Μου θυμίζει σήριαλ αστυνομικής ταινίας, με στοιχεία τρόμου ή ακόμη και θρίλερ. Πολύ φοβητσιάρικο το σκηνικό! Διαπλοκές, ισχυρισμοί για χρηματισμό, συμφέροντα, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες, τραπεζίτες και να δούμε τι θα βγάλει το πανέρι σε όλη αυτή την ιστορία με τη Χρυστάλλα.

Νομίζω πως βρήκα θέμα για νέο βιβλίο! Συλλογίζομαι πως όλη αυτή η ιστορία, που όπου την πιάσεις βρομά, έχει πολλά και δαιδαλώδη πλοκάμια. Αλλοίμονο σε όποιον τολμήσει να εισχωρήσει.

Πιθανόν και να δίνει πολλές απαντήσεις στο μεγάλο puzzle που ξεκινά από την εποχή της μεγάλης ανόδου και καθόδου του Χρηματιστηρίου, διακλαδώνεται στις ωραίες εποχές των … παχέων αγελάδων τής μετά Χρηματιστηρίου εποχής, περνά μέσα από το κούρεμα και καταλήγει στη μετά κουρέματος εποχή. Ποιος τού έλεγε του Προέδρου πως θα ζούσε άλλη μια φορά τις φρικιαστικές μέρες του κουρέματος, τις μέρες της εξόδου του Πανίκου και τώρα τη νέα περιπέτεια με τη Χρυστάλλα.

Βρίσκω  στο αρχείο του Sigmalive ένα άρθρο που έγραψα πέρσι, στις 10 Μαρτίου 2014. Άρχισα και σκέφτομαι πως ούτε η Πυθία να ήμουνα. Έγραφα: «Η λέξη αξιοπιστία είναι η πιο δυνατή λέξη που αναζητείται  για το κυπριακό χρηματοπιστωτικό σύστημα και για την οικονομία. Επιβάλλεται ο νέος Διοικητής να είναι το άτομο που να συγκεντρώνει, αν όχι όλα, τα περισσότερα από τα πιο κάτω χαρακτηριστικά:
•    Να είναι έντιμος και αδέκαστος, όχι στα λόγια αλλά στις πράξεις.
•    Να μην είναι αναμεμειγμένος σε διαπλοκές ούτε να  υπάρχει έστω η παραμικρή σκιά εναντίον του ότι συγκαλύπτει ατασθαλίες, είτε την περίοδο της χρηματοοικονομικής κρίσης ή την εποχή του Χρηματιστηρίου.
•    Να μην έχει οποιεσδήποτε διασυνδέσεις με κόμματα και πολιτικούς, οποιουδήποτε χώρου.
•    Να έχει άριστη γνώση του χρηματοπιστωτικού συστήματος αλλά ταυτόχρονα και καμιά έμμεση ή άμεση εμπλοκή σε αυτό.
•    Να είναι άτομο ευρείας αποδοχής, εγνωσμένου κύρους, που να χαρακτηρίζεται από ανεξαρτησία, κύρος και εντιμότητα.
•    Να μην λειτουργεί σε «ξύλινα πόδια» και να στηρίζεται στις πλάτες των «νονών» του.
•    Να μην διακατέχεται από το πάθος της εξουσίας και της φιλοδοξίας, να εργάζεται για την προσωπική του προβολή και να … αρέσκεται στις κάμερες αλλά να παθιάζεται για  έναν έντιμο βίο.

Παρακολουθώ το σήριαλ που γυρίζεται στο Προεδρικό Μέγαρο και συλλογίζομαι τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τι άλλο θα φορτωθεί στο κεφάλι του; Επιτέλους πού να βρει  έναν άνθρωπο με καθαρό βίο και Πολιτεία, να μην έχει ούτε μια «σκιά»;

Πού να βρει εκείνον τον τσαμπουκά που θα καθαρίσει τους στάβλους της Κεντρικής Τράπεζας, που δεν φεύγει απ’ το μυαλό μου πως χρειάζεται γενικό ψεκασμό.
Διαβάζω τυχαία πως η βρετανική Κυβέρνηση επέλεξε το 2012 τον κεντρικό τραπεζίτη του Καναδά, Μαρκ Κάρνεϊ, για τη θέση του διοικητή της Τράπεζας της Αγγλίας (ΒοΕ), εκπλήσσοντας ευχάριστα τις αγορές.

Ο Κάρνεϊ είχε πιστωθεί με την επιτυχή επίβλεψη ενός υγιούς χρηματοπιστωτικού συστήματος στον Καναδά και η  επιλογή του έγινε κόντρα στην παράδοση, που ήθελε τη βρετανική κυβέρνηση να διορίζει στη θέση καταξιωμένους βρετανούς τραπεζίτες.

Πρόεδρε, στάσου στο ανάστημά σου και μην πέσεις στις παγίδες κανενός. Νομίζω πως ήλθε η ώρα να ψάξεις για τραπεζίτη από το εξωτερικό που να το λέει η ψυχή του, να φέρει μαζί του μεγάλους ψεκαστήρες, να μην ξέρει ούτε πού βρίσκεται η Κύπρος και ποιο είναι το όνομά σου. Μόνο έτσι ίσως γίνει κάτι. Ένα Κάρνεϊ, βρε παιδιά! Καλύτερα ένα Σόιμπλε να … κλείσει το μαγαζί και να ανοίξει άλλο.