Λίγες ώρες πριν από τον Κλασικό Μαραθώνιο στην Αθήνα. Μια θορυβώδης πόλη βιαστικών και ανυπόμονων ανθρώπων. Διερωτηθήκατε ποτέ για το φαινόμενο αυτό;

 

Σε μια πόλη όπου επικρατεί η κακοφωνία, για μια μέρα έστω, πώς μπορεί να επικρατήσει το ήθος του Μαραθωνίου; Μια πόλη η οποία δεν φημίζεται για την οργανωτική της ικανότητα. Κι όμως! Αν τα καταφέρνουν οι Νεοέλληνες να διατηρούν τον θεσμό του Μαραθωνίου στην Αθήνα, σε μια πόλη όπου σχεδόν κανείς δεν συμφωνεί με κανένα, τότε ο θεσμός αυτός μπορεί να εμπεδωθεί παντού, σε όλες τις πρωτεύουσες του κόσμου.

 

Οι  Νεοέλληνες μπορεί να νικήθηκαν από τα πάθη και την κακοδαιμονία τους, αλλά οι πρωτόγονοι θεσμοί τους διαπερνούν ακόμα τις ψυχές τους. Αυτό το ήθος, το ήθος του Μαραθωνίου διαπερνά όλο τον κόσμο εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Πόλεις εκτατομμυρίων ανθρώπων αποδέχονται έναν ελληνικό θεσμό με πλήρη γνώση και συνείδηση. Η μέρα αυτή, η μέρα του Μαραθωνίου θα είναι αφιερωμένη στον θεσμό αυτό και το ήθος που κυοφορεί. Δεν σκέφτονται κατά πόσο θα κλείσουν κάποιοι δρόμοι ή θα «ταλαιπωρηθούν» οι κάτοικοι της πόλης· ότι θα επηρεαστεί το εμπόριο κλπ. Ενστερνίζονται ένα υψηλό ιδανικό, χωρίς πολλές φορές να σκέφτονται το πώς και το γιατί.

 

Στη Λευκωσία όμως το θαύμα αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Εκεί οι άνθρωποι είναι πιο απαιτητικοί. Αλίμονο! Να κλείσουν οι κεντρικοί δρόμοι της Λευκωσίας; Πώς θα κατέβει ο κόσμος στα καταστήματα Δεκέμβριο μήνα; Θέλετε να δημιουργηθεί κυκλοφοριακό κομφούζιο; Είστε σοβαροί; Αυτά και άλλα πολλά ακούστηκαν σε μια σύσκεψη που οργανώθηκε πριν από μερικές βδομάδες στη Λευκωσία. Βλέπετε, οι αρχές της Λευκωσίας, ο Δήμος, η Αστυνομία, οι επιχειρηματίες, οι καταναλωτές έχουν ως προτεραιότητα άλλα ιδανικά. Ούτε μια μέρα δεν μπορούν να τα περιορίσουν. Ούτε για μερικές ώρες! 

 

Πέρσι είδαμε και ακούσαμε απίστευτα πράγματα. «Μας έκλεισαν τον δρόμο Δεκέμβριο μήνα! Είναι δυνατόν;» είπαν κάποιοι. Ένας οδηγός ακούστηκε να λέει: «Πώς θα πάρω τα μωρά να φάνε παγωτό στη Λήδρας»; Ναι, μια μέρα του Δεκέμβρη στη Λευκωσία μπορεί να είναι μια σχεδόν καλοκαιρινή μέρα. Σε μια διασταύρωση όπου γινόταν έλεγχος για τη διέλευση των μαραθωνοδρόμων, μια κυρία φώναζε μέσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου της στον αστυνομικό: «Μα κύριε είσαι σοβαρός; Θα περιμένω εγώ τούτους τους κουρούπετους, τούτους τους αθκιανούς να περάσουν για να πάω στη δουλειά μου»; Ναι, υπάρχουν διαφόρων ειδών ιδανικά και προτεραιότητες. Αυτά που επικρατούν στη Λευκωσία φαίνεται να ματαιώνουν τη διοργάνωση του Μαραθωνίου φέτος. 

Σε λίγες ώρες ξημερώνει Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013. Σε μια πόλη μερικών εκατομμυρίων, 30 και πλέον χιλιάδες ανθρώπων διαφόρων εθνικοτήτων θα ανηφορήσουν για τον Μαραθώνα. Εκεί όπου η ιστορία των Ελλήνων, η ιστορία όλης της οικουμένης, στρέφεται χρόνια πίσω, πάντα με την ίδια σκέψη, το ίδιο συναίσθημα, τον ίδιο στόχο: Αγώνας αντοχής, αγώνας για τη ζωή, αγώνας για ιδανικά και αξίες, αγώνας για να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας. Τα συναισθήματα και τους στόχους αυτούς τους ενστερνίζονται και τους συντηρούν εκατομμύρια ανθρώπων σε όλη την οικουμένη. Σε δεκάδες πρωτεύουσες του κόσμου. Εκτός από τη Λευκωσία. Γιατί;

 

Αύριο το πνεύμα του πρώτου μαραθωνοδρόμου αναγεννάται στις καρδιές εκατομμυρίων Αθηναίων, εκατομμυρίων Ευρωπαίων, Αμερικανών, Αφρικανών, Ασιατών, ανδρών και γυναικών όλων των φυλών, θρησκειών και πολιτισμών. Φανταστείτε πώς ένα παιδάκι σε μια φτωχή κοινότητα στην Κένυα γίνεται παγκόσμιος πρωταθλητής Μαραθωνίου. Τι άραγε καθοδηγεί το πνεύμα του; Ελπίζω αυτό να διαπεράσει και το πνεύμα και τους θεσμούς των Λευκωσιατών, για να καταξιωθούν επιτέλους να θεσμοθετήσουν ένα Μαραθώνιο στη Λευκωσία, την πρωτεύουσα της Κυπριακής Δημοκρατίας.