Γιατί αποστασιοποιήθηκε από τον Αναστασιάδη και γιατί συνετάχθη με τον κατοχικό ηγέτη

Δεν γνωρίζουμε ποιες πολιτικές φιλοδοξίες έχει η Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή. Ούτε μας ενδιαφέρουν. Γράφεται ότι βρίσκεται μεταξύ των διαφόρων επιλογών του ΑΚΕΛ για τις προσεχείς προεδρικές εκλογές. Αυτό το οποίο γνωρίζουμε, το επεσημάναμε -και έκδηλα το αποκαλύπτουν οι θέσεις που διατυπώνει η πρώην Υπουργός του Χριστόφια, του Τάσσου και σήμερα στενή συνεργάτιδα του Προέδρου Αναστασιάδη- είναι ότι αποτελεί τον προπομπό και τον εκφραστή των πλέον ακραίων θέσεων της ηγεσίας του ΑΚΕΛ. Προηγείται σε θέσεις, τις οποίες δεν τολμά να διατυπώσει το ΑΚΕΛ για πολλούς και ευνόητους λόγους.

Η κ. Μαρκουλλή είχε προκαλέσει αντιδράσεις με την τελευταία απαράδεκτη και φιλοτουρκική δήλωσή της, ότι ο Μουσταφά Ακιντζί είχε δίκαιο 100%, όταν αποχώρησε από τις συνομιλίες, συνεπεία της απόφασης της Βουλής για το ενωτικό δημοψήφισμα. Αλλά προχθές ο Άντρος Κυπριανού ήλθε, δυστυχώς, και επανέλαβε το ίδιο: «Ο Ακιντζί έχει δίκαιο να δυσανασχετεί», είχε πει, κατηγορώντας τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι «παλινδρομεί». Και γιατί; Επειδή προέβη στην ορθή δήλωση ότι «η ιστορία δεν διορθώνεται».

Τι συμβαίνει, τελικά, στο ΑΚΕΛ με τις τελευταίες ακατάσχετα φιλοτουρκικές δηλώσεις της ηγεσίας του;

1. Αναίτια και απρόκλητα εξαπολύει, τις τελευταίες ημέρες, επίθεση κατά του Προέδρου Αναστασιάδη. Ακόμη και όταν ο Πρόεδρος διατυπώνει ορθές θέσεις. Άξιζε τον κόπο να θυσιαστεί μία κοινή φιλοσοφία στον βωμό ενός αχρείαστου και δευτερεύοντος περιστατικού; Δεν κρίνουμε πώς αυτή η «αντι-αναστασιαδική» έκρηξη δικαιολογείται και πείθει για την ειλικρίνειά της. Μέχρι χθες το ΑΚΕΛ ήταν ψυχή τε και σώματι αφιερωμένο στην υποστήριξη της πολιτικής Αναστασιάδη. Η «Χαραυγή» ήταν γεμάτη από άρθρα και συνεργασίες, στις οποίες εκδηλώνετο αμέριστη υποστήριξη στον Πρόεδρο και στην πολιτική του.

Πώς ξαφνικά και εξαιτίας της απόφασης της Βουλής αυτή η απόλυτη στήριξη μετατράπηκε σε τυφλή επίθεση; Οφείλεται σε προεκλογικούς λόγους; Ή το πιθανότερο, η βάση του ΑΚΕΛ, όπως σωστά εκτιμήσαμε, εκδήλωσε έντονες αντιδράσεις έναντι αυτής της συνοδοιπορίας και της άτυπης συμμαχίας και η ηγεσία υποχρεώνεται να προβεί σε αναδίπλωση και σε επιστροφή στην παλαιά τακτική επίθεσης κατά του «προαιωνίου αντιπάλου», επιδιώκοντας συσπείρωση των μαζών της; Είναι μία λογικότατη πολιτική εξήγηση.

2. Αλλά, το ΑΚΕΛ μεταπηδά από το ένα άκρο, στο χειρότερο. Αποστασιοποιείται από τον Αναστασιάδη και συντάσσεται με τον Ακιντζί. Ο Αντρος Κυπριανού μετατρέπεται σε περιφερόμενο ικέτη, και το χείριστον, σε υπονομευτή των κυπριακών θέσεων. Μεταβαίνει στα κατεχόμενα και εκθέτει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τη νόμιμη Βουλή, τις πολιτικές δυνάμεις των Ελληνοκυπρίων. Το ίδιο πράττει και στις Βρυξέλλες. Ακόμη μία χείριστη συμπεριφορά. Την ώρα που η Κυβέρνηση προσπαθεί να εξηγήσει διεθνώς τις θέσεις της και να πείσει για το ακατανόητο και προκλητικό των πράξεων και των δηλώσεων του Ακιντζί, η ηγεσία του ΑΚΕΛ υπονομεύει αυτήν την προσπάθεια και προσφέρει δεκανίκια στήριξης στον Ακιντζί.

Παραβιάζει, ακόμη, και τον άγραφο κανόνα πολιτικής ηθικής, τον οποίο για χρόνια, πολιτικοί ηγέτες τηρούν, όταν βρίσκονται στο εξωτερικό. Ακόμη και όταν διαφωνούν με τις πολιτικές της Κυβέρνησης και του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν τις προσβάλλουν με υπονομευτικές θέσεις. Τι στο καλό, επιδιώκει η ηγεσία του ΑΚΕΛ; Θέλει να δακτυλοδείχνουν οι Ελληνοκύπριοι το ΑΚΕΛ ως το κόμμα που ενεργεί σαν Πέμπτη Φάλαγγα μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα;

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ δεν το αποκρύπτει. Ξεκάθαρα αποδεικνύει μέσα από τις θέσεις που διατυπώνει, ότι διακατέχεται από εμπάθεια, κομματικό φανατισμό και υπέρμετρο κομματικό πάθος. Βρίσκεται σε απόγνωση και σε υστερικό παραλήρημα. Διαπιστώνει ότι η θεοποίηση του Ακιντζί υπήρξε ένα μεγάλο ψέμα και μία σκαιά παραπλάνηση του λαού και των ψηφοφόρων του κόμματος. Ο Ακιντζί ούτε προοδευτικός, ούτε μετριοπαθής είναι, αλλά αδιάλλακτος, σκληρός και υποτελής του Ερντογάν. Διαπιστώνει πως η φιλοσοφία του κόμματος κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Πως η τουρκοκυπριακή ηγεσία και η τουρκοκυπριακή κοινότητα είναι δέσμια και υποχείρια της Τουρκίας. Πως η διζωνική ομοσπονδία, η οποία εν τω μεταξύ, έχει εξελιχθεί σε διζωνική συνομοσπονδία, απορρίπτεται πλέον από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού.

Πως ο διακοινοτικός διάλογος ο οποίος αριθμεί 42 χρόνια ζωής, η πολιτική του καλού παιδιού και η απο-ενοχοποίηση της Τουρκίας, τίποτε δεν απέδωσαν. Αντίθετα κατέστησαν ακόμη πιο αδηφάγο το θηρίο.

Αυτή όλη η κατάρρευση του χάρτινου πύργου, που ονομάζεται πολιτική ΑΚΕΛ, έχει προκαλέσει αθεράπευτη κρίση πανικού στην ηγεσία του κόμματος. Και αντί να επιλεγεί πιο ρεαλιστική και σώφρων πολιτική, το ΑΚΕΛ μεταπηδά σε φιλοτουρκικές θέσεις. Και καθίσταται η Αριστερά, το απολωλός πρόβατο της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Μία ουρά του Ακιντζί στις ελεύθερες περιοχές.

Κρίμα...