Μια κορυφαία αρετή του ανθρώπου είναι να θέτει και να ιεραρχεί τις προτεραιότητες του. Μέσα από τον αποφθεγματικό του λόγο ο Ηράκλειτος έθεσε τα θεμέλια της στρατηγικής σκέψης για τον ορθό τρόπο καθορισμού προτεραιοτήτων.  Στην «Πολιτεία», ο Πλάτωνας θεωρεί την αρετή αυτή ως κυρίαρχη στην τέχνη της πολιτικής και, ιδιαίτερα, στην άσκηση πολιτειακής εξουσίας. Φυσικά, αυτός ο οποίος καθιέρωσε με συστηματικό τρόπο τη στρατηγική στον καθορισμό και στην ιεράρχηση προτεραιοτήτων ήταν ο Θουκυδίδης. Αρκεί κάποιος να διαβάσει τα πρώτα δύο βιβλία της ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου για να διαπιστώσει τη μαεστρία με την οποία ο Περικλής ιεράρχησε τις προτεραιότητες της Αθήνας και των συμμάχων της. Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Γεννήθηκαν πολλοί άλλοι στρατηγιστές και έζησαν άλλοι τόσοι ικανοί ηγέτες. Όπως και έζησαν και άλλοι τόσοι—και ίσως και περισσότεροι—ανίκανοι και ανάξιοι πολιτικοί. Το ζητούμενο όμως παρέμενε πάντα το ίδιο: Ο ορισμός και η ιεράρχησης προτεραιοτήτων.

Στις μέρες μας, στη τρέχουσα συγκυρία που περνά η πατρίδα μας, ποιες είναι στ’ αλήθεια οι προτεραιότητες που πρέπει να έχει το κράτος μας; Πως πρέπει να ιεραρχηθούν; Πολύ φοβάμαι ότι αυτές οι προτεραιότητες (αν υπάρχουν) είναι διατυπωμένες με ασαφή τρόπο και σίγουρα δεν είναι ιεραρχημένες. Η πηγής αυτής της σύγχυσης οφείλεται στην απουσία μιας ξεκάθαρης στρατηγικής σκέψης, η οποία να υπαγορεύει τις προτεραιότητες του κράτους και τη μέθοδο με την οποία θα πρέπει να ιεραρχηθούν. Εν τη απουσία λοιπόν μιας ουσιώδους και καθαρής στρατηγικής σκέψης, χρειάζεται να αποτυπωθεί ένας σαφής και απλός τρόπος καθορισμού των προτεραιοτήτων που θα πρέπει να έχει η Κυπριακή Δημοκρατία σήμερα, όπως επίσης χρειάζεται να γίνει και μια ιεράρχηση των προτεραιοτήτων αυτών.

Τη στρατηγική την καθορίζει η ανάγκη και η θεμελιώδης ανάγκη που έχει διαχρονικά η Κυπριακή Δημοκρατία και ο λαός της είναι η ανάγκη επιβίωσης. Η επιβίωση λοιπόν είναι το ζητούμενο. Ο παράγοντας που παρεμβαίνει και καθιστά την επιβίωση της Κύπρου επισφαλή είναι η τουρκική απειλή και η βούληση της Τουρκίας να επικυριαρχήσει στην Κύπρο. Επομένως η πρώτη προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η ανάσχεση της τουρκικής απειλής και η ανατροπή των σχεδιασμών της Τουρκίας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ενδυνάμωση και ενίσχυση των συντελεστών ισχύος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στο παρελθόν η προσπάθεια αυτή ήταν σχετικά ανεπιτυχής με αποτέλεσμα οι προοπτικές επιβίωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας να περιορίζονται. Η αιτία αυτής της διαχρονικής αποτυχίας ήταν πρωτίστως και κυρίως η ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού και η ανώριμη πολιτική συμπεριφορά των πολιτών. Συμπληρωματικά αυτού του παράγοντα μπορεί να συμπεριληφθούν και τα περιορισμένα διεθνή ερείσματα του κράτους μας.

Σήμερα όμως υπάρχει μια σαφής προοπτική ενίσχυσης των υλικών και άυλων συντελεστών ισχύος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι πλέον σαφές ότι στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου δημιουργείται μία δυναμική συνεργασίας στον τομέα της ενεργειακής ασφάλειας, η οποία θα αποφέρει ερείσματα και ισχύ στα κράτη που θα εργαστούν μαζί. Εργαζόμενη πρωτίστως με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, αλλά και σε δεύτερο στάδιο με τον Λίβανο, η Κύπρος θα αποκτήσει για πρώτη φορά στην ιστορία της αυτόβουλο στρατηγικό ρόλο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Στο πλαίσιο αυτό η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης θα πρέπει να θεωρείται και να ενταχθεί στο πλαίσιο των συμπληρωματικών προτεραιοτήτων για ανάπτυξη των συντελεστών ισχύος του κράτους. Πρέπει να γίνει καλά κατανοητό ότι η οικονομική ανάκαμψη δεν είναι ούτε αναγκαία, αλλά ούτε και απαραίτητη προϋπόθεση για το νέο στρατηγικό ρόλο που θα έχει δυνητικά η Κύπρος στην περιοχή. Πολλά κράτη τα οποία τελούν σε οικονομική δυσχέρεια έχουν στρατηγικό ρόλο στην Μέση Ανατολή.

Η πιο πάνω ανάλυση αποκαλύπτει ότι η οποιαδήποτε διαδικασία για διαπραγμάτευση επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος πρέπει να θεωρείται και να είναι στον κατάλογο των δευτερευουσών προτεραιοτήτων.  Μια στρατηγική αντιμετώπιση του ζητήματος αυτού οδηγεί στο απλό λογικό συμπέρασμα ότι, τόσοι γύροι αποτυχιών στο Κυπριακό οφείλονται στην ανισορροπία ισχύος και ερεισμάτων ανάμεσα στην Τουρκία και την Κυπριακή Δημοκρατία. Επομένως, αναζήτηση λύσης του Κυπριακού μπορεί να γίνει μόνο όταν η Κυπριακή Δημοκρατία αποκτήσει ερείσματα ισχύος και επιρροής. Μέχρι τότε, το Κυπριακό θα πρέπει να είναι η δεύτερη προτεραιότητα.