Η εκλογή του πρώτου Τουρκοκύπριου πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ) προκάλεσε πολλές συζητήσεις. Οι περισσότερες ήταν ανούσιες, συνθηματικές και αφοριστικές. Υπάρχουν ίσως κάποια ζητήματα τα οποία θα πρέπει να τεθούν και να συζητηθούν συντεταγμένα και τεκμηριωμένα.

Ποιο κάτω παρουσιάζονται μερικά βασικά ζητήματα, τα οποία θα μπορούσαν να τεθούν, καθώς κατατίθενται και απαντήσεις σε ερωτήματα που προκύπτουν. Τα ζητήματα είναι τα εξής: 1. Ποιους εκπροσωπεί ο Τουρκοκύπριος ευρωβουλευτής; 2. Σε ποιον ανήκει η έδρα του; 3. Μπορεί να τεθεί θέμα τουρκικής γλώσσας; 4. Ποιες θέσεις θα εκφράζει; 5. Ποιες οι πιθανές επιδράσεις στο Κυπριακό; 6. Τι θα γίνει στο μέλλον;

Η ανάλυση που ακολουθεί είναι συνοπτική και σίγουρα όχι εξαντλητική. Σκοπό έχει να θέσει θέματα προς δημόσια συζήτηση.

1. Ποιους εκπροσωπεί;

Το πρώτο ερώτημα που έχει τεθεί είναι: Ποιους θα εκπροσωπεί ο Τουρκοκύπριος ευρωβουλευτής; Η απάντηση είναι απλή: Θα εκπροσωπεί αυτούς που εκπροσωπεί το κάθε μέλος του ΕΚ, δηλαδή τους Ευρωπαίους πολίτες. Θα προσπαθεί να εκφράσει και να υποστηρίξει τα συμφέροντά τους.

Πέρα όμως από αυτή τη γενική προσέγγιση περί εκπροσώπησης των Ευρωπαίων πολιτών, στο ΕΚ προωθούνται και ζητήματα που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους πολίτες των κρατών μελών. Κάθε χρόνο τίθενται εκατοντάδες θέματα, οικονομικά, εμπορικά, δημοσιονομικά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά κ.ά. Κανένα ζητήματα που τίθεται όμως δεν είναι πολιτικά ουδέτερο, ούτε και επηρεάζει με τον ίδιο τρόπο τα συμφέροντα των Ευρωπαίων πολιτών και των κρατών τους.

Οι ευρωβουλευτές, τουλάχιστον αυτοί που μελετούν τα ζητήματα και έχουν αντίληψη της επίδρασης και ενίοτε της σκοπιμότητας που κρύβουν, δεν μπορούν να είναι αδιάφοροι. Ούτε και υπάρχει χώρος για ουδετερότητα στο ΕΚ.

Το ερώτημα λοιπόν «ποιους θα εκπροσωπεί» ένας Τουρκοκύπριος ευρωβουλευτής απαντάται ως εξής: Όλους τους Ευρωπαίους πολίτες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως στους Ευρωπαίους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας και τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες που διαμένουν στην επικράτεια της Δημοκρατίας. Ο κάθε ευρωβουλευτής έχει να δώσει αναφορά και λογοδοτεί τόσο ενώπιον του ΕΚ, αλλά κυρίως ενώπιον των πολιτών που τον εξέλεξαν.

Αυτή η ανάλυση όμως, δεν ικανοποιεί ένα άλλο ερώτημα που τέθηκε: Μπορεί ένας Τουρκοκύπριος ευρωβουλευτής,  ο κ. Κιζίλγιουρεκ, να δηλώσει ή να συμπεριφερθεί ως εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων στο ΕΚ; Αυτό μπορεί να το δηλώσει ή μπορεί και να το κάνει. Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, κριτής της συμπεριφοράς του θα είναι τόσο οι συνάδελφοι του στο ΕΚ όσο και οι ψηφοφόροι Ευρωπαίοι πολίτες στην Κύπρο.

Εδώ θα πρέπει να σημειωθούν όμως και δύο ακόμη ζητήματα: Πρώτο, δεν είναι άγνωστο για το ΕΚ να εκλέγονται μέλη του, τα οποία να παίρνουν ψήφους από ορισμένες ομάδες ψηφοφόρων και να εκφράζουν έντονα τα συμφέροντα των ομάδων αυτών. Για παράδειγμα, έχουν εκλεγεί Γερμανοί ευρωβουλευτές τουρκικής καταγωγής, οι οποίοι εκφράστηκαν στο ΕΚ πολύ έντονα υπέρ των θέσεων της Τουρκίας. Όπως έχουν εκλεγεί και Γερμανοί ευρωβουλευτές ελληνικής καταγωγής, οι οποίοι εκφράστηκαν στο ΕΚ πολύ έντονα υπέρ των θέσεων της Ελλάδας.

Δεύτερο, η κάθε περίπτωση έχει τις ιδιαιτερότητές της. Η πολιτική κατάσταση στην Κύπρο είναι τέτοια που το ενδεχόμενο ένας Κύπριος ευρωβουλευτής να εμφανιστεί ως εκπρόσωπος της τουρκοκυπριακής κοινότητας ή ως ένας φορέας πολιτικών αιτημάτων της κοινότητας αυτής, τα οποία ενδεχομένως να είναι ενάντια στο συμφέρον της Κυπριακής Δημοκρατίας, προκαλεί προβληματισμό. Αιτήματα της τουρκοκυπριακής κοινότητας που μπορεί να συγκρούονται με συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας αφορούν σε πολιτικές απαιτήσεις που θέτουν σε αμφιβολία ή και μπορεί να περιορίσουν την κυριαρχία ή/και τη νομική υπόσταση της Δημοκρατίας ως κράτους μέλους της ΕΕ.

 

2. Σε ποιον ανήκει η έδρα;

Οι έδρες στο ΕΚ ανήκουν στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάθε κράτος διαθέτει, σύμφωνα με τις Συνθήκες της Ένωσης, ένα συγκεκριμένο αριθμό εδρών στο ΕΚ, οι οποίες πληρούνται από Ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, δηλαδή το δικαίωμα να εκλέξουν ή/και να εκλεγούν μέλη στο ΕΚ. Οι 6 έδρες της Κύπρου ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος μέλος, στην οποία και εκλέγονται οι αντίστοιχοι 6 ευρωβουλευτές με άμεση και καθολική ψηφοφορία.

Οι 6 έδρες της Κυπριακής Δημοκρατίας στο ΕΚ προϋπάρχουν και έπονται των εκλογών και αυτών που τις πληρούν. Δηλαδή, ο κάθε ευρωβουλευτής που εκλέγεται στην Κύπρο και γίνεται μέλος του ΕΚ κερδίζει θητεία 5 ετών προκειμένου να πληρώσει τη μία εκ των έξι εδρών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πριν από τους 6 ευρωβουλευτές που έχουν εκλεγεί την 26^η Μαΐου 2019, στο ΕΚ υπήρχαν άλλοι 6 ευρωβουλευτές και στο μέλλον θα υπάρξουν άλλοι 6. Οι ευρωβουλευτές αλλάζουν, οι 6 έδρες παραμένουν στην κυριότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι ευρωβουλευτές των κρατών μελών δεν μεταφέρουν στο ΕΚ εθνική κυριαρχία, ούτε και μπορούν να αφαιρέσουν κυριαρχία από το κράτος στο οποίο εκλέγονται. Λειτουργούν στο πλαίσιο των Συνθηκών της ΕΕ και των κανόνων του ΕΚ, ζητήματα που έχουν το ιδιαίτερό τους ενδιαφέρον, αλλά δεν εξετάζονται περαιτέρω εδώ.

Στην περίπτωση της Κύπρου, έχει ακουστεί κατά καιρούς μια λανθασμένη άποψη. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, η Κυπριακή Δημοκρατία διαθέτει μεν 6 έδρες, αλλά ο αριθμός αυτός καθορίστηκε προκειμένου να δοθούν 4 έδρες στους Ελληνοκύπριους και 2 στους Τουρκοκύπριους. Αυτή η άποψη δεν είναι μόνο λανθασμένη, αλλά είναι και ψευδής. Οι 6 έδρες ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία, με βάση πληθυσμιακά κριτήρια, τα οποία είναι αναλογικά και ίσα για όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης, καθώς και ανεξάρτητα από την κοινοτική/εθνοτική σύνθεση του κράτους.

Στο παρελθόν, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της συζήτησης του σχεδίου Ανάν και ενώ οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας ολοκληρώνονταν, υπήρξε μια συνεννόηση, σύμφωνα με την οποία, σε περίπτωση που το σχέδιο εκείνο γινόταν αποδεχτό, οι 4 Κύπριοι ευρωβουλευτές θα εκλέγονταν από/στο ελληνοκυπριακό συνιστών κράτος και οι 2 από/στο τουρκοκυπριακό. Η διευθέτηση εκείνη θα μπορούσε και να επανέλθει σε περίπτωση συμφωνίας στο Κυπριακό, καθώς εκφράζεται κατά καιρούς από πολιτικούς και ως θέση. Δεν παύει όμως να είναι μία διευθέτηση η οποία θέτει φυλετικά και εθνοτικά κριτήρια στην εκλογή των Κύπριων ευρωβουλευτών.

Υπήρξαν και άλλες συζητήσεις, οι οποίες όμως δεν αλλοιώνουν το γεγονός ότι οι 6 έδρες ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος μέλος της ΕΕ, το οποίο οφείλει κάθε πέντε χρόνια να διεξάγει άμεση και καθολική ψηφοφορία, με την οποία θα εκλέγονται οι εκπρόσωποι του κράτους αυτού στο ΕΚ.

3. Θέμα τουρκικής γλώσσας

Ο κ. Κιζίλγιουρεκ έχει πει ότι επιθυμεί να μιλά στο ΕΚ στην τουρκική γλώσσα, τη μητρική του γλώσσα, η οποία είναι και επίσημη γλώσσα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η προοπτική να τεθεί η τουρκική γλώσσα ως επίσημη γλώσσα της ΕΕ, λόγω της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ένωση, είχε τεθεί και στο παρελθόν. Για λόγους που δεν αναλύονται εδώ – και παρόλο που το είχε ζητήσει και πρόσφατα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης –, τα αρμόδια όργανα της ΕΕ απέρριψαν το αίτημα για ανακήρυξη της τουρκικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας της Ένωσης.

Υπάρχουν πολλοί πολιτικοί, αλλά και οικονομικοί λόγοι για τους οποίους είναι πολύ δύσκολο να καταστεί η τουρκική γλώσσα επίσημη γλώσσα της ΕΕ. Αυτό θα μπορούσε να γίνει εάν εντασσόταν η Τουρκία στην ΕΕ, αλλά αυτό είναι πια ένα πολύ απομακρυσμένο έως και απίθανο ενδεχόμενο.

Μπορεί ο κ. Κιζίλγιουρεκ να αλλάξει τα δεδομένα αυτά; Αυτό είναι άγνωστο, αλλά σίγουρα θα είναι ένα θέμα το οποίο αναμένεται ότι θα θέσει ο ίδιος και θα απασχολήσει το ΕΚ. Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα σχετικά ερωτήματα: Ποια θα είναι η θέση της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια τέτοια περίπτωση; Ποια θα είναι η θέση των άλλων Κυπρίων ευρωβουλευτών; Ποια θα είναι η θέση του επόμενου προέδρου του ΕΚ, του επόμενου προέδρου της Επιτροπής, των άλλων ευρωβουλευτών, των άλλων κρατών μελών;

Ο κ. Κιζίλγιουρεκ είπε ότι, ως ευρωβουλευτή, δεν τον ενδιαφέρουν τα κράτη, αλλά πολύ σύντομα θα συνειδητοποιήσει ότι η ΕΕ και οι θεσμοί της δεν λειτουργούν μεμονωμένα και αποσπασματικά.

Ένα άλλο ζήτημα το οποίο προκύπτει σχετικά με την τουρκική γλώσσα είναι ότι η γλώσσα αυτή δεν είναι άγνωστη στην ΕΕ. Η Ένωση χρησιμοποιεί τη γλώσσα αυτή, όπως για παράδειγμα οι αντιπροσωπείες των θεσμών της ΕΕ στην Τουρκία. Στο πλαίσιο αυτό, η ΕΕ έχει δημοσιεύσει πολλές φορές κείμενα και ανακοινώσεις στην Τουρκική. Οι καθαυτό ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την ΕΕ εμπλέκουν την τουρκική γλώσσα, για παράδειγμα στη μετάφραση του κοινοτικού κεκτημένου. Είναι όμως ένα πράγμα η χρήση της τουρκικής γλώσσας και άλλο πράγμα η ανακήρυξη της γλώσσας αυτής ως επίσημης γλώσσας της ΕΕ.

Δεν αποκλείεται να επιτραπεί στον κ. Κιζίλγιουρεκ να χρησιμοποιεί την τουρκική γλώσσα στο Ευρωκοινοβούλιο (π.χ. να του παρέχουν υπηρεσίες διερμηνέα στην Ολομέλεια ή/και σε Επιτροπές), αλλά θα είναι ένα δύσκολο και πολύπλοκο ζήτημα να επιτύχει την ανακήρυξη της Τουρκικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας της ΕΕ.

Υπάρχει τέλος και η πολιτική προπαγάνδα της Τουρκίας, η οποία έχει κατηγορήσει την ΕΕ για ρατσιστική συμπεριφορά έναντι της, εφόσον αυτή αρνείται να ανακηρύξει την Τουρκική γλώσσα ως επίσημη γλώσσα της Ένωσης. Η προπαγάνδα αυτή όμως έχει πολύ αδύνατο υπόβαθρο και δεν έχει καταφέρει να επικρατήσει.

4. Ποιες θέσεις θα εκφράζει;

Ένα άλλο ερώτημα που τέθηκε είναι «ποιες θέσεις θα εκφράζει ο Τουρκοκύπριος ευρωβουλευτής στο ΕΚ»; Η απάντηση είναι πολύ απλή: τις θέσεις που πιστεύει και τον εκφράζουν περισσότερο. Ο κ. Κιζίλγιουρεκ έχει πολύ συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις και απόψεις και αυτές θα εκφράζει στο ΕΚ. Αν εκλεγόταν ένας άλλος Τουρκοκύπριος στο ΕΚ, με διαφορετικές πολιτικές θέσεις, θα ακούγαμε προφανώς τις δικές του θέσεις.

Στο ΕΚ δεν συζητούν διαρκώς πολιτικά ζητήματα που αφορούν την Κύπρο, αλλά εκατοντάδες άλλα ζητήματα. Όμως αυτό που ενδιαφέρει αρκετούς Κύπριους, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι οι ειδικές θέσεις που θα εκφράσει ο κ. Κιζίλγιουρεκ στις έστω λίγες περιπτώσεις όπου θα παρουσιαστούν ενώπιον του ΕΚ πολιτικά ζητήματα που αφορούν την Κυπριακή Δημοκρατία. Το ζήτημα αυτό είναι όμως πολύ απλό: Θα εκφράσει τις θέσεις του και θα είναι δικαίωμά του να το κάνει. Ένα δικαίωμα που του έδωσαν οι χιλιάδες πολίτες που τον ψήφισαν.

Πρέπει να σημειωθούν όμως και κάποια άλλα πράγματα: Πρώτο, στο παρελθόν δεν ήταν λίγες οι φορές που οι Κύπριοι ευρωβουλευτές διαφώνησαν και μάλιστα έντονα σε πολιτικά ζητήματα που παρουσιάστηκαν ενώπιον του ΕΚ και αφορούσαν την Κύπρο. Αυτό θα συμβεί και στο μέλλον, ενδεχομένως να συζητηθούν πιο έντονα οι διαφωνίες με αφορμή τη συμμετοχή του κ. Κιζίλγιουρεκ στο ΕΚ. Δεύτερο, τα σπουδαία πολίτικά ζητήματα που αφορούν την Κύπρο δεν συζητιούνται ούτε και αποφασίζονται στο ΕΚ, αλλά στο Συμβούλιο και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, δηλαδή σε διακρατικό επίπεδο. Στο επίπεδο αυτό, τα προβλήματα και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι πολύ πιο σημαντικά και έντονα από τις όποιες διεργασίες γίνονται στο ΕΚ. Όμως, δεν μπορεί να παραβλέψει κάποιος ότι, σε επίπεδο ΕΚ καθορίζεται το ηθικό κύρος σημαντικών πολιτικών ζητημάτων που αφορούν την Κυπριακή Δημοκρατία. Σε αυτή την περίπτωση όμως, δεν είναι τα άτομα που καθορίζουν το αποτέλεσμα, αλλά οι μεγάλες πολιτικές ομάδες που έχουν τον πρώτο λόγο. Οι  Κύπριοι ευρωβουλευτές δεν έχουν απεριόριστες δυνατότητες, έχουν όμως την ευκαιρία να επηρεάσουν.

Επί του τελευταίου σημείου, ο κ. Κιζίλγιουρεκ θα έχει τη δυνατότητα να ασκήσει κάποια επιρροή εκφράζοντας τις πολιτικές του απόψεις, με άγνωστο όμως το εύρος που θα έχει η επιρροή αυτή.

5. Πιθανές επιδράσεις στο Κυπριακό

Θα επηρεάσει το Κυπριακό η εκλογή Τουρκοκύπριου ευρωβουλευτή; Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα, το οποίο θα πρέπει να συζητηθεί επιστάμενα και συστηματικά. Εδώ, αναφέρονται μόνο μερικά σημεία.

Η συμμετοχή Τουρκοκυπρίων σε εκλογικές διαδικασίες της Κυπριακής Δημοκρατίας μπορεί να επιδράσει στο Κυπριακό προς διάφορες κατευθύνσεις. Μπορεί να θεωρηθεί ως ένα στοιχείο, μια έμπρακτη απόδειξη ύπαρξης ενός κοινού, ενιαίου πολιτικού χώρου στην Κύπρο, στον οποίο μπορούν να εργαστούν μαζί Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, χωρίς το φυλετικούς ή εθνοτικούς διαχωρισμούς. Αυτό ενισχύει το επιχείρημα όλων όσοι θεωρούν ότι η συζήτηση των συνταγματικών διευθετήσεων στο Κυπριακό θα πρέπει να αναθεωρηθεί και να επαναξιολογηθεί. Στο ίδιο πλαίσιο η πολιτική ισότητα αποκτά ένα διαφορετικό περιεχόμενο, το οποίο όμως απαιτεί εξειδικευμένη συζήτηση. Όπως επίσης, στο πλαίσιο της ίδιας συζήτησης, οι Τουρκοκύπριοι αποδέχονται την Κυπριακή Δημοκρατία ως τον φορέα έκφρασης των πολιτικών τους δικαιωμάτων στην Ευρώπη και τον κόσμο.

Από την άλλη, το ίδιο στοιχείο, δηλαδή η συμμετοχή Τουρκοκυπρίων σε εκλογικές διαδικασίες της Κυπριακής Δημοκρατίας μπορεί να έχει εντελώς διαφορετικές επιδράσεις. Οι Τουρκοκύπριοι μπορεί να καταφέρουν, όπως ήδη κατάφεραν να επιτύχουν την 26^η Μαΐου 2019, καθορισμό του εκλογικού αποτελέσματος, καθορισμό του νικητή μιας εκλογικής διαδικασίας, επιλογή συγκεκριμένων υποψηφίων κ.ά. Με απλά λόγια, οι Τουρκοκύπριοι μπορεί να αποκτήσουν μία ισχυρή δυνατότητα για «τακτική ψήφο», η οποία θα μπορούσε να είναι και καθοριστική. Αυτό φυσικά εξαρτάται από τον αριθμό και το ποσοστό συμμετοχής των Τουρκοκυπρίων στις εκλογές, καθώς και ποιους επιλέγουν. Επιπλέον, μια τέτοια εξέλιξη ενδεχομένως να αναγκάσει και άλλα κόμματα να έχουν στα ψηφοδέλτιά τους Τουρκοκύπριους υποψήφιους.

Μία άλλη διάσταση της συμμετοχής Τουρκοκυπρίων σε εκλογικές διαδικασίες της Κυπριακής Δημοκρατίας αφορά τη δυνατότητα, όχι μόνο να εκλέγουν, αλλά και να εκλεγούν. Σημασία δεν έχει η προοπτική της εκλογής από μόνη της, αλλά το κίνητρο και ενδεχομένως η σκοπιμότητα για την οποία γίνεται. Στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας, αλλά και στην Άγκυρα, επικράτησε η άποψη σύμφωνα με την οποία, οι Ελληνοκύπριοι εκπροσωπούν καταχρηστικά την Κυπριακή Δημοκρατία και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Καμία απόφαση της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν είναι νόμιμη και δεν ισχύει, υποστηρίζουν, εφόσον αυτή δεν περιλαμβάνει και τη σύμφωνη γνώμη των Τουρκοκυπρίων.

Στη βάση του πιο πάνω σκεπτικού, η εκλογή Τουρκοκυπρίου ή Τουρκοκυπρίων μπορεί να λειτουργήσει είτε ως επιβεβαίωση είτε ως διάψευση ενός πολύ καλά γνωστού τουρκικού επιχειρήματος. Δηλαδή, μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να υποστηρίξει ότι, με την εκλογή Τουρκοκυπρίου καταρρίπτεται το τουρκικό επιχείρημα ή, από την άλλη, η Τουρκία και η ηγεσία των Τουρκοκυπρίων να θεωρήσουν την εκλογή Τουρκοκυπρίου ως την κατεύθυνση η οποία πρέπει να ακολουθηθεί προκειμένου να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη. Βεβαίως, τα δύο αυτά επιχειρήματα είναι προβληματικά και έχουν αδυναμίες, οι οποίες όμως δε θα συζητηθούν περαιτέρω εδώ. Σημασία έχει επίσης και το πως ψηφίζουν οι Τουρκοκύπριοι. Επιλέγουν μόνο Τουρκοκύπριους ή και Ελληνοκύπριους; Οι Ελληνοκύπριοι έχουν ήδη αποδείξει ότι επιλέγουν και Τουρκοκύπριους.

6. Τι θα γίνει στο μέλλον;

Χωρίς αμφιβολία, η εκλογή Τουρκοκυπρίου στο ΕΚ θα ανοίξει εκ νέου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τη συζήτηση περί εκπροσώπησης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η τουρκική θέση είναι ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι η «ελληνοκυπριακή διοίκηση» ούτε και μπορούν να συνεχίσουν οι Ελληνοκύπριοι να την εκμεταλλεύονται μονομερώς. Αυτή η τουρκική θέση επηρεάζει διαγώνια όλες τις πτυχές του Κυπριακού, καθώς και σημαντικές πτυχές των συμφερόντων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για παράδειγμα, οι επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας γίνονται με επίκληση του πιο πάνω άνομου επιχειρήματος. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει κατά πόσο και σε ποιο βαθμό θα ενισχυθεί ή θα αποδυναμωθεί το τουρκικό επιχείρημα στο πλαίσιο των εξελίξεων. Μέχρι σήμερα, η Κυπριακή Δημοκρατία έχει αντικρούσει επιτυχώς όλες τις προσπάθειες της Τουρκίας και των φίλων της να περιορίσουν την κυριαρχία της Δημοκρατίας πέρα από τα όρια της τουρκικής στρατιωτικής κατοχής.

Η Τουρκία άρχισε πρόσφατα μια νέα εκστρατεία για επέκταση των περιορισμών στην κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τη χρήση στρατιωτικών μέσων. Υπάρχει ανησυχία ότι η εκλογή του κ. Κιζίλγιουρεκ στο ΕΚ μπορεί να δώσει έναυσμα για επαναφορά ιδεών και προτάσεων για αλλοίωση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας σε επίπεδο ΕΕ. Τα δύο αυτά ζητήματα είναι διαφορετικά και πρέπει να εκτιμηθούν και να εξεταστούν επί των ιδιαιτεροτήτων τους. Ιδιαίτερα το δεύτερο ζήτημα θα πρέπει να συζητηθεί με ψυχραιμία, χωρίς υπερβολές και χωρίς απλοποιήσεις.