Ρωσία, ο πέμπτος τροχός της αμάξης...

Το κυπριακό κράτος στηρίχθηκε πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά από τη Μόσχα, διχοτομήθηκε πολιτικά και διαλύθηκε οικονομικά από τη Δύση.

 

Η Σοβιετική Ένωση ή η διάδοχός της, Ρωσική Ομοσπονδία, υπήρξαν διαχρονικά σταθεροί και συνεπείς στυλοβάτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και πολιτικά και στρατιωτικά και οικονομικά.

 

Στη Μόσχα όδευε, στα πρώτα χρόνια της Δημοκρατίας, ο Υπουργός Εμπορίου, Ανδρέας Αραούζος, για να ζητήσει αγορά της κυπριακής σταφίδας, όταν βρισκόταν απούλητη στις αποθήκες και κινδύνευε να σαπίσει.

 

Στη Μόσχα προσέτρεχαν στα δύσκολα χρόνια της επιβίωσης οι εκάστοτε Υπουργοί Άμυνας για να ζητήσουν εξοπλισμό της Εθνικής Φρουράς με ρωσικά όπλα, όταν οι Αμερικανοί, οι Εγγλέζοι και οι Ευρωπαίοι, πλην των Γάλλων, όχι μόνο αρνούντο να πουλήσουν όπλα στην Εθνική Φρουρά, αλλά ενίσχυαν την Τουρκία με κάθε είδους σύγχρονο οπλισμό για να εισβάλει στην Κύπρο. Και ήταν ο Νικήτα Χρουτσιώφ που υποχρέωσε την Τουρκία να ακυρώσει σχέδιά της για εισβολή στην Κύπρο.

 

Στη Μόσχα προσέτρεξε και ο Γλαύκος Κληρίδης για να αγοράσει το σύγχρονο πυραυλικό σύστημα των S300, για να το εξορίσει αργότερα, υπακούοντας στις εντολές των Αμερικανών και του Σημίτη.

 

Στη Μόσχα προσέτρεξε και ο Τάσσος Παπαδόπουλος, μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, προκειμένου να ζητήσει άσκηση βέτο, ώστε να μην εγκριθεί η αγγλοαμερικανικής έμπνευσης έκθεση του Κόφι Ανάν, για έγκριση του απευθείας εμπορίου με το ψευδοκράτος.

 

Ακόμη και πρόσφατα, όταν ο Νίκος Αναστασιάδης κούρευε τους Ρώσους καταθέτες, υπακούοντας στις εντολές των Ευρωπαίων ληστών-εταίρων του, οι Ρώσοι δεν εγκατέλειψαν την Κύπρο και συνεχίζουν να στηρίζουν το τραπεζικό της σύστημα.

 

Σε όλες τις περιπτώσεις, η Ρωσία δεν αρνήθηκε σε όσα τής ζητούσε η Κύπρος. Δεν ζήτησε ποτέ ανταλλάγματα, οικονομικά, πολιτικά ή στρατιωτικά. Δεν ήρε και δεν χαλάρωσε τη στήριξή της, ακόμη και όταν οι αθεράπευτα φιλοδυτικοί ηγέτες του ΔΗΣΥ επέμεναν μαζοχιστικά πως «ανήκομεν εις την Δύσιν», ακόμη και όταν ο συνεργάτης του Προέδρου Αναστασιάδη, με βιβλίο του, επιχειρούσε να εμβολίσει τη ρωσική υποστήριξη προς την Κύπρο.

Και είχαν το θράσος, οι αγνώμονες Κύπριοι ηγέτες, να παραπονούνται ότι η Ρωσία δεν απέτρεψε την τουρκική εισβολή, όταν λίγες ημέρες προηγουμένως το ΝΑΤΟ προχωρούσε σε πραξικόπημα κατά της νόμιμης κυβέρνησης, σε πλήρη συνεργασία με τη χουντική Ελλάδα, προκειμένου να παραδώσει την Κύπρο στην Τουρκία και στη δυτική στρατιωτική συμμαχία.

 

Αμέτρητες είναι οι πρακτικές ενέργειες, διά των οποίων η Μόσχα στήριξε τα κυπριακά αιτήματα και την Κυπριακή Δημοκρατία, ακόμη και στη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Και αμέτρητες φορές οι ηγέτες της Κύπρου επρόδωσαν τη Ρωσία, τη χρησιμοποίησαν σαν πέμπτο τροχό στην άμαξα και παρέμειναν προσηλωμένοι στις καταστροφικές συμμαχίες με τους Δυτικούς.

Όλη η καταστροφή, όλα τα δεινά της Κύπρου, πολιτικά και οικονομικά, από τη Δύση προήλθαν. Οι Αγγλοαμερικανοί μάς εδιχοτόμησαν και οι Ευρωπαίοι μάς εκούρεψαν και εκθεμελίωσαν, διά χειρός Κυπρίων ηγετών, το ισχυρό οικονομικό μας σύστημα.

 

Σήμερα και ενώ έχουμε ανάγκη ισχυράς ρωσικής στήριξης για να μη διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, και ενώ οι ρωσοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, επιβάλλεται ο επανακαθορισμός της εξωτερικής μας πολιτικής. Είναι γεγονός, ότι μετά τη διάψευση των ελπίδων του Προέδρου Αναστασιάδη, από την απόλυτη προσήλωση και αγκίστρωση στη Δύση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέστρεψε σε μία πιο ισορροπημένη πολιτική, έναντι της Ρωσίας.

Ουδείς επιθυμεί ηρωικές μωρίες στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Όλοι είμαστε κοινωνοί της σκληρής πραγματικότητας, ότι η Κύπρος ανήκει στη σφαίρα επιρροής της Δύσης και απότομες και ακραίες μεταστροφές πιθανόν να δημιουργήσουν τεράστιους κινδύνους για την Κυπριακή Δημοκρατία. Συνεπώς, πρέπει να υπάρχει και ρεαλισμός και επίγνωση της σκληρής πραγματικότητας. Άλλωστε, και η Ρωσία αναγνωρίζει τους κινδύνους, ούτε ίσως επιθυμεί μετατροπή της Κύπρου σε φιλορωσικό προπύργιο.

 

Όμως επιβάλλεται, όπως υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη στροφή της εξωτερικής πολιτικής προς τη Ρωσία. Να εγκαταλειφθούν ακραίες αγκυλώσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο και μονόπλευρες προσδέσεις στα δυτικά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Η πολιτική του πέμπτου τροχού της αμάξης να εγκαταλειφθεί. Και να υπάρξει ειλικρίνεια και μεγαλύτερη αποδοχή του ρωσικού παράγοντα, ως ενεργητικού στυλοβάτη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

 

Οι διεθνείς σχέσεις στηρίζονται σε αμοιβαία εξυπηρέτηση συμφερόντων. Μέχρι σήμερα η Ρωσία έδινε στην Κύπρο. Και δεν ελάμβανε. Η σχέση πρέπει να διαφοροποιηθεί. Και η Κυπριακή Δημοκρατία, παρά το μικρό μέγεθός της, έχει να δώσει στη Ρωσία.

Άλλωστε, η κατάσταση στην περιοχή μας έχει καταστεί ηφαίστειο. Και η απειλούμενη σύγκρουση σε όλα τα επίπεδα, Ρωσίας-Τουρκίας, πρέπει να εύρει την Κύπρο δίπλα στη Ρωσία. Αλίμονο εάν και αυτή τη φορά υπερισχύσουν οι δυτικές αγκυλώσεις και τα φιλοδυτικά προπατορικά αμαρτήματα του ΔΗΣΥ...