να το στρατηγικό μέλλον της Κύπρου. Είναι εφικτό και θα μπορούσε να μελετηθεί και να προβληθεί μέσα σε πλαίσια εξωστρεφή και παγκόσμια.

 

Τα νέα στρατηγικά και γεωπολιτικά δεδομένα, διαμορφώνουν ένα νέο πλαίσιο πολιτικών επιλογών στον τομέα διεθνούς ασφάλειας. Με αντίστοιχες κινήσεις τακτικής πολιτικής επιλογής, αναμορφώνεται και αναδιοργανώνεται η στρατηγική πολιτική της χώρας.

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Αναστασιάδης, όπως και το Κυβερνητικό επιτελείο, λαμβάνουν αποφάσεις βαρύνουσας σημασίας. Οι αποφάσεις του Προέδρου, επηρεάζουν θετικά μεταξύ άλλων, την πολιτική της χώρας στον τομέα εξωτερικής πολιτικής, άμυνας, ασφάλειας, οικονομίας, εμπορίου και ενέργειας.

Η Κύπρος διαμορφώνει και αναβαθμίζει την υπάρχουσα αλλά και νέα γεωστρατηγική της πολιτική. Μια πολιτική, που αντιμετωπίζει άμεσα και πρακτικά πάσης φύσεως θέματα.

Η διεθνής κοινότητα επηρεάζεται. Καθώς υπάρχει μια στρατηγικής σημασίας ανάπτυξη, νέων περιφερειακών αλλά και διεθνών «εξισώσεων» από μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πολιτικές επιλογές υπάρχουν οι οποίες αφορούν νέες συνεργασίες, μακροχρόνιες συμμαχίες διμερείς ή πολυμερείς, σε θέματα εξωτερικής πολιτικής στρατηγικής και ασφάλειας.

Στον πόλεμο, κατά της παγκόσμιας και περιφερειακής τρομοκρατίας, λαμβάνονται συντονισμένες και συγκεκριμένες αποφάσεις. Τακτικές κινήσεις, επιχειρησιακής φύσεως που συμπεριλαμβάνουν πέραν και της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, την παράνομης διακίνηση μεταναστών, ναρκωτικών και όπλων, όπως επίσης και δημιουργίας και χρήσης ασφάλειας στο διαδίκτυο.

Η Κύπρος κάνει αποφασιστικές κινήσεις, που αναμένεται ότι θα φέρουν θετικά αποτελέσματα. Υπερασπίζεται τα Ευρωπαϊκά, αλλά και διεθνή συμφέροντα, διαμορφώνοντας ένα ισοζύγιο σταθερότητας αλλά και ανάπτυξης. «Καινοτομεί στην πολιτική». Διαφαίνεται ο βαθμός επιτυχίας, και δεν αφήνει πλέον ανεπηρέαστες γείτονες χώρες, που επιθυμούν την αποσταθεροποίηση της πολιτικής τακτικής της Κύπρου.

Η Τουρκία αντιδρά. Εν μέσω διαδηλώσεων των Κούρδων στην Κωνσταντινούπολη αλλά και το Ντιγιαρμπακίρ στην Ανατολική Τουρκία, περί της πολιτικής εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, οι Τούρκοι φαινομενικά επιθυμούν λύση για το Κουρδιστάν, αλλά και για το προβάδισμα που έχει το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος. Διαφαίνεται ακόμα, πως η λύση θα δοθεί ποικιλοτρόπως και πολυεπίπεδα. Με πράσινες και νεκρές ζώνες εντός της Συρίας. Κάτι αντίστοιχο επιθυμεί και με την Κύπρο. Επιθυμεί την διαμόρφωση μιας νέας «στρατηγικά διευρυμένης» πράσινης ζώνης, που ανταποδοτικά θα ωφελήσει, πιθανές διαπραγματεύσεις αλλά και λύσεις μονομερώς για την Τουρκία.

Μελετώντας προσεκτικά τις διεθνείς κινήσεις και ανταποκρίσεις της Τουρκίας, δηλαδή, τις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις και διαμεσολαβήσεις με παγκόσμιους εταίρους, για να λάβει μέρος πρακτικά στον αγώνα κατά του Ισλαμικού κράτους, διαπιστώνεται, πως ο πραγματικός λόγος των ζωνών που επιθυμεί η Τουρκία, δεν είναι αποτελούν παραμόνο μονομερώς και προσωπικό όφελος, για την ίδια και με τα δικά τους δεδομένα. Επίσης, δεν τους ενδιαφέρουν οι ζώνες αυτές αν θα εξελιχθούν χερσαία ή και θαλάσσια: «Όλα τα ζητήματα διεθνή και περιφερειακά είναι υπό διαμόρφωση και διαπραγμάτευση», σύμφωνα με το «Στρατηγικό βάθος και μήκος» της Τουρκίας, «αρκεί να αποδεχτεί κανείς τις πολιτικές επιλογές τους».

Οι παραπάνω στόχοι της Τουρκίας, πληρούν εθνικές ανάγκες τακτικής φύσεως, με στρατηγικά και χρονικά διαμορφωμένο χάρτη. Έτσι, «επιτέλους», θα αντιμετωπιστούν ολοκληρωτικά, άλυτα θέματα κατά τα δεδομένα της Τουρκίας. «Παγιωμένα θέματα», τα οποία ήρθε η ώρα της πλήρους ενασχόλησης και πιθανής λύσης για το συμφέρον της ίδια της Τουρκίας και μόνο.

Η Τουρκία, για ακόμα μια φορά και σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν μπορεί να κατανοήσει την πλήρη και ουσιαστική διαφοροποίηση της ιδέας της Ενωμένης και συμμετοχικής Ευρώπης. Διαμορφώνει «Στρατηγικό βάθος», όπως ακριβώς είχε διατυπώσει στο ομότιμο βιβλίο του ο νέος Πρωθυπουργός Νταβούτογλου.

Ταυτοχρόνως, έχοντας στο «βάθος» υφιστάμενη αλλά καλά κρυμμένη στρατηγική ανασφάλεια, δηλαδή, το φόβο και τρόμο των εξτρεμιστών Ισλαμιστών, που αναπτύσσονται στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας με την πόλη Κομπανί, να παίζει βασικό τακτικό ρόλο, η Τουρκία αντιπερισπαστικά, δημιουργεί επιμελώς, πολλαπλούς και πολυδιάστατους παράγοντες πολιτικής αστάθειας και στην περιοχή της Κύπρου. Αυτή είναι η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας! Αυτή αναπτύσσεται και συμπεριλαμβάνει και τη πολιτική αντιμετώπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας!  

Δεν έχει γίνει αντιληπτό ένα σοβαρό ζήτημα από την Τουρκία: Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει λόγο. Αναπτύσσει πολιτική ουσίας. Υλοποιεί μια καλά συγκροτημένη εξωτερική πολιτική. Αναπτύσσει μια διεθνή πλέον αμυντική αλλά και εξίσου σημαντικά επικοινωνιακή στρατηγική, ουσίας πολιτική.

Τις τελευταίες ημέρες, θα τολμούσα να πω, πως η Κυπριακή ΑΟΖ και συγκεκριμένα το οικόπεδο 9, τελεί υπό προσωρινή «κατοχή», από το τουρκικό ερευνητικό Barbaros, αλλά και από τις Τουρκικές στρατιωτικές φρεγάτες TCG-Bafra και Mizrak, τα οποία πλέουν παρανόμως, βάσει της Τουρκικής μονομερούς ναυτικής οδηγίας NAVTEX στο τεμάχιο 9, κοίτασμα «Ονασαγόρας» της Κυπριακής ΑΟΖ.

Αντιλαμβάνεται κανείς, ότι με αυτές τις απαράδεκτες ενέργειές τις, η Τουρκία ούτε επιθυμεί, αλλά ούτε μπορεί να καθίσει στο τραπέζι διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό ζήτημα. Δεν έχει και δεν προτείνει καμία επιλογή λύσης του Κυπριακού ζητήματος.

Ύστερα από τα παραπάνω, δεν θεωρείται τυχαία η πολιτική επιλογή της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η απόφαση της να μην συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις, είναι το αποτέλεσμα «της Πολιτικής Επιφάνειας της Τουρκίας».

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, έκανε θετικές κινήσεις τακτικής, όπως ανακοινώθηκε από τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο κ. Χριστοδουλίδη. Δεν μπλόφαρε και δεν μπλοφάρει, όπως κάνει συνήθως η Τουρκική διπλωματία και πολιτική. Έκανε πράξη η κυβέρνηση της Κύπρου τα όσα είχε προειδοποιήσει.

Ήταν αναμενόμενη η αντίδραση των μεγάλων δυνάμεων όπως των ΗΠΑ, υπέρ της Κύπρου, στο πιο εφικτό δυνατό μέτρο. Έστω και αν είχαν την πεποίθηση, πως έπρεπε να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Όπως όμως και στο Παλαιστινιακό ζήτημα, το Ισραήλ έχει λόγο, έτσι έχει και η Κύπρος για τα εθνικά της συμφέροντα. Η Κύπρος είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χαράσσει νέα πολιτική, ουσιαστική για το μέλλον της αλλά και το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης και της διεθνούς κοινότητας. Έχει κοινή και ομόφωνη πολιτική φωνή. Σέβεται και υιοθετεί τους διεθνείς νομικούς και πολιτικούς όρους και συμβάσεις. Έχει την δυνατότητα να επιβάλλει να λάβει εφόσον χρειαστεί, μέτρα αλλά και αντίμετρα στην Τουρκική πρόκληση. Μπορεί να φέρει εξίσου βαρύνουσας σημασίας προτάσεις και λύσεις,  για να υπάρξουν πραγματικές και ουσιαστικές διαπραγματεύσεις με χρονοδιαγράμματα για τη λύση του Κυπριακού. Η διαφορά της, με την Τουρκία.

Έτσι, η Κύπρος ως χώρα Ευρωπαϊκή, με διεθνή οντότητα και υπέρ της διεθνούς Συμμαχίας, αποτελεί στρατηγική επιλογή της Δύσης, ως Σύμμαχος αξιόπιστος. Επίσης και για άλλες χώρες όπως η Ρωσική Ομοσπονδία, που σημειωτέο, σιωπηλά αλλά σταθερά επανέρχεται.

Οι επιλογές της Κυπριακής Δημοκρατίας επομένως είναι συγκεκριμένες και θετικές: Κινούνται υπέρ της περιφερειακής και διεθνούς ασφάλειας. Υπέρ της στρατηγικής σταθερότητας για την περιοχή.

Οι επιλογές είναι πραγματικές και υλοποιήσιμες. Είναι θετικής διαπραγματευτικής ισχύος. Ωστόσο επιβάλλεται να υπάρχει: 1. Σταθερός συνομιλητής. 2. Προσήλωση στα θέματα λύσης του Κυπριακού ζητήματος. 3. Κατανόηση της Ευρωπαϊκής ιδέας, μιας πραγματικής Ευρώπης της Δημοκρατίας, των επιλογών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Το Κομπανί σε Πολιορκία

«Η πολιορκία θεωρείται δεδομένη, η κατάληψη της πόλης, εντός των ωρών», από τους τρομοκράτες, του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους, αναφέρουν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Οι Σύριο-Κούρδοι, κατά πλειοψηφία τους, συμπληρώνουν, πως οι υλικές καταστροφές σε όλους του τομείς είναι τεράστιες. Οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν ανυπολόγιστες. Οι εναπομείναντες κάτοικοι της πόλης Κομπανί της Συρίας, ζουν με το φόβο κατάληψης της πόλης από μια τρομοκρατική οργάνωση που ζητά το νόμο της Σαρία να γίνεται εφαρμογή στο ακέραιο με μορφή ακραίου Ισλαμισμού και φανατισμού.

Αυτή είναι η μόνη και ουσιαστική αλήθεια στην παρούσα χρονική συγκυρία. Το Κομπανί, μια σχεδόν αμιγώς Κουρδική πόλη της περιοχής (νομού) του Χαλέπι, βόρεια της Συρίας, ανατολικά-νότια της Τουρκίας, με πλούσια ιστορία Αρμενίων επίσης αλλά και Χριστιανών που είχαν εκδιωχθεί ιστορικά κατά τον 19 και 20^ο αιώνα δεν είναι μια ιστορική πόλη, ωστόσο είναι μια πόλη που ήταν γνωστή για το διακρατικό εμπόριο, την πολύ-εθνικότητα και την πολύ-θρησκευτικότητά της.

Έγκλημα και Καταστροφή

Διαπράττεται ένα έγκλημα στην παρούσα περιοχή. Ο λόγος είναι πολλαπλός. Πέραν της συνεχούς δολοφονικής τάσης των ισλαμιστών εξτρεμιστών, το βάθος και το επίπεδο ζημίας σε υποδομές και την ανυπολόγιστη καταστροφή της ιστορίας της Συρίας, το βάθος της καταστροφής και της μετακίνησης της αστάθειας είναι μεγάλο.

Το «Στρατηγικό βάθος» όπως αναφέρει σε ομότιμο τίτλο ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Νταβούτογλου αρχίζει και ξετυλίγεται. Ωστόσο εις βάρος της Δύσης. Εις βάρος του διγενή αλλά και αλλόθρησκου πληθυσμού από τους Μουσουλμάνους, που συγκαταλέγεται σε ομάδες ομογενών, ο καθένας από την πατρίδα τους. Εις βάρος των Μουσουλμάνων ειρηνικών, μετριοπαθών κατά τα λεγόμενα των υποστηρικτών του Ισλαμικού Κράτους.

Είναι, ένα δημιούργημα της Δύσης, αναφέρουν ορισμένοι. Τους εκπαίδευσαν και τους οργάνωσαν. Τους πλήρωσαν και τους έδωσαν την ευκαιρία εξίσου να παίξουν εναντίον του καθεστώτος του Ασάντ, αλλά και να εισχωρήσουν στο Ιράκ αλλά και στο Λίβανο. Τους άφησαν να ζητήσουν βοήθεια από άλλους αδερφούς Μουσουλμάνους στο εξωτερικό η οποίοι ανέμεναν ορισμένοι εξτρεμιστές την ευκαιρία της έκφρασης και χρήσης όπλου. Χρησιμοποιώντας τα κοινωνικά δίκτυα και την δύναμη της κάμερας, με πολλαπλασιασμό αυτών σε πολλά επίπεδα και τομείς χρήσης της τεχνολογίας που ακόμα γίνεται, γίνεται η προετοιμασία και ο προσηλυτισμός στον «αγώνα της Τζιχάντ».

Δεν διστάζουν όλοι τους να αδράξουν την ευκαιρία να προσθέσουν την πίστη τους και προσπάθειά τους να θέσουν τέλος σε ένα κόσμο που πιστεύουν πως πρέπει να πάψει να ισχύει.

Ένα κόσμο που εκτίνεται σε χάρτες όπως δημοσίευσαν οι Ισλαμιστές Εξτρεμιστές, μέχρι και την Αυστρία αλλά και συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Ένας χάρτης που κυκλοφορεί και στην εγγύς ανατολή και εμπεριέχει και άλλα κράτη νυν Μουσουλμανικής διοίκησης της Σαρία. Το είδα με τα μάτια μου σε πρόσφατό μου ταξίδι στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Αυτό είναι το νέο «Χαλιφάτο» ανέφεραν ορισμένοι Ισλαμιστές. Αυτή είναι η δική τους μεγάλη ιδέα. Ένα ακόμα νέο Ισλαμικό Κράτος.

Αυτοί που σήμερα πιστεύουν στον τρόπο ζωής  δια του απαγχονισμού και αλλαξοπιστίας, δια μέσου εγκληματικών πράξεων και συνεχών βιασμών, υπό συνθήκες οτιδήποτε εκτός από ανθρώπινες κάνουν προσπάθεια έντασης του πολέμου. Αυτοαποκαλούνται «μάρτυρες του Ισλαμικού Κράτους». Αυτά τα δεδομένα είναι τα ωμά δεδομένα, πραγματικά, προσφάτως επιστημονικά και ερευνητικά.

Η καταστροφή είναι πολυδιάστατη Όχι μόνο των περιοχών, υποδομών, ανθρώπινης ζωής, αλλά εξίσου κοινωνιών, πίστης και πνευματικής αναζήτησης, παιδείας και μόρφωσης, καθώς και απειλής εναντίον των χωρών που πιστεύουν στην Ελευθερία, την Δημοκρατία και την εναλλακτικότητα, το τελευταίο ως νέα δυναμική, πολιτική και δυτική πραγματικότητα.

Δεδομένα Γεωστρατηγικής

Τα πραγματιστικά δεδομένα είναι πολλαπλά και πολυδιάστατα. Είναι γεωστρατηγικής φύσεως αλλά και τακτικής επιχειρησιακής ικανότητας ακόμα και των ανταρτών αυτών, των εξτρεμιστών τρομοκρατών. Αν υποθέσουμε πως το Κομπανί εν΄τέλει πέσει στα χέρια των Ισλαμιστών και σταθεροποιηθεί η κατάσταση, τότε υπάρχουν δύο νέα δεδομένα: 1. Εμπλοκή χερσαίων δυνάμεων της Τουρκίας. Στο μεταξύ ο άμαχος πληθυσμός κατά πλειοψηφία Σύριοι, ενάμιση εκατομμύριο, ο υπολογίσιμος αριθμός, να βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής, της ανθρώπινης ζωής, καθώς θα βρεθούν μόνο στη μέση.

Εξίσου, οι κούρδοι μαχητές, και στρατιώτες θα αποσυντονιστούν, σε επίπεδο τακτικής αλλά και στρατιωτικής ικανότητας. Ο Λίβανος θα αποτελέσει την επόμενη περιοχή επιρροής και πολεμικών συρράξεων που ήδη αναπτύσσονται. Η Συρία θα επιδιωχθεί να καταληφθεί ολοκληρωτικά.

Τα δεδομένα αυτά θα φέρουν πιθανά νέα σενάρια και επερχόμενες αντιδράσεις με τις γύρω χώρες να παίρνουν θέση: Το Ιράν πιθανολογείται πως εν τέλει θα εμπλακεί πρακτικά και επίσημα. Η Ρωσία ήδη συμμετέχει σταδιακά μέσω του Ασάντ. Πιθανώς να εμπλακεί και στην Συμμαχία των προθύμων με την προοπτική αναδιάρθρωσης της πολιτικής της Δύσης εναντίον της. Ο Συριακός Στρατός του Ασάντ θα πρέπει να ενισχυθεί πιθανώς από το «διεθνή παράγοντα»!! Το Ισραήλ θα κάνει κάποια βήματα που δεν θα τα αναμένει κανείς, στρατηγικής και τακτικής φύσεως. Η ιδέα έχει ήδη προ-διαμορφωθεί: Θα πρέπει το Ισραήλ να επιδιώξει να δημιουργήσει Συμμαχία των προθύμων περιφερειακά. Κατά τέτοιο τρόπο που να αποφέρει σταθερότητα στην περιοχή! Όσο και αν φαντάζεται παράξενο, το Ισραήλ επιθυμεί σταθερό Λίβανο πλέον. Όπως επιθυμεί και σταθερή Ιορδανία και Αίγυπτο αλλά εξίσου Κύπρο και Ελλάδα. Περί των τελευταίων δύο, το Ισραήλ ήδη τα εμπλέκει στο στρατιωτικό της δόγμα, σχεδόν αναφερόμενη την περίπτωση ως μια πραγματική αμυντική Συμμαχία.

Στο σημείο αυτό εμπλέκεται και η Αίγυπτος, που για ακόμα μια φορά θα παίξει του ρόλου του διαμεσολαβητή μεταξύ του Ισραήλ και όποιας χώρας επιθυμήσει να πάρει μέρος σε Συμμαχία και σε αυτόν τον τομέα. Σηματοδοτώντας την αρχή της σταθεροποίησης της σχέσης και της γεωστρατηγικής περιοχής. Με κατάλληλες κινήσεις η περιοχή πιθανώς να γίνει στην μετά Ισλαμικού παράγοντα εποχή, η περιοχή παράγοντας εμπορίου. Που; σε επίπεδο ενέργειας όπως και φυσικών πόρων, όπως το νερό. Κάτι που θα αλλάξει άρδην, τον εμπορικό χάρτη όπως και των χάρτη συναλλαγματικών τακτικών και στρατηγικών «εξισώσεων και αναλύσεων». Θα αλλάξει το γεωστρατηγικό ενεργειακό χάρτη των περιοχών αλλά και την ΑΟΖ κάθε χώρας.

Η Μετεξέλιξη

Η Συρία πρέπει να διώξει τον Ασάντ, όπως αναφέρουν διεθνείς παράγοντες και ηγέτες όπως και ο Πρόεδρος Ερντογάν της Τουρκίας, αλλά χειρότερα, πρέπει να φύγει πρώτα το Ισλαμικό Κράτος το οποίο έχει τάσεις επέκτασης και τάσης αποσυντονισμού της εξωτερικής πολιτικής πλεύσης της Τουρκίας απέναντι στην Μέση Ανατολή ακόμα και το Κυπριακό ζήτημα και την Ελλάδα.

Ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ σε ομιλία του πρόσφατα στο Harvard ανέφερε πως ορισμένες φορές κάνεις συμμαχίες και με αυτούς που γνωρίζεις ότι είναι προσωρινοί. Καθώς γνωρίζεις πως μια συμμαχία μπορεί να είναι βραχυπρόθεσμη. Αυτή λοιπόν την Συμμαχία πιθανώς να επιδιώξει και το Ισραήλ που θα στηρίξουν οι ΗΠΑ και θα εμπλακεί με την διεθνή συμμαχία.

Θα στηρίξει σίγουρα η Τουρκία μεταξύ άλλων αλλά και ο Αραβικός Σύνδεσμος όπως και Η Ρωσία η οποία τελευταία σιωπηλά μπαίνει ξανά στο παιχνίδι ως «συνεργάτης και παλιός αντίπαλος». Εξίσου και η Βόρειο-Ατλαντική Συμμαχία. Η οποία καλείται να δημιουργήσει στόχους συμβατούς με τα νέα δεδομένα τα οποία είναι χαώδη σε ορισμένες περιπτώσεις.

Η Αραβική Ένωση, θέτει σιωπηλά και υπό αμφισβήτηση ορισμένες πράξεις Αράβων μεμονωμένων ως άτομα από χώρες της Εγγύς Ανατολής ως χρηματοδότες. Επιπλέον αναθέτει ρόλους και κινήσεις όπως αυτή της εμπλοκής των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, που δεν είναι η πρώτη εναέρια εμπλοκή σε άλλη χώρα, καθώς αν μελετήσει κανείς, θα διαπιστώσει πως βομβάρδισαν προ λίγου καιρού και περιοχές στην Λιβύη, καθώς εκεί βρίσκεται θύλακας άλλων εξτρεμιστών πιθανώς υποστηρικτών του Ισλαμικού Κράτους.

Αυτό το τελευταίο γεγονός, χαρακτηρίζει την γεωπολιτική στροφή που εν τέλει, θα πάρει το Ισλαμικό Κράτος. Μιλά για την στρατηγική της χερσαίας δύναμης, αλλά εξίσου της εξόδους προς την θάλασσα και την προοπτική εξέλιξής τους. Η Μεσόγειος, Μαύρη Θάλασσα και το Αιγαίο μαζί και με την Αδριατική είναι βασικοί πυλώνες ανάπτυξης αλλά και ισορροπίας δυνάμεων του νότου της Ευρώπης, της Ανατολής και Μέσης Ανατολής, Μικράς Ασίας και Βόρειας Αφρικής που οδηγούν στον Αραβικό ή Περσικό Κόλπο, αλλά και τις περιοχές ανατολικά της Αφρικής μέχρι και τον Ινδικό Ωκεανό.

Η Κύπρος

Στα πλαίσια αυτά, η Κύπρος καλείται να προετοιμαστεί. Το επίπεδο εκτάκτων αναγκών είναι ένα, για αυτό και το μνημόνιο αναβάθμισης συνεργασίας Ελλάδος Κύπρου με τον απερχόμενο Υπουργό Άμυνας της Ελλάδος να λαμβάνει θέση επιτρόπου Μετανάστευσης, όσο και τον νέο επίτροπο εκτάκτων αναγκών εκ’ Κύπρου να αναλαμβάνει ρόλο που και οι δύο θα καλούνται να πάρουν θέσεις και αποφάσεις δύσκολες.

Το επίπεδο τροφοδοσίας και στρατιωτικής προετοιμασίας. Τεχνικής υποστήριξης και Ιατρικής περίθαλψης. Τελικά συμμετοχής σε ένα πόλεμο που χρειάζεται ανεφοδιασμούς εναέριους, θαλάσσιους και χερσαίους. Χρήματα για την θωράκιση της Κύπρου για τον Έλεγχο των περιοχών με αντίστοιχα ραντάρ αλλά και εξειδικευμένο προσωπικό αντιτρομοκρατίας, όχι μόνο εσωτερικής αλλά πλέον και εξωτερικής και ασύμμετρων απειλών, χερσαίων, Θαλάσσιων αλλά και Εναερίων, αν κρίνουμε την πρόσφατη επίτευξη του στόχου των εξτρεμιστών Ισλαμιστών στην Λιβύη να καταλάβουν σταθμευμένα αεροπλάνα εταιρειών της Λιβύης.

Πρέπει να γίνει σαφές ότι οι νόμοι του κάθε νομίμου Δημοκρατικού κράτους για τις περιπτώσεις εθνικής άμυνας και ασφάλειας θα τηρηθούν κατά γράμμα και θα επιβάλλεται η αντίστοιχη ποινή που θα είναι επιβλαβής για όσους απειλούν με πόλεμο ή αποσταθεροποίηση.

Τελικά η Κύπρος, σωστά ανέφερε ο ΥΠΕΞ κ. Ιωάννης Κασουλίδης καλείται να πάρει μέρος στην διεθνή συμμαχία. Η Κύπρος ενισχύει την προσπάθειά στο επίπεδο που μπορεί και πρέπει. Ενισχύει τη συνεργασία με τις ΗΠΑ σε επίπεδο συνεργασίας πληροφοριών όπλων και γιατί όχι και χρήσης στρατιωτικών και ναυτικών βάσεων. Εξίσου με την Ρωσία γίνεται σαφής η κατανομή ισομερώς πολιτικής στήριξης. Γίνεται εν’ τέλει σαφής η πρόθεση να βοηθήσει και να στηρίξει το Λίβανο η Κύπρος και όχι μόνο σε τεχνικά και στρατιωτικά μέσα.

Ωστόσο μένει ακόμα να απαντηθούν κάποια ερωτήματα. Υπάρχει αρχείο πιθανών Τζιχαντιστών, οικογενειών και οπαδών και χρηματοδοτών που πρέπει να σταματήσουν πρώτα όλες οι Δυτικές χώρες;  Υπάρχει το πλαίσιο στην πολιτική της Μετανάστευσης. Υπάρχει η αντιτρομοκρατική ασύμβατη και συμβατή πολιτική; Υπάρχει κυβερνο-πολιτική και κυβερνο-ασφάλεια σε κάθε χώρα ώστε να μπλοκάρονται τα σήματα και να γίνονται ενδελεχείς έλεγχοι στα νόμιμα πλαίσια της κάθε χώρας για την προστασία όλων των πολιτών και κοινωνίας μας;

Επιλογές

Η ώρα της Κύπρου συνεπώς είναι εδώ. Είναι ευκαιρία με συγκροτημένα δεδομένα. Και επιλογές καθόλα νόμιμες και δημοκρατικές. Η εμπλοκή εμπεριέχει πάντα κάποιο ρίσκο αλλά θα αποτελέσει σοβαρή ανάσα για την γεωστρατηγική πλεύση αναγνώρισης σταθερών αξιών της νήσου στο διεθνές σκηνικό. Είναι καλό για την οικονομία και την πολιτική επικοινωνία. Θα θέσει βάσεις αλλαγής σε όλους τους τομείς εγχώριους και εξωγενείς. Μπαίνει σε χρήση ένας μηχανισμός άμυνας, ασφάλειας αλλά στάσης συμμετοχικής όχι κανονιστικά αλλά πραγματιστικά. Μετά από πολλά χρόνια, υπάρχουν δεδομένα και επιλογές ξεκάθαρες.