Στις 7 Νοεμβρίου θα βρίσκεται στην Κύπρο ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς. Η επίσκεψή του προσλαμβάνει ιδιαίτερες διαστάσεις λόγω της κρίσης που βρίσκεται σε εξέλιξη στην κυπριακή ΑΟΖ. Στην πραγματικότητα θα βρίσκεται στην Κύπρο εν μέσω άλλης μιας εισβολής, αφού η κυριαρχία ενός κράτος δεν καλύπτει μόνο την ξηρά, αλλά τον αέρα, καθώς και τη θάλασσα.

Και η Άγκυρα, ειδικότερα στη θάλασσα αλωνίζει. Συνεπώς, κ. Πρωθυπουργέ, η επίσκεψή σας έχει συναισθηματικό και εθνικό χαρακτήρα, αφού έρχεστε ως ο αρχηγός της Κυβερνήσεως της Μητρός Πατρίδος, αλλά έχει ουσιαστική, πολιτική και νομική διάσταση. Διότι με βάση τη διεθνώς αναγνωρισμένη έννομη τάξη του ενιαίου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Ελλάς είναι η εγγυήτρια δύναμη. Ταυτοχρόνως, δε, έχει πολύ περισσότερα εθνικά συμφέροντα να εξυπηρετήσει μέσω Κύπρου απ' ό,τι η Βρετανία και η Τουρκία.

Διαθέτει, μάλιστα, το πλεονέκτημα ενός Ελληνισμού 800 χιλιάδων ψυχών, τις οποίες έχει επί μακρόν εγκαταλελειμμένες στο έλεος του τουρκικού νεο-Οθωμανισμού. Ενός Κυπριακού Ελληνισμού, ο οποίος, όμως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δεν είναι άμοιρος ευθυνών ειδικώς στην παρούσα φάση κατά την οποία διαπιστώνεται ότι η ηγεσία του έχει προβεί σε σωρεία λανθασμένων εκτιμήσεων περί της καλής δήθεν τουρκικής προθέσεως για βιώσιμη λύση του Κυπριακού.

Το υφιστάμενο σκηνικό

Κύριε Πρωθυπουργέ, επισκέπτεστε την Κύπρο σε μια συγκυρία κατά την οποία:

1. Η Τουρκία σπάζει την πλάνη και τον μύθο ότι επιθυμεί βιώσιμη λύση και αποκαλύπτει για πολλοστή φορά τις προθέσεις της. Ότι, δηλαδή, στόχος της είναι η νομιμοποίηση της αναθεωρητικής της πολιτικής. Δηλαδή, διά της ισχύος της θέλει να αλλάξει το νομικό καθεστώς από το Αιγαίο ώς την Κύπρο. Στόχος της είναι αφενός να διχοτομήσει το Αιγαίο και, αφετέρου, να μετατρέψει την περιοχή από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα σε τουρκική λίμνη.

Βασικό νομικό εργαλείο προς την επίτευξη του στόχου αυτού είναι η λύση του Κυπριακού στη λογική της τουρκοβρετανικής διχοτομικής διευθέτησης της ομοσπονδίας των «δυο ισότιμων συνιστώντων κρατών», με την οποία:

α) θα τριχοτομηθεί η υφιστάμενη κυπριακή ΑΟΖ μεταξύ των δυο ισότιμων συνιστώντων κρατών και της Τουρκίας. Βεβαίως υπάρχει και η αντίληψη ότι ο φυσικός πλούτους θα ανήκει στην κεντρική εξουσία, η οποία, όμως, θα είναι σε νομικό και τυπικό επίπεδο ισοϋψής με εκείνη των δυο συνιστώντων κρατών. Συνεπώς, καμιά από τις τρεις συνιστώσες της ομοσπονδίας δεν θα υπερισχύει της άλλης. Θα έχουμε δηλαδή διχοτόμηση ή κατά το ορθότερο τριχοτόμηση της κυριαρχίας, που θα τελεί σε ένα πολιτειακό σύστημα υπό την κηδεμονία της τουρκικής στρατιωτικής ισχύος.

β) Η Κύπρος και το φυσικό της αέριο θα περάσουν στον τουρκικό έλεγχο και στην ουσία ο εδώ Ελληνισμός της θα αποτελεί επαρχία της Άγκυρας.

2. Η Κύπρος βρίσκεται πολύ κοντά στη ζώνη του πολέμου εναντίον της ISIS. Η Τουρκία αναβαθμίζει τη θέση της, χωρίς να μπαίνει άμεσα στον πόλεμο. Και το επιτυγχάνει αυτό, λόγω κυρίως της στρατιωτικής της ισχύος και είναι πρόδηλο ότι μέσα στα ανταλλάγματα που ζητά είναι και εκείνα που αφορούν την τουρκική λύση της ομοσπονδίας και τον έλεγχο του φυσικού αερίου.

Αντί από την κρίση τα όποια συμμαχικά οφέλη να τα καρπούνται Κύπρος και Ελλάδα, λόγω των επιχειρήσεων που γίνονται από το έδαφος και τον αέρα μας, τα εισπράττουν οι Τούρκοι και οι Βρετανοί, καθότι αυτοί θεωρούνται πιο αξιόπιστοι σύμμαχοι από εμάς. Διότι διαθέτουν ισχύ, ενώ εμείς έχουμε τη Βάση Ανδρέας Παπανδρέου να αραχνιάζει και να συνιστά στρατιωτικό μουσείο που υπενθυμίζει, ειδικώς στις παρούσες συνθήκες, πόσο εγκληματική ήταν η διάλυση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου.

3. Η Τουρκία προελαύνει για την ανάδειξή της ως περιφερειακής δύναμης με την ενίσχυση του συνόλου των συντελεστών ισχύος της, από τον στρατό ώς την οικονομία -παρά τα δομικά προβλήματα που εμφανίζει πίσω από τους αριθμούς- επί τη βάσει της διάθεσης ή του ελέγχου τριών πηγών ενεργείας:

α. Των νερών του Τίγρη και του Ευφράτη, που συνιστά στρατηγικό εργαλείο, με το οποίο θέτει υπό την εξάρτησή της γειτονικούς λαούς όπως η Συρία και το Ιράκ. Από το 1992, όταν ήταν έτοιμα τα γνωστά φράγματα Ατατούρκ, προκλήθηκε κρίση επειδή η Άγκυρα παραβίασε τις συμφωνίες παροχής νερού, προβάλλοντας τον εξής ισχυρισμό: οι τουρκικές ενέργειες δεν ήταν εσκεμμένες, αλλά τεχνικού χαρακτήρα, που σκοπό είχαν να προστατεύσουν τις γειτονικές χώρες είτε από πλημμύρες είτε από ξηρασία.

β. Με τον έλεγχο των ενεργειακών οδών μέσω τουρκικού εδάφους, στη λογική της αναβίωσης του δρόμου του μεταξιού (silk road) και της απόκτησης -μέσω ισχύος- δικών της πλουτοπαραγωγικών πηγών, όπως το φυσικό αέριο της Κύπρου και της Ελλάδας. Η Τουρκία δεν επιθυμεί να είναι απλώς ένας διαμετακομιστικός χώρος, αλλά και παραγωγός χώρα.

γ. Η Τουρκία με τη συνδρομή της Ρωσίας, η οποία ανέλαβε το πρόγραμμά του Άκιουγιου, βάζει πλώρη για να καταστεί και πυρηνική δύναμη για λόγους… παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος.

Η ψαλίδα των ισοζυγίων δυνάμεων θα μεγαλώνει. Και όσο αυτή θα μεγαλώνει, όλο και περισσότερο θα αυξάνει η λογική της φινλανδοποίησης. Της εξάρτησής μας από την Άγκυρα.

Είτε λοιπόν μας αρέσει είτε όχι, έχουμε κοινή μοίρα. Δεν την καθορίζουμε μόνοι, επιχειρεί να μας την καθορίσει και η ίδια η Τουρκία με την ισχύ της. Άρα και η αντιμετώπισή της θα πρέπει είναι κοινή. Με τη συμμετοχή και άλλων κρατών, που τελούν υπό τουρκική απειλή και με τις οποίες έχουμε κοινά συμφέροντα, όπως είναι η Αίγυπτος και το Ισραήλ.

Η συμφωνία της Κύπρου με την Αίγυπτο επί της ΑΟΖ και η πιθανή συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο, που σημαίνει ταυτοχρόνως ότι το Καστελόριζο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως «base line», ενώνει τις ΑΟΖ Κύπρου - Ελλάδας όπως το διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας καθορίζει, με αποτέλεσμα να αποτρέπεται από νομικής απόψεως η μετατροπή της περιοχής από τη Μαρμαρίδα στην Αλεξανδρέττα σε τουρκική λίμνη. Για να περάσουμε, όμως, από τη θεωρία στην πράξη πρέπει η νομική πτυχή να συνοδεύεται από συμμαχίες με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, επί τη βάσει αποτρεπτικής ισχύος.

Χρεοκοπία και δημοκρατικό έλλειμμα

Κύριε Πρωθυπουργέ, ερχόμενος στην Κύπρο, θα πρέπει να ζητήσετε από την κυπριακή πολιτική ηγεσία να σας πει τι ακριβώς θέλει. Προσέξετε, όμως: Επί τούτου υπάρχουν τα εξής προβλήματα:

Α. Το δημοκρατικό έλλειμμα, από το οποίο χαρακτηρίζονται οι αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου και οι σχετικές με το θέμα της λύσης του Κυπριακού αντιλήψεις. Δηλαδή, άλλα αποφασίζει και θέλει να πιστεύει το Εθνικό Συμβούλιο για την πορεία του Κυπριακού και τη λύση, και άλλα πιστεύει ο απλός πολίτης. Γι’ αυτό, άλλωστε, η ηγεσία αρνείται να θέσει σε δημοψήφισμα τη λύση της ομοσπονδίας.

Διότι γνωρίζει ότι ο λαός θα την απορρίψει, όπως συνέβη και στο σχέδιο Ανάν. Το οποίο ήταν μια συντεταγμένη ομοσπονδία διχοτομικού χαρακτήρα. Και το οποίο σχέδιο συνεχίζει να συνιστά τη βάση των συνομιλιών, με αποτέλεσμα να υπάρχει καταστρατήγηση της λαϊκής εντολής της, όπως αυτή προκύπτει από το δημοψήφισμα του 2004, που όλοι ισχυρίζονται ότι σέβονται θεωρητικά, όχι όμως και στην πράξη.

Β. Έχει χρεοκοπήσει η 11η Φεβρουαρίου, η οποία συνιστά πλέον τουρκική σημαία για τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής, όπως και οι προηγούμενες συμφωνίες που χαρακτηρίζονταν από υποχωρήσεις με τη ψευδαίσθηση ότι θα κατεύναζαν την Τουρκία.

Η πολιτική ηγεσία της Κύπρου και του ελλαδικού Υπουργείου των Εξωτερικών, οι πρακτικές και εκτιμήσεις τους, έχουν οδηγήσει στα υφιστάμενα αδιέξοδα και στην κρίση της ΑΟΖ, χωρίς να σημαίνει ότι η κύρια αιτία είναι η τουρκική απειλή, η οποία, όμως, τροφοδοτείται από την έλλειψη αξιόπιστης αποτροπής.

Η πολιτική του εξευμενισμού και της ομοσπονδίας έχουν καταρρεύσει. Και αναζητείται νέα στρατηγική και στόχος, που δεν μπορεί να είναι άλλος από εκείνον που καθορίζει η Ε.Ε. και το διεθνές δίκαιο. Η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία. Αυτό αναφέρουν και τα συμπεράσματα του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου εσείς μας εκπροσωπήσατε και στηρίζονται στην αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005.

Μια απόφαση που συνιστά αναπόσπαστο τμήμα του κοινοτικού κεκτημένου και τονίζει ότι, εάν η Τουρκία δεν αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, δεν μπορεί να ενταχθεί στην Ε.Ε. και ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα παρακολουθεί κατά πόσον η Τουρκία εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της προς την Ε.Ε. και την Κυπριακή Δημοκρατία. Και έχει, βεβαίως, δικαίωμα επιβολής κυρώσεων.

Το ερώτημα, κ. Πρωθυπουργέ, είναι κατά πόσον ο στόχος μας είναι η συνταγματική μεταρρύθμιση του ενιαίου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας, ώστε να επανενσωματωθούν τα κατεχόμενα στη βάση των αρχών και των αξιών της Ε.Ε., ή εάν θα συνεχιστεί η υφιστάμενη αδιέξοδη πολιτική του εξευμενισμού και της ομοσπονδίας, της οποίας η «καρποφορία» σχετίζεται με τη διχοτόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε «δυο ισότιμα συνιστώντα κράτη», στην τριχοτόμηση της κυπριακής ΑΟΖ και την προτεκταροποίηση της Κύπρου.

Εμείς δεν έχουμε διλήμματα. Ουδόλως επιθυμούμε να γίνουμε δούλοι της Τουρκίας. Και μην έχετε την ψευδαίσθηση, είτε εσείς είτε το λοιπό έθνος των Ελλήνων, ότι η τύχη μας δεν είναι ταυτόσημη. Σήμερα έχουμε μια προσπάθεια της Τουρκίας να Αιγαιοποιήσει τη θάλασσα της Κύπρου και μετά από μια ομοσπονδιακή λύση στο Κυπριακό να είστε βέβαιος ότι θα Κυπροποιηθεί η Θράκη. Γιαβάς - γιαβάς!

Η τουρκική λίμνη

ΟΙ Τούρκοι δεν βιάζονται. Πριν από 14 και πλέον χρόνια, στις 10 Ιανουαρίου του 2000, γράφαμε και αναλύαμε στην πρώτη σελίδα αυτή της εφημερίδας την τουρκική στρατηγική για τα επόμενα χρόνια με τον τίτλο «Τουρκική λίμνη».

Η φράση αυτή ελέχθη τον Σεπτέμβριο του 2011, επίσημα πλέον από τον Ταγίπ Ερντογάν, του οποίου το εγκώμιο έπλεκε η πλειοψηφία της πολιτικής ηγεσίας της Κύπρου και της Ελλάδας. Τότε, επί τη βάσει χάρτη περιγράφαμε πώς η περιοχή από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα θα γίνει τουρκική λίμνη, πώς οι Τούρκοι ήθελαν να ελέγχουν τους αγωγούς και τα νερά και πώς θα αναδεικνύονταν ως περιφερειακή δύναμη με ορόσημο την εικοσαετία, δηλαδή το 2020.

Τότε, κ. Πρωθυπουργέ, εσείς ήσασταν στο περιθώριο, πληρώνοντας το «όχι» σας στη σύνθετη ονομασία των Σκοπίων. Οι νυν Υπουργοί Εξωτερικών των Αθηνών και της Λευκωσίας, Ε. Βενιζέλος και Ι. Κασουλίδης, ήταν από τους ενεργούς πολιτικούς δρώντες και, μεθυσμένοι από την «ελληνοτουρκική φιλία των σεισμών», συμμετείχαν στο παρασκήνιο στην ύφανση του σχεδίου Ανάν. Και οι λοιποί οπαδοί του εξευμενισμού και του «έρωτα με τον κατακτητή» μάς κατηγορούσαν ότι «μολύναμε» το θετικό κλίμα και ότι τα περί «τουρκικής λίμνης» και τα περί των μακροπρόθεσμων τουρκικών στόχων ήταν «εθνικισμοί» και περίπου «αποκυήματα φαντασίας»!

Τώρα οι ίδιοι, και τα ιδεολογικά και πολιτικά τους παράγωγα, αντί να απολογηθούν, μας παραδίδουν μαθήματα πώς θα αντιμετωπίσουμε την κρίση, ενώ στο παρασκήνιο, κατόπιν επαφών με την βρετανική διπλωματία, σχεδιάζουν πώς θα επαναρχίσουν οι συνομιλίες, με το πιστόλι στον κρόταφο, για να μας πουν: Ή δέχεστε την τουρκική λύση ή φυσικό αέριο γιοκ!

Ρεαλισμός και ουτοπισμός

ΚΥΡΙΕ Πρωθυπουργέ, κατανοούμε τις δύσκολες οικονομικές στιγμές που περνά η Ελλάδα. Ανάλογες είναι και για την Κύπρο. Κατανοούμε ότι η τέχνη της διπλωματίας δεν είναι οι ψευδοπαλληκαρισμοί, αλλά οι ρεαλιστικές προσεγγίσεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει τη συνέχιση της εξευμενιστικής προς την Τουρκία πολιτικής. Και την παράδοση.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος ρεαλισμός από την τουρκική απειλή, που αποτυπώνεται στην κατοχή των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, στις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και στη νέα τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ.

Ουτοπισμός και επικίνδυνη πολιτική είναι να συνεχίσει κάποιος να έχει την ψευδαίσθηση ότι με την επιστροφή στις συνομιλίες, χωρίς συμμαχίες, αλλαγή ισοζυγίων δυνάμεων, πρόκληση κόστους στην Τουρκία μέσω της Ε.Ε. με τερματισμό προενταξιακής βοήθειας και χωρίς πάγωμα ενταξιακών διαδικασιών, καθώς και χωρίς λήψη απόφασης για δημιουργία κοινών αξιόπιστων ενόπλων δυνάμεων που θα δημιουργούν αποτροπή από τα Βαλκάνια ώς τη Μέση Ανατολή, θα προκύψει σταθερότητα και ασφάλεια.

Χωρίς αξιόπιστη αποτροπή, το «Μπαρμπαρός» θα επιστρέψει είτε για να προκαλέσει νέα κρίση είτε θα έρθει μετά τη λύση της ομοσπονδίας… νόμιμα πλέον. Κύριε Πρωθυπουργέ, όταν θα μιλάτε από το βήμα της Κυπριακής Βουλής αλλά και όταν θα συζητάτε κεκλεισμένων των θηρών, μην πείτε ψέματα. Δεν ωφελούν. Πέστε την αλήθεια. Εκτιμούμε την ειλικρίνειά σας.

Γι' αυτό και αναμένουμε ότι θα στηρίξετε μια στρατηγική για τη διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ελληνισμού στη ζωή και ότι δεν θα συναινέσετε σε μια χρεοκοπημένη πολιτική, που για να «ανθίσει» επί τη βάσει μιας τουρκικής ομοσπονδίας στη λογική του σχεδίου Ανάν, θα δεχθεί το λίπασμα της βρετανικής διπλωματίας. Εξέλιξη που θα σημαίνει ότι θα παραδοθούμε πισθάγκωνα στην Τουρκία, με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος για την υποταγή του Αιγαίου και της Θράκης.

Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε στον πατριωτισμός σας και ότι δεν θα αντιγράψετε τα λάθη των προκατόχων σας, διότι όπως συνηθίζετε να λέτε: Δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι.