Οι poor Turks σε ελληνοκυπριακή έκδοση...

Έχει δημιουργηθεί, τον τελευταίο καιρό, ένα τέτοιο κλίμα από την Κυβέρνηση, το κυβερνών κόμμα και το συνεργαζόμενο ΑΚΕΛ, μαζί με όλους εκείνους τους κρυφούς και φανερούς υποστηρικτές της πλατφόρμας του «Ναι», που τείνει να εμπεδώσει αίσθημα ενοχών στους Ελληνοκυπρίους! Μας υποχρεώνουν να διερωτηθούμε: Βρε, μπας και είμαστε εμείς οι ένοχοι, εμείς προκαλέσαμε την εισβολή, εμείς εποικίσαμε την Κύπρο, εμείς αρπάξαμε τις περιουσίες των Τουρκοκυπρίων;

Το σλόγκαν του συρμού είναι: «Να κατανοήσουμε τις ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων». Φαγώθηκαν οι κυβερνώντες και οι συνοδοιπόροι τους να μας δημιουργήσουν αίσθημα ενοχής και να μας πείσουν ότι οι Τουρκοκύπριοι έχουν ανησυχίες, πρέπει να τις δεχθούμε και να τις καθησυχάσουμε. Και ότι εμείς είμαστε το μέρος που δεν χρειάζεται να ανησυχεί, είμαστε το μέρος που αδικεί και πρέπει να θεραπεύσουμε τις ανησυχίες των συνοίκων.

Οι παλαιότεροι ίσως θυμούνται τη δεκαετία του '60, όταν οι Εγγλέζοι είχαν καταφέρει να εμπεδώσουν στη διεθνή κοινή γνώμη, την άποψη των poor Turks, οι οποίοι «εσφαγιάζοντο», «προσφυγοποιούντο» και «βασανίζοντο», από τους «βάρβαρους» Ελληνοκυπρίους.

Σήμερα, τους Εγγλέζους τους αντιγράφουν οι δικοί μας. Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ως την ηγεσία και στελέχη του Δημοκρατικού Συναγερμού και του ΑΚΕΛ, μέχρι τους επαναπροσεγγιστές και όσους περιμένουν αυτοδικαίωση για την υποστήριξη του εκτρωματικού σχεδίου Ανάν.

Αντί αυτοί οι άνθρωποι να προβάλλουν και να υπερασπίζονται τις ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων, προβάλλουν και υπερασπίζονται τις ανύπαρκτες ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων.
Οι Ελληνοκύπριοι που βίωσαν μία βάρβαρη εισβολή, σφαγή, εθνοκάθαρση, εποικισμό, προσφυγοποίηση, αγνοουμένους, εγκλωβισμένους, κατάληψη εδαφών τους, δολοφονίες αμάχων, που κινδυνεύουν να απολέσουν το κράτος τους και να καταστούν κοινότητα, που τους άρπαξαν τη γη, τα σπίτια και τις περιουσίες τους, που βρίσκονται περικυκλωμένοι από έναν πανίσχυρο στρατό, που βρίσκονται 37 μίλια κοντά σε μία επιδρομική χώρα με διαχρονικά σχέδια κατάληψης και τουρκοποίησης της πατρίδας τους, δεν έχουν ανησυχίες. Και έχουν οι Τουρκοκύπριοι, οι οποίοι προστατεύονται από τον μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ, που έχουν σφετεριστεί όλο τον πλούτο της κατεχόμενης Κύπρου, που έχουν αναβαθμιστεί από μειονότητα σε ίση κοινότητα με την πλειοψηφία, και που διατηρούν πολλά πλεονεκτήματα.

Αν οι Τουρκοκύπριοι έχουν φοβίες και ανησυχίες, αυτές πρέπει να προέρχονται από την Τουρκία. Αυτή τους εξώθησε σε πραξικόπημα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, το 1963, αυτή τους έχουν προσφυγοποιήσει βιαίως, σε μία προσπάθεια να επιτύχει τον γεωγραφικό διαμελισμό της πατρίδας μας, αυτή τους απέκοψε από τον έξω κόσμο, αυτή τους διατηρεί υπό τον στρατιωτικό, πολιτικό και οικονομικό έλεγχό της. Αν είχαν οι Τουρκοκύπριοι μία δικαιολογημένη ανησυχία, η οποία αφορούσε την οικονομική υπεροχή των Ελληνοκυπρίων, και αυτή έχει εκμηδενιστεί. Φρόντισαν για τούτο και οι δικοί μας και η Ευρωπαϊκή Ένωση...

Γιατί λοιπόν να έχουν ανησυχίες οι Τουρκοκύπριοι; Και αν έχουν, είτε πραγματικές, είτε γεννήματα της φαντασίας τους, ας τις προβάλουν οι δικοί τους ηγέτες. Οι δικοί μας έχουν καθήκον να προβάλουν τις ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων. Δεν τους εξουσιοδοτήσαμε να γίνονται κήρυκες των «ανησυχιών» των Τουρκοκυπρίων, διαγράφοντας τις πραγματικές ανησυχίες, κατ' ακρίβειαν τους τεράστιους κινδύνους που απειλούν τον κυπριακό Ελληνισμό.

Η Ανδρούλα Βασιλείου, σε πρόσφατες δηλώσεις της, δήλωσε, κατά τρόπο μελοδραματικό, πως «βλέπει έναν φόβο όταν συνομιλεί με τους Τουρκοκύπριους. «Οι Τουρκοκύπριοι εκφράζουν τον φόβο ότι πάλιν οι Ελληνοκύπριοι θα τους απογοητεύσουν, όπως το 2004. Φοβούνται ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν θέλουν να λυθεί το πρόβλημα και εμείς πρέπει να αποδείξουμε αντίθετο». Είπε επίσης ότι ο Μουσταφά Ακιντζί έχει και αυτός ένα δύσκολο έργο, αφού ακραίες φωνές υπάρχουν και στα κατεχόμενα. («Αλήθεια», 2 Αυγούστου 2015).

Η κ. Βασιλείου, βέβαια, δεν μας είπε αν, συνομιλώντας με τους Τουρκοκυπρίους, εξέφρασε και αυτή τις ανησυχίες και τους φόβους των Ελληνοκυπρίων, ή απλώς αρκέστηκε να ακούει. Αλλά όσο αφορά τους «φόβους» τους, να είναι βέβαιοι ότι αν το νέο σχέδιο αποτελεί επανάληψη, ή κακέκτυπο του σχεδίου Ανάν, πάλιν θα τους απογοητεύσουμε. Αν θέλουν να υπάρξει βιώσιμη λύση, να απευθυνθούν στην Τουρκία και να ζητήσουν να εγκαταλείψει τα σχέδιά της για διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, για συνέχιση των επεμβατικών «δικαιωμάτων» της και για παντοτινή παρουσία του τουρκικού στρατού.

Οι ψεύτικες ανησυχίες και οι ανύπαρκτοι φόβοι, στην άκρη...