Δεν είναι η «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ που έγραψε ότι ο Αλέξης Τσίπρας υποβλήθηκε στο βασανιστήριο του εικονικού πνιγμού στις εφιαλτικές συνάξεις των αρχηγών κρατών της Ευρωζώνης και των Γιούρογκρουπ. Είναι η βρετανική «Γκάρντιαν». Δεν είναι κάποιο έντυπο του ΣΥΡΙΖΑ που χαρακτήρισε τα μέτρα ως «κατάλογο φρικαλεοτήτων». Είναι το «Σπίγκελ». Δεν είναι κάποιος αξιωματούχος του ΣΥΡΙΖΑ που δήλωσε ότι «σταύρωσαν τον Τσίπρα». Είναι αξιωματούχος της Ευρωζώνης. Δεν είναι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ που χαρακτήρισαν αυτό που έγινε στις Βρυξέλλες ως πραξικόπημα. Είναι ο διαπρεπής Αμερικανός οικονομολόγος Κρούγκμαν και άλλοι διαπρεπείς συνάδελφοί του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ούτε είναι σε αριστερές εφημερίδες της Ελλάδας, που εμφανίστηκε η σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετασχηματισμένη σε αγκυλωτό σταυρό. Είναι σε twitter Αμερικανών χρηστών.

 

Ενόψει όλων αυτών και με την εμπειρία όσων διαδραματίστηκαν κατά της Κύπρου, πριν και κατά το κούρεμα καταθέσεων, δεν χρειάζομαι ούτε τον Μεϊμαράκη, ούτε τον Θεοδωράκη, ούτε τη Γεννηματά, ούτε τον Νίκο Αναστασιάδη και τον Χάρη Γεωργιάδη για να με διαφωτίσουν τι έγινε το Σαββατοκύριακο στις Βρυξέλλες και τις 17 εφιαλτικές ώρες που έζησε ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν του έβαλαν μόνο πιστόλι στον κρόταφο, όπως στον δικό μας Πρόεδρο. Προηγήθηκε άγριος βασανισμός του και πλέον όταν αντελήφθησαν οι βασανιστές ότι είχε πλήρως εξουθενωθεί, του έβαλαν και το μαχαίρι στον λαιμό.

 

Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτός είναι ο «ευρωπαϊκός συμβιβασμός». Πρώτα υποβάλλουν το θύμα τους, συνήθως ασθενέστερο και ξεζουμισμένο οικονομικά, σε βασανιστήριο, μετά το υποχρεώνουν να υπογράψει την καταδίκη του και, όταν τελειώσει η τελετουργία, βγαίνουν έξω οι βασανιστές και δηλώνουν ότι όλα έγιναν στη βάση των «ευρωπαϊκών κανόνων και του ευρωπαϊκού συμβιβασμού»...

Κάποιος ευρωβουλευτής μού είχε πει επιγραμματικά: «Πήγα στο Ευρωκοινοβούλιο ευρωπαϊστής και έφυγα ευρωσκεπτικιστής».

 

Δεν χρειαζόταν ούτε αυτό, για να αντιληφθώ τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχω ιδίαν αντίληψη και την κατέθεσα σε πολλά άρθρα μου. Ξεκίνησε ως μία ένωση ιδεαλιστών στη βάση δημοκρατικών, προοδευτικών, σύγχρονων αρχών, ισότητας, αλληλεγγύης και ελπίδας και κατέληξε σε μία ένωση νεοαποικιοκρατικών δυνάμεων. Σε ένα οικονομικό Γ' Ράιχ. Αντί τη στρατιωτική βαρβαρότητα, χρησιμοποιεί, ως μέσον κυριαρχίας, την οικονομική ισχύ. Μία ολόκληρη Ευρώπη είναι κατεχόμενη από τον γερμανικό άξονα, και όπου πάει να ανθίσει ένα λουλούδι ελπίδας, το αποκεφαλίζουν προτού ενθαρρυνθούν και ξεφυτρώσουν και άλλα.

 

Πώς περπάτησες, άοπλος και γυμνός, Αλέξη Τσίπρα, μέσα σε μία ένωση λύκων; Γιατί άρθρωσες λόγο που εξέπεμπε έναν υπέρμετρο ιδεαλισμό, ξεπερασμένο και γραφικό, μέσα στη σύγχρονη σκληρή πραγματικότητα; Γιατί επέδειξες πρωτοφανή άγνοια για το τι είναι οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί; Γιατί υποσχέθηκες στον ελληνικό λαό πράγματα ανέφικτα, που δεν μπορούσες να υλοποιήσεις; Γιατί εσύρθης άβουλα στην παγίδα των δανειστών, οι οποίοι σε παρέσυραν σε πέντε μήνες διαπραγματεύσεων, μέχρι να ξεζουμίσουν οικονομικά τη χώρα και το τραπεζικό της σύστημα; Γιατί δεν είχες έτοιμο, πριν ακόμη εκλεγείς, σχέδιο Β; Γιατί αγνόησες τα εσωτερικά πανίσχυρα πολιτικά, οικονομικά, δημοσιογραφικά κυκλώματα, που σε περίμεναν στη γωνιά για να σε αποτελειώσουν;

Πόση, νομίζεις, πέραση έχουν στις Βρυξέλλες έννοιες όπως η εθνική κυριαρχία, η δημοκρατία, ο λαός; Πού ήταν ο ελάχιστος ρεαλισμός τον οποίο όφειλες να επιδείξεις, αντιμετωπίζοντας τα θηρία της Ευρώπης; Διευκόλυνες τους αντιπάλους στα σχέδιά τους. Μεγάλα και μοιραία τα λάθη που διέπραξες. Και μοιραία, κατέστης εύκολο θύμα και εύγεστο επιδόρπιο στο πιάτο των λύκων. Πρόβαλες ως ελπίδα του ελληνικού λαού, αμέτοχος του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της χώρας, αμέτοχος της διαπλοκής, της ανευθυνότητας, της υποταγής των προηγούμενων και τελικά θα σε καταστήσουν συμμέτοχο, αν όχι κύριο ένοχο, στην καταστροφή της Ελλάδας. Πέντε μόνο μήνες λαθών, θα έχουν ίση ευθύνη με σαράντα χρόνια διαφθοράς και διαπλοκής.

 

Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ανασηκωθεί, μέσα από τα σκληρά μέτρα που της φόρτωσαν. Το Grexit δεν εξαφανίστηκε, ούτε απετράπη. Βρίσκεται και θα βρίσκεται στην ατζέντα. Θα το επαναφέρουν ο Σόιμπλε και οι δορυφόροι του, όταν και το τρίτο Μνημόνιο, με πάσα βεβαιότητα, δεν θα βοηθήσει στην έξοδο της Ελλάδας από την ασφυξία. Οι αρχιτέκτονες των μέτρων τα σχεδίασαν, κατά τρόπο που να οδηγούν σε ένα νέο Γολγοθά του ελληνικού λαού, ο οποίος θα καταλήξει στο ίδιο σημείο. Στην αδυναμία εκπλήρωσης του χρέους. Γιατί αρνούνται απομείωση του χρέους; Γιατί δεν προχωρούν σε επιμήκυνση του προγράμματος; Προσωρινά αποφεύχθηκε το τελειωτικό κτύπημα. Εκεί, όπου ενετάχθη η Ελλάδα, δεν υπάρχει έξοδος. Είναι ο λαβύρινθος, δεν υπάρχει μίτος της Αριάδνης και παραμονεύει ο Μινώταυρος...