Το 2013 η Κύπρος δέχθηκε μια μεγάλη σεισμική δόνηση, ένα τεράστιο τσουνάμι που σάρωσε ό,τι έβρισκε στον δρόμο του. Ξηλώθηκε το τραπεζικό σύστημα, ταρακουνήθηκαν θεσμοί, άναψαν «κόκκινο» τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνταν, άλλαξαν χέρια οι τράπεζες, κρατικοποιήθηκε ο συνεργατισμός.

 

Η Τρόικα μπήκε στο νησί για να κατακτήσει την οικονομία και την κοινωνία, για να επιβάλει συνταγές που έχει πάντοτε έτοιμες για ώρα ανάγκης, κάθε φορά που καλείται να στηρίξει οικονομίες και κοινωνίες.

Οι δανειστές δεν είναι τρελοί ούτε ηλίθιοι, πληρώνουν και απαιτούν, στέλλουν δόσεις και αναμένουν να εξοφλούνται. 
 

Πέρασε το 2014, με αλλαγές στην οικονομία, στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Χτυπήθηκε ο κοινωνικός ιστός, αυξήθηκαν οι κατάλογοι των ανέργων, βγήκαν πολλά άπλυτα στη φορά.
 

Η Τρόικα ζήτησε εκ βάθρων αλλαγές, άλλως μεταρρυθμίσεις, με πρώτιστο και κύριο στόχο να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες κι  ο υπερμεγέθης χρηματοπιστωτικός, δημόσιος και ημικρατικός τομέας. 
 

Ξαφνικά όλοι ξύπνησαν, από τον ύπνο τον βαθύ, και επικαλούμενοι την Τρόικα και τους δανειστές αποφάσισαν να ξηλώσουν τα πάντα σε μια μέρα! 

 

Μετακαλούν και μετακαλούν…
 

Χρόνια ολόκληρα ο κυπριακός λαός ακούει γι’ αυτονόμηση των δημοσίων νοσηλευτηρίων και για εισαγωγή του Γενικού Σχεδίου Υγείας. Εάν ζητούσαν από τους τεχνοκράτες του Υπουργείου Οικονομικών να κοστολογήσουν τα κονδύλια που απορρόφησαν οι εμπειρογνώμονες για να στήσουν το Γε.Συ θα λιποθυμούσαν. Μετακαλούν, μετακαλούν και πάλι μετακαλούν κι η ιστορία θα συνεχίζεται και θα συνεχίζεται. 

Από τον καιρό της Διακυβέρνησης του Γιώργου Βασιλείου, ο κυπριακός λαός ακούει για μεταρρυθμίσεις στη δημόσια υπηρεσία. Η μόνη μεταρρύθμιση που έγινε και πέτυχε ήταν η πενθήμερη βδομάδα εργασίας και η εργασία ενός απογεύματος στη δημόσια υπηρεσία. Οι μελέτες συνεχίζονταν, οι εμπειρογνώμονες μετακαλούνταν και μετακαλούνται και το κράτος πληρώνει. 

Οι μελέτες, που στοίβαζαν τα αρμόδια Υπουργεία και που τότε δεν ήταν ηλεκτρονικές, …στοίχισαν την καταστροφή ενός ολόκληρου δάσους! 

Κάθε φορά που αλλάζει η Κυβέρνηση, αλλάζουν και οι εμπειρογνώμονες, οι μελέτες, οι στόχοι, τα οράματα. Και μετά όλοι ξεχνούσαν γιατί έρχονταν βουλευτικές εκλογές, προεδρικές εκλογές, η οικονομία έγραφε … εξαιρετικούς αριθμούς. Έπρεπε να καλυφθούν οι επιταγές των συνταξιούχων που είναι εκατομμυριούχοι, γιατί δεν υπήρχε σύστημα να εντοπίσει αυτούς που έχουν ανάγκη, ούτε και προγραμματισμός. Έπρεπε να πληρωθούν οι εισφορές σε σωματεία, ιδρύματα, κλπ.

 

Κόψτε τα όλα!
 

Ξαφνικά η Τρόικα έδωσε το σύνθημα. Κόψτε δαπάνες, ξηλώστε οργανισμούς, χτίστε λιγότερο κράτος, κι αν χρειαστεί κόψτε και μισθούς και μειώστε και κλίμακες, αν απολύσετε και προσωπικό τόσο το καλύτερο. 

Μετά το πρώτο ξήλωμα του χρηματοπιστωτικού τομέα, πήραν σειρά οι ημικρατικοί και η δημόσια υπηρεσία. 
 

Και εκεί που ψάχνονται πώς να κλείσουν τη Cyta, και έδωσαν πάνω σε πρόνοια του Συντάγματος - φυσικά έβαλαν τον Χάρη να καθαρίσει μια και έξω καθώς του αρέσει να κόβει και να ξηλώνει σαν τη μοδίστρα -  είπαν να αναβαθμίσουν το σύστημα δημόσιας υγείας. Βέβαια, όταν οι σοφοί μιλούν γι’ αναβάθμιση εννοούν είτε κλείσιμο, ή παραχώρηση υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα, ή μείωση μισθών.

 

Όντας μνημονιακή σε σημείο παρεξήγησης, πρέπει να κλείνω τα μάτια και τα αυτιά και να μην βλέπω ούτε να ακούω όταν θέλουν να στείλουν στο απόσπασμα ή στο πυρ το εξώτερον χιλιάδες εργαζόμενους. Έτσι νομίζουν!
 

Το καζάνι βράζει…
 

Ποιος δεσμεύεται πως όλοι αυτοί που φωνάζουν – με το δίκαιό τους, βλέπε νοσοκόμοι και χαμηλόμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι – δεν θα προστεθούν στη λίστα της Ζέτας, που σπάει το μυαλό της να δει τι θα κάνει με την ανεργία.
 

Φυσικά, η λέξη δέσμευση είναι για ψιλά γράμματα και μόνο για … κουρέματα! 

Έτσι, λοιπόν,  οι νοσηλευτές είναι εξαγριωμένοι γιατί δουλεύουν και τους αδικούν, σαν να είναι οι τελευταίοι των τελευταίων, οι τραπεζικοί, που έβλεπαν, ήξεραν και δεν μιλούσαν και πάλι ξέρουν και μουγκάθηκαν, άρχισαν να μετρούν τα ευρώ που θα χάσουν! Οι ημικρατικοί υπάλληλοι ζαλίστηκαν. Το προσωπικό της Cyta πάει να λιποθυμήσει για εκείνα που ακούει από τον Χάρη και σεκοντάρει ο Αβέρωφ. Ο Νικόλας έκλεισε το χρυσό του. Ποιος τολμά να τα βάλει με τον Τρυφωνίδη! Κι αύριο έρχονται και βουλευτικές εκλογές…
 

Η Κύπρος είναι ένα καζάνι που θα εκραγεί. Ο Πρόεδρος αφοσιώθηκε στη λύση του κυπριακού. Η Γενική Εισαγγελία εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Η Χρυστάλλα; 
 

Οι μεγάλοι εργατοπατέρες της ΠΑΣΥΔΥ, της ΣΕΚ και της ΠΕΟ, ρούφηξαν τη γλώσσα τους. Κανονικά πρέπει να πάνε στα σπίτια τους, έπρεπε να το είχαν κάνει εδώ και καιρό, να κλείσουν το μαγαζί! 

Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι χτυπούν παλαμάκια. Μέχρι πόσο θα την πληρώνουν μόνο αυτοί;
 

Τα ταμεία γεμίζουν από τη μια και αδειάζουν από την άλλη. Οι … κέρβεροι ξέρουν πως αν πειράξεις τους δημόσιους υπαλλήλους δεν έχει μια! Το παζάρι κλείνει, οι φόροι κοκκινίζουν από τα πλην όπως τα κόκκινα δάνεια κι’ η κατανάλωση πάει από το κακό στο χειρότερο. Ένας φαύλος κύκλος.
 

Εάν βέβαια πλησιάσεις και τα βάλεις με τους τραπεζικούς; Τα έκοψαν όλα. Ακόμη και τον καφέ στην καφετέρια της γειτονιάς.
 

Η Κύπρος, εδώ και καιρό, πυροβολείται κάθε μέρα. Οι πυροβολισμοί εναντίον τού περιστεριού με ατομική βόμβα δεν έχουν τελειωμό! Άλλοι υπνώττουν, άλλοι στήνουν τις νέες … κομπίνες τους κι άλλοι στον αγώνα, ξέροντας πως τη σήμερον ημέρα δεν βρίσκει κανείς το δίκαιό του.