Αποκαλυπτική έρευνα γερμανικής εφημερίδας και απόψεις Αμερικανού νομπελίστα. Το αεροδρόμιο του Ελληνικού είχε αξία 1.239 δισ. και πουλήθηκε μόνο 577 εκ. ευρώ.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο Χάρης Γεωργιάδης πρέπει να καθίσουν και να διαβάσουν προσεκτικά τις δηλώσεις του Αμερικανού νομπελίστα οικονομολόγου Πολ Κρούγκμαν, για να αντιληφθούν, επιτέλους, την τεράστια ζημιά που προκαλούν στην οικονομία και στην κοινωνία με τις έμμονες ιδεοληψίες και αγκυλώσεις που διατηρούν, και τη μανία που τους κατέλαβε να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα στη χώρα.

Οι δηλώσεις του Αμερικανού νομπελίστα δημοσιεύονται στη γερμανική εφημερίδα «Tagesspiegel», η οποία σε έρευνά της διαπιστώνει ότι από το ξεκίνημα των προγραμμάτων της Τρόικας, το 2010, δημόσια περιουσία πωλείται υπό μεγάλη χρονική πίεση και πολύ πιο κάτω από την αξία της. Αποκαλύπτει, μάλιστα, ότι στην Ελλαδα και Πορτογαλία διεξάγονται έρευνες για τις ιδιωτικοποιήσεις, που έγιναν με αδιαφανείς διαδικασίες, προσυμφωνημένα και ύποπτα πλεονεκτήματα για ορισμένους ενδιαφερομένους.

Με τη σειρά του, ο Πολ Κρούγκμαν αναφέρει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις της Τρόικας ισοδυναμούν με ξεπούλημα χωρίς λόγο. Τα κέρδη, λέγει, ιδιωτικοποιούνται, ενώ οι κίνδυνοι και οι ζημιές επιβαρύνουν ολόκληρη την κοινωνία.

Η γερμανική εφημερίδα παρουσιάζει τις ιδιωτικοποιήσεις σαν παιγνίδι «Μονόπολη», παραφράζοντάς το όμως σε «Europoly». Τονίζει σχετικά: «Οι κανόνες του παιγνιδιού είναι συνοπτικά οι εξής: Ακίνητα με αξία δισ. ξεπουλιούνται, υπηρεσίες ύδρευσης περνούν στα χέρια ιδιωτών, τράπεζες πωλούνται σε αμφιλεγόμενους αγοραστές. Ολιγάρχες και επενδυτές παίζουν μια γιγαντιαία ''Μονόπολη''. Οι δανειστές άλλαξαν τους κανόνες του παιγνιδιού προς όφελος των κερδοσκόπων. Σε αυτό το παιγνίδι ''Europoly'', είναι ξεκάθαρο εξ αρχής ποιοι θα είναι οι χαμένοι».

Δεν είναι ακριβώς αυτή η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Αναστασιάδη; Ξεπουλά ημικρατικούς οργανισμούς, ηλεκτρισμό, τηλεπικοινωνίες, λιμάνια, κρατικό αερομεταφορέα, κρατική γη, τράπεζες σε ξένους. Κάποιοι, δήθεν επενδυτές, «αμφιλεγόμενοι αγοραστές», όπως τους χαρακτηρίζει η εφημερίδα, θα κερδοσκοπήσουν εις βάρος των πολιτών. Αλλά ποιος εγγυάται ότι δεν θα φάνε καλά και κάποιοι δικοί μας;

Συνεχίζει, όμως, η εφημερίδα και τονίζει ότι οι επιπτώσεις αυτής της πολιτικής πλήττουν τους πολίτες, που πρέπει να υποστούν ακόμα σκληρότερη λιτότητα και ακόμα περισσότερες περικοπές. Αναφέρει, μάλιστα, ότι το πιο τρανταχτό παράδειγμα ιδιωτικοποίησης είναι το αεροδρόμιο του Ελληνικού. Σε μελέτη του, ο ελληνικής καταγωγής καθηγητής Πολεοδομίας στο Χάρβαρντ Σπύρος Πολλάλης υπολόγισε την αξία του πρώην αεροδρομίου σε, τουλάχιστον, 1,239 δισ. Όμως τελικά τα έσοδα για το ελληνικό δημόσιο από την επένδυση θα είναι περίπου τα μισά, δηλαδή μόνο 577 εκ. ευρώ.

Η γερμανική εφημερίδα τονίζει ότι το παιγνίδι «Εuropoly» φέρνει τεράστιο πλούτο σε ορισμένους παίκτες, ενώ οδηγεί άλλους στη χρεοκοπία. Στο μεταξύ, πολλοί είναι εκείνοι που ζητούν πιο δίκαιους κανόνες. Και ρωτούν τους τροϊκανούς: «Γιατί θέτετε υπό χρονική πίεση τις χώρες της κρίσης; Γιατί στην Ελλάδα (και στην Κύπρο, ερωτούμε εμείς) δεν περιμένατε πρώτα να επανέλθει η αγορά και να ξεκινήσετε έπειτα τις ιδιωτικοποιήσεις; Για ποιο λόγο καταβάλλετε κάθε προσπάθεια για να αγοράσουν οι επενδυτές σε τιμή ευκαιρίας;».

Εμείς δεν θα υποβάλουμε αυτά τα ερωτήματα στους τροϊκανούς. Θα τα υποβάλουμε στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, στον Χάρη Γεωργιάδη, στον Μάριο Δημητριάδη, σε εκείνους τους Υπουργούς που προωθούν ιδιωτικοποιήσεις, και στην ηγεσία του ΔΗΣΥ. Όλοι αυτοί έχουν δηλώσει ότι ακόμη και να μην ερχόταν η Τρόικα, θα εφάρμοζαν το πρόγραμμά της.

Λοιπόν, κύριοι: Γιατί ξεπουλάτε εύρωστους οικονομικά οργανισμούς σε τιμή ευκαιρίας; Γιατί φορτώνετε το βάρος των ολέθριων επιλογών σας στους πολίτες; Γιατί ετοιμάζεστε να προσφέρετε σε χέρια ιδιωτών, αμφιλεγομένων ή μη, ολιγαρχών και μη, κρατική περιουσία; Γιατί μπήκατε σε ένα γιγαντιαίο παιγνίδι «Μονόπολη», που θα ζημιώσει την κοινωνία; Ποιοι θα θησαυρίσουν από τις ιδιωτικοποιήσεις;

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Η υγεία των Προέδρων

Αξίζει να εξαρθεί η πρωτοβουλία του Προέδρου Αναστασιάδη, ο οποίος, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε προηγουμένως με άλλους, συνηθίζει να ενημερώνει επακριβώς τους πολίτες για την κατάσταση της υγείας του και για τη μορφή της ασθένειας από την οποία πάσχει. Οι πολίτες δικαιούνται να γνωρίζουν την κατάσταση της υγείας των ηγετών τους, και όχι να την πληροφορούνται όταν ο ηγέτης έχει εισαχθεί στο νοσοκομείο και δεν είναι δυνατό να αποκρυβεί πλέον η πάθηση.