Κράτος-τέρας θα αναδειχθεί μέσα από τις διαδικασίες Αναστασιάδη- Ακιντζί-Έιντε. Και τα τέρατα δεν επιβιώνουν. Πεθαίνουν

 

Αν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ήθελε -και όφειλε- να διαφοροποιηθεί από τη φιλοσοφία ΑΚΕΛ-Χριστόφια και να ακολουθήσει μία πραγματική πολιτική διεκδικητικού ρεαλισμού, το πρώτο που έπρεπε να πράξει, συζητώντας με τον Μουσταφά Ακιντζί, ήταν να απαιτήσει να διαφοροποιηθεί ο όρος «χρήστης», και να αντικατασταθεί με τον όρο «σφετεριστής». Δεν το έπραξε, προφανώς, επειδή οι θέσεις του είναι πολύ πιο προχωρημένες από τις θέσεις του ΑΚΕΛ και του Χριστόφια.

 

Αποδέχθηκε, όμως, να συνεχίσει στην ίδια πεπατημένη, να γίνεται ουραγός των συγκλίσεων Χριστόφια-Ταλάτ και παρά τη δέσμευσή του στην προεκλογική συμφωνία με τον Μάριο Καρογιάν, τότε Πρόεδρο του ΔΗΚΟ, ότι θα απέρριπτε τις συγκλίσεις, τις αποδέχθηκε όλες. Σε μία κίνηση προσεταιρισμού του ΑΚΕΛ και δικαίωσης του τέως Προέδρου.

 

Από τη στιγμή, όμως, που ο σφετεριστής μετατρέπεται σε «χρήστη», είναι ως να διαγράφεται και ο εποικισμός. Διότι οι περισσότεροι σφετεριστές είναι Τούρκοι έποικοι. Είναι ως να διαγράφεται η βίαιη ανταλλαγή πληθυσμών. Αναγνωρίζεται το δικαίωμα στον σφετεριστή να έχει τα ίδια δικαιώματα με τον νόμιμο ιδιοκτήτη.

 

Ευθύς εξαρχής, μόλις ανακοινώθηκε η συμφωνία Αναστασιάδη-Ακιντζί για το περιουσιακό, επεσημάναμε από τη στήλη αυτή, πως ο δήθεν σεβασμός στο δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας, η δήθεν αναγνώριση του δικαιώματος αυτού δεν αποτελεί τίποτε άλλο, παρά μία επικοινωνιακή προσέγγιση, η οποία δεν θα έχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Είτε αδιάβαστοι και αχάμπαροι οι βουλευτές του ΔΗΣΥ, είτε διαβασμένοι και ενημερωμένοι, παπαγαλίζουν αυτή την απατηλή αναφορά, και την προβάλλουν ως επίτευγμα του Προέδρου.

 

Εμπαίζουν τον κόσμο. Διότι αν δεν γνωρίζουν την προϊστορία του προβλήματος, είναι αχάμπαροι. Αν την γνωρίζουν και την αποκρύβουν, είναι ψεύτες και επικίνδυνοι. Εμείς παραθέσαμε συγκεκριμένες περιπτώσεις συμφωνιών Μακαρίου-Ντενκτάς και Κληρίδη-Ντενκτάς, τις οποίες η τουρκική πλευρά είτε στη συνέχεια απέρριψε, είτε τις διαστρέβλωσε.

 

Η συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς, επί παραδείγματι, ενώ αποδεχόταν τη συζήτηση των τριών βασικών ελευθεριών, έβαζε ως ουρά ότι αυτές θα συζητηθούν αφού ληφθούν υπόψη οι πρακτικές δυσκολίες που θα προκύψουν για την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Δηλαδή η ουρά της συμφωνίας ναρκοθετούσε την υιοθέτηση της αρχής εφαρμογής των τριών βασικών ελευθεριών.

 

Αυτό, είχαμε τονίσει, θα επαναληφθεί και με τη συμφωνία για το περιουσιακό. Ναι μεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα ατομικής ιδιοκτησίας, αλλά αυτό θα εξετασθεί στη βάση της διζωνικότητας και των «πρακτικών δυσκολιών» που προκύπτουν για τους «χρήστες».

 

Η πρόβλεψή μας δικαιώνεται σήμερα, από σχετικό δημοσίευμα του «Φιλελευθέρου», στο οποίο τονίζεται ότι από τις πρώτες συζητήσεις διαπιστώνεται ότι υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες στη διατύπωση «σεβασμός του ατομικού δικαιώματος της περιουσίας». Ο σύμβουλος του κ. Ακιντζί, Μπαρίς Μπουρτζού, έκανε λόγο για «παλιούς ιδιοκτήτες» και «σημερινούς χρήστες». Και είναι ξεκάθαρο πως, στη συνέχεια, θα απαιτήσει όπως οι «σημερινοί χρήστες», οι σφετεριστές δηλαδή, έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους νόμιμους ιδιοκτήτες. Σύμφωνα με τον «Φιλελεύθερο», από τις πρώτες συζητήσεις διαπιστώνεται ότι δεν υπάρχουν διαφοροποιήσεις στις εκατέρωθεν θέσεις. Πιο κατανοητά, οι θέσεις Ακιντζί στο περιουσιακό δεν διαφέρουν σε τίποτε από τις θέσεις Έρογλου.

 

Όλες αυτές οι δαιδαλώδεις, αναποτελεσματικές, ερμηνευόμενες κατά πώς τη βολεύει, από την τουρκική πλευρά, διαδικασίες και συμφωνίες για το θεαθήναι, αποδεικνύουν σε ποια μεγάλη παγίδα έχει ρίξει την εθνική υπόθεση ο Νίκος Αναστασιάδης. Αποδεικνύουν ότι το «νέο κράτος», κατά τον κ. Κασουλίδη, που θα προκύψει, θα είναι τέρας. Και τα τέρατα δεν επιβιώνουν. Πεθαίνουν. Ο Ακιντζί θα καταστεί το μεγάλο μπούμερανγκ του Αναστασιάδη, του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Μοιραίως, όμως, θα καταστεί και το μεγάλο μπούμερανγκ της εθνικής υπόθεσης. Ας πανηγυρίζει προσωρινά, η φανερή και κρυφή συγχορδία του «ναι» και της κακής λύσης. Ας ευωχείται στις θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, κάτω από τα μισοφέγγαρα της κατοχής. Η ώρα της κρίσης πλησιάζει. Και θα κληθούν να δώσουν λόγο όσοι προετοιμάζουν την καταστροφή του κυπριακού Ελληνισμού...

 

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ

 

Προς κυρία Μαρκουλλή

 

Μπορεί να μας εξηγήσει η κυρία Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή, πώς ένας υπουργός του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος κλήθηκε να λειτουργήσει με στόχο την εξυπηρέτηση μίας συγκεκριμένης πολιτικής και φιλοσοφίας, χωρίς να διαφωνεί με αυτή, ξαφνικά βρίσκεται θαμώνας σε παραστάσεις υπό τη σκιά του Αττίλα και στηρίζει μία πολιτική και μία φιλοσοφία εντελώς διαφορετική από αυτή που εξυπηρετούσε επί Τάσσου Παπαδόπουλου;