Οι "άριστοι οιωνοί" τα "κλειστά χαρτιά" της Τουρκίας, η εμπλοκή της Ε.Ε. και η επένδυση ελπίδων στις ΗΠΑ

Όταν ο κυπριακός ελληνισμός, ακούει τον Υπουργό Εξωτερικών να δηλώνει, με την έναρξη των συνομιλιών, ότι οι "οι οιωνοί είναι καλύτεροι από κάθε προηγουμένη φορά" και σήμερα, μετά το Βατερλώ της κυβερνητικής στρατηγικής, να ζητά από την Τουρκία να ανοίξει τα χαρτιά της, τότε δικαιούται να τραβά τα μαλλιά του με απόγνωση. Η έλλειψη στοιχειώδους διορατικότητας και γνώσης του αντιπάλου και των στόχων του, 40 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, είναι πρωτοφανής.

Όταν ο κυπριακός ελληνισμός, ακούει, μετά από τις συνομιλίες του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, ότι η "στρατηγική" των δύο κυβερνήσεων, περιορίζεται στο να θέσουν το πρόβλημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να αξιοποιήσουν το ενδιαφέρον άλλων χωρών(σημ. Ηνωμένων Πολιτειών) για άσκηση επιρροής στην Τουρκία, τότε είναι πια πεπεισμένος ότι το Κυπριακό θα παραμείνει άλυτο άλλα 100 χρόνια.

Γιατί; Επειδή αφενός οι οιωνοί όχι μόνο δεν ήταν οι καλύτεροι, αλλά με το διάτρητο κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη- Έρογλου, οι οιωνοί ήταν οι χείριστοι. Και η κατάληξη των συνομιλιών, βεβαία: Αδιέξοδο. Και επειδή, δεν χρειαζόταν ούτε λεπτό ο κ. Κασουλίδης να δει τα χαρτιά της Τουρκίας ανοικτά. Αυτά βρίσκονται ενώπιον του ορθάνοικτα από το 1955.

Όσο αφορά τις αποφάσεις των Αθηνών, πρόκειται για αποφάσεις που ανασύρθηκαν από τη ναφθαλίνη και τα αραχνιασμένα συρτάρια περασμένων δεκαετιών.
Εδώ και χρόνια πασχίζουν οι ηγεσίες να εμπλέξουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η στήλη τους υπέδειξε έγκαιρα, ότι αν δεν αιθεροβατούν, διαπράττουν ολέθριο λάθος. Πρώτο: Διότι η Ε.Ε. δεν μπορεί να λύσει το Κυπριακό και δεν θέλει να κάψει τα χέρια της.

Δεύτερο: Επανειλημμένα μας διεμήνυσε ότι το Κυπριακό ανήκει στην αρμοδιότητα των Ηνωμένων Εθνών. Τρίτο: Διότι η Τουρκία ούτε θέλει να ακούσει για εμπλοκή της Ευρώπης. Τέταρτο: Διότι η Ε.Ε. αν ήθελε να πιέσει την Τουρκία δεν θα άρχιζε ενταξιακές συνομιλίες με μία κατοχική χώρα η οποία κατέχει στρατιωτικά ευρωπαϊκό έδαφος. Πέμπτο: Αν η Ε.Ε. ήθελε να πιέσει την Τουρκία θα διέκοπτε τη ενταξιακή της προσπάθεια, εδώ και χρόνια, λόγω της άρνησης της να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο της Αγκυρας. Και Έκτο και σπουδαιότερο: Η Ε.Ε. έχει αποδεχθεί και έχει εργασθεί για την αποδοχή του εκτρωματικού σχεδίου Ανάν, το οποίο καταργεί κάθε έννοια ευρωπαϊκού δικαίου.

Συνεπώς, όχι μόνο η εμπλοκή της Ε.Ε. είναι αδύνατη, αλλά είναι και επικίνδυνη. Εκτός και αν οι ηγεσίες, θέλουν να οδηγηθούμε σε νέο σχέδιο Ανάν, με ευρωπαϊκές ευλογίες.
Όσον αφορά τώρα, την επένδυση ελπίδων στις Ηνωμένες Πολιτείες, ή στη Βρετανία, οι ψευδαισθήσεις είναι ακόμη χειρότερες. Οι Αμερικανοί έχουν δημιουργήσει στην περιοχή ένα τέρας του Φράνγκεσταϊν, το οποίο δεν είναι σε θέση ούτε να ελέγξουν, ούτε να πιέσουν. Ούτε τα αμερικανικά συμφέροντα -και το γνωρίζει πολύ καλά ο Ερντογάν- εξυπηρετούνται με μία σύγκρουση με την Τουρκία. Όταν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δηλώνει ότι δεν θεωρεί πως έγινε τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αλλά το πρόβλημα θα λυθεί ως διακοινοτική διαφορά, ποια πίεση, αναμένουν οι ηγεσίες στην Ελλάδα και στην Κύπρο;

Οι συνομιλίες των Αθηνών, κατέδειξαν τη μιζέρια, την αδυναμία και την απουσία οράματος. Δύο χρεοκοπημένες χώρες στις οποίες έχει διαλυθεί κάθε κοινωνική συνοχή, επιβιώνουν με δανεικά, και έχουν βυθίσει τον λαό τους στην απογοήτευση, στη φτώχεια και στην απουσία κάθε ενδιαφέροντος για τα εθνικά θέματα, πώς αναμένεται να αποφασίσουν δυναμική και αποφασιστική στρατηγική για κάμψη της τουρκικής αδιαλλαξίας;
Συμπέρασμα: Το Κυπριακό δεν λύεται. Όχι μόνο εξαιτίας της τουρκικής αδιαλλαξίας, αλλά εξαιτίας κυρίως των πολιτικών, στρατιωτικών, οικονομικών και πολλών άλλων αδυναμιών των ηγεσιών του ελληνισμού. Σίγουρα, με ένα Αντώνη Σαμαρά, αυτοδύναμο κυβερνητικά και απαλλαγμένο των τεράστιων εσωτερικών προβλημάτων, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά...

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Απέτυχε στο απλούστερο
Όταν η κυβέρνηση, δεν μπορεί να συντάξει μία απλή, κατανοητή και λιτή αίτηση η οποία εύκολα μπορεί να συμπληρώνεται από τον αιτητή, και τη μετατρέπει σε μία γραφειοκρατική και δυσνόητη διαδικασία, διερωτόμαστε πώς θα μπορέσει να εφαρμόσει στην πράξη, το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Κατά τα άλλα, ο Πρόεδρος δεσμεύτηκε να πατάξει τη γραφειοκρατία, τρεις μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης. Σήμερα μετρούμε δεκαέξι μήνες διακυβέρνησης, με τη γραφειοκρατία να κυριαρχεί ακόμη και σε αιτήσεις δικαιούχων...