Πώς γίνεται ένα σημαντικό θέμα όπως 

η επιλογή υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές,

να αντιμετωπίζεται με τόση τσαπατσουλιά

και ανευθυνότητα από ένα μεγάλο κόμμα; 

 

Το διαζύγιο ΑΚΕΛ-Μάικ Σπανού, είναι η τρίτη κατά  σειρά "ανατροπή" στην ιστορία του κόμματος, σε σχέση με τους υποψηφίους που επιλέγει και εν συνεχεία τους ακυρώνει. Του Μάικ Σπανού, είχαν προηγηθεί τα "φαγώματα" του Γεώργιου Ιωαννίδη και του Μάριου Ηλιάδη, οι οποίοι είχαν επιλεγεί ως υποψήφιοι του κόμματος σε προεδρικές εκλογές, αλλά την τελευταία στιγμή, και για λόγους τους οποίους οι τότε ηγεσίες  ουδέποτε αποκάλυψαν, ακυρώθηκαν. (Το ιστορικό της ακύρωσης Ιωαννίδη-Ηλιάδη δημοσιεύουμε αύριο  στην Κυριακάτικη Σημερινή) 

Η κωμικοτραγική αυτή κατάσταση,  "αποφασίζω και ακυρώνω", αποτελεί απόδειξη της επιπολαιότητας, της ανευθυνότητας και του ερασιτεχνισμού με τα οποία χειρίζεται αυτό το σημαντικό θέμα η ηγεσία και τα συλλογικά όργανα του ΑΚΕΛ. Φαινόμενο επαναλαμβανόμενο δεν είναι τυχαίο. Το να κάθονται η ηγεσία και τα συλλογικά όργανα του δεύτερου σε δύναμη κόμματος της Κύπρου και να εξετάζουν όποια ονόματα ρίχνουν στο τραπέζι κάποιοι, δείχνει το ολιγότερο έλλειψη σοβαρότητας και άγνοια της σημαντικότητας,  με την οποία ένα κόμμα επιλέγει τον άνθρωπο που θα διεκδικήσει τη διακυβέρνηση του κράτους. 

Ο Άντρος Κυπριανού είχε χαρακτηρίσει επιλογή νίκης την επιλογή ΑΚΕΛ. Είχε χαρακτηρίσει ελπίδα απαλλαγής από τη διακυβέρνηση ΔΗΣΥ, την επιλογή του κόμματος. Είχε επενδύσει ελπίδες στον Μάικ Σπανό. Και τελικά "η επιλογή νίκης",  η "μεγάλη ελπίδα", ο "επίδοξος θριαμβευτής", ακυρώνεται και διαγράφεται. Πώς μπορεί να  χαρακτηρισθεί αυτή η περίπτωση παρά πρωτοφανής τσαπατσουλιά και απίστευτος ερασιτεχνισμός από την ηγεσία και τα συλλογικά όργανα του κόμματος; Και είναι ποτέ δυνατόν να πείσει πλέον το ΑΚΕΛ τον μέσο πολίτη, ότι μπορεί να διακυβερνήσει σωστά τον τόπο, να πάρει τις σωστές αποφάσεις και να λύσει προβλήματα του κράτους και της κοινωνίας, όταν δεν μπορεί να πάρει μία απόφαση επιλογής ενός αρίστου υποψηφίου και αναλίσκεται σε μεγάλα λόγια; Μπορεί πλέον η ηγεσία του ΑΚΕΛ να βγεί και να υποστηρίξει πως η πολιτική που διακηρύσσει στο εθνικό θέμα αλλά και σε θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης, είναι η σοφότερη, όταν χρεώνεται με τόσο μεγάλο φιάσκο στην περίπτωση του Μάικ Σπανού; Και με πόσα βαρίδια θα φορτωθεί τώρα ο νέος υποψήφιος που θα αποφασίσει το ΑΚΕΛ, και πόση αξιοπιστία θα έχει, όταν το κόμμα έσπευσε να αποδείξει τόση ελαφρότητα στις περιπτώσεις επιλογής υποψηφίων;

Το ΑΚΕΛ, δεν έχει κάψει μονάχα το χαρτί του Μάικ Σπανού. Έκαψε και  το χαρτί και την αξιοπιστία του νέου υποψηφίου που θα επιλέξει. Κατακρεούργησε τις προοπτικές του. Και προετοίμασε για νέα συρρίκνωση των ποσοστών του κόμματος.

Αν θέλουμε να μιλούμε τη γλώσσα της αλήθειας, αυτή τη στιγμή προκύπτει μείζον θέμα για τον Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, και την ομάδα που διαχειρίζεται πολιτικές και αποφάσεις του κόμματος. Ο Μάικ Σπανός ήταν επιλογή του Άντρου Κυπριανού. Με ποία κριτήρια και με ποίο σκεπτικό, είναι άγνωστο. Πώς επιλέγεται ένας ανθρωπος, εκπρόσωπος της επιχειρηματικής τάξης να εκπροσωπήσει στις προεδρικές ένα κόμμα που θέλει να αποκαλείται Κόμμα Εργαζόμενου Λαού; Πώς επιλέγεται ένας άνθρωπος, άγνωστος στη συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του  ΑΚΕΛ;  Πώς βρίσκεται ένα  βήμα πριν από την ανακήρυξη του ως υποψηφίου του ΑΚΕΛ, όταν όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν έχει τις προοπτικές να περάσει καν στον δεύτερο γύρο των εκλογών;

Όλα αυτά τα επεσήμανα σε άρθρα μου στη "Σημερινή" και πέραν αυτών, τόνιζα ότι ότι αποτελεί ευθυνοφοβία και πολιτική ανακολουθία για ένα ηγέτη μεγάλου κόμματος να αρνείται να  αναλάβει το μεγάλο βάρος και να κατέλθει ο ίδιος ως υποψήφιος του κόμματος του οποίου ηγείται. Αποτελεί, είχα γράψει, πολιτική δειλία να αναζητείται "εθνάρχης" για να φορτωθεί το βάρος των αμαρτιών του κόμματος και να καταστεί απολογητής της πολιτικής Χριστόφια και Κυπριανού. Κάλεσα τον Άντρο Κυπριανού να κατέλθει ως υποψήφιος του κόμματος στις προεδρικές. Φύσει και θέσει αυτός έπρεπε να φορτωθεί τον σταυρό των λαθών του κόμματος και να ζητήσει από την κοινωνία,  άφεση αμαρτιών, εξαγγέλλοντας νέες πολιτικές και νέα πορεία του κόμματος.

Δεν μας άκουσε. Και σήμερα το κύρος, η αξιοπιστία και η ορθή κρίση του ΑΚΕΛ και του Άντρου Κυπριανού, έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από τον ίδιο τον Γενικό Γραμματέα του κόμματος.

Τον καλούμεν να αναλάβει, έστω και πολύ αργά τις ευθύνες του. Τον καλούμε να σταματήσει τις αναζητήσεις άλλων για να φορτώσει αμαρτίες. Να συμπεριφερθεί με θάρρος και να εκτεθεί ενώπιον του λαού, ως υποψήφιος του ΑΚΕΛ στις προεδρικές εκλογές. 

Επιτέλους, τόση ελάχιστη ικανότητα αναγνωρίζουν στον εαυτό τους  τα ηγετικά στελέχη του ΑΚΕΛ, ώστε να ομολογούν αναξιότητα στη διακυβέρνηση του κράτους και να αναζητούν υποψηφίους εκτός κόμματος;