Το μήνυμα ότι το ΑΚΕΛ θα συνεχίσει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ώστε να διασφαλίσει το μέλλον της Κύπρου και να αντικόψει τον φασισμό, έστειλε το βράδυ της Δευτέρας ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου, από το βήμα της εκδήλωσης που τελέστηκε προς τιμήν της απόφασης της 16ης Ιουνίου 1943.

Στην ομιλία του, ο κ. Στεφάνου είπε πως το ΑΚΕΛ βαδίζει αισίως στη συμπλήρωση 100 χρόνων ζωής και δράσης του και ότι σε αυτά τα εκατό χρόνια υπήρξαν πολλές σημαντικές ιστορικές στιγμές, που σφράγισαν την πορεία της Κύπρου και τα οποία γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Κύπρου, για να σημειώσει ότι μια από αυτές, είναι η απόφαση που λήφθηκε στις 16 Ιουνίου του 1943, με την οποία η Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ κάλεσε τους ΑΚΕΛιστές να καταταγούν εθελοντικά στον στρατό και να πολεμήσουν ενάντια στον χιτλεροφασισμό.

Σύμφωνα με τον κ. Στεφάνου «η ιστορική αυτή απόφαση τοποθέτησε την πατρίδα μας ανάμεσα στους συντελεστές της αντιφασιστικής Νίκης και αποτελεί έναν ιστορικό σταθμό της νεότερης κυπριακής Ιστορίας».

«Με την ευκαιρία της σημερινής επετείου αποτίνουμε φόρο τιμής στους εκατοντάδες ΑΚΕΛιστές που στρατεύθηκαν εθελοντικά και συμμετείχαν στις ιστορικές μάχες που συνέβαλαν στην απαλλαγή της ανθρωπότητας από το τέρας του χιτλεροφασισμού. Τιμούμε όλους τους κύπριους αντιφασίστες μαχητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η εθελοντική προσφορά χιλιάδων Κυπρίων στον μεγάλο αγώνα ενάντια στον ναζισμό και τον φασισμό είναι ένα κεφάλαιο της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας γραμμένο με χρυσά γράμματα, είπε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ.

Ο κ. Στεφάνου ανέφερε πως η απόφαση λοιπόν της 16ης Ιουνίου «δεν ήταν ένα στιγμιαίο γεγονός, αλλά το αποκορύφωμα της πατριωτικής, αντιφασιστικής δράσης του ΑΚΕΛ», που ξεκίνησε από την ώρα της ίδρυσής του.

Ασφαλώς, είπε, δεν ήταν εύκολο να πειστούν οι Κύπριοι, ιδιαίτερα ο κόσμος της Αριστεράς, να υπηρετήσουν τον στρατό που τους καταπίεζε. «Το ΑΚΕΛ έριξε όλο το βάρος του για να πείσει για την εθελοντική κατάταξη και τα κατάφερε. Σπουδαίο επίτευγμα για τον νεαρό τότε κομματικό οργανωτικό μηχανισμό που όμως όργωσε πόλεις και χωριά και πέτυχε να πείσει, με αποτέλεσμα η ανταπόκριση να είναι μαζική και ενθουσιώδης. Στις 27 Ιουνίου η Συνδιάσκεψη του ΑΚΕΛ ενέκρινε τον κατάλογο των χίλιων περίπου εθελοντών. Οι Κύπριοι εθελοντές θα γίνονταν ακόμα μια γροθιά στην πάλη ενάντια στον χιτλεροφασισμό αλλά και μια μαγιά αγωνιστών για την Κύπρο, για την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Οι ΑΚΕΛιστές -όχι μόνο συμμετείχαν στον πόλεμο για τη συντριβή του χιτλεροφασισμού- αλλά πέτυχαν να διεκδικήσουν για τους στρατιώτες, να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής και υπηρεσίας, αναπτύσσοντας ιδεολογική και πολιτική δράση μέσα στα στρατόπεδα».

Συνέχισε λέγοντας ότι «με αυτή τη δουλειά αρκετοί εθελοντές συνειδητά συστρατεύθηκαν στον αγώνα για ειρήνη, για δημοκρατία, για κοινωνική δικαιοσύνη», για να σημειώσει ότι «και όσο σημαντικό βήμα ήταν η ανταπόκριση τους στην απόφαση της 16ης Ιουνίου άλλο τόσο σημαντικός ήταν και ο αγώνας για την αποστράτευση που την ακολούθησε».

Όπως πρόσθεσε «η άρνηση των Βρετανών να τους αποστρατεύσουν με τη λήξη του πολέμου και η πρόθεσή τους να τους χρησιμοποιήσουν για την καταστολή αντιαποικιακών κινημάτων σε άλλες χώρες βρήκε απέναντί της την αντίσταση των ΑΚΕΛιστών, που τέθηκαν επικεφαλής του αγώνα για την αποστράτευση», σημειώνοντας ότι «όσο θάρρος και δύναμη επέδειξαν στο πεδίο του πολέμου, άλλη τόση αποφασιστικότητα επέδειξαν και όταν οι Βρετανοί τούς έριξαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Αίγυπτο και αλλού».

Εξάλλου, ο κ. Στεφάνου ανέφερε πως «οι ΑΚΕΛιστές ήταν ανάμεσα στους πρώτους που παρασημοφορήθηκαν για τη συμμετοχή τους στον πόλεμο», συμπληρώνοντας ότι «ήταν, όμως, από τους πρώτους που επέστρεψαν τα παράσημα, όταν οι αποικιοκράτες αρνήθηκαν να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις που είχαν δώσει στον κυπριακό λαό».

Επιπλέον, είπε ότι «η ανάγκη να μην ξαναζήσει η ανθρωπότητα παρόμοιες περιόδους κτηνωδίας και φρίκης οδήγησε την ανθρωπότητα με το τέλος του Πολέμου να καθιερώσει ένα συλλογικό σύστημα ασφάλειας, κυρίως μέσω του ΟΗΕ, και να θεσπίσει βασικές αρχές διεθνούς δικαίου», σημειώνοντας ότι «οι προσδοκίες για ένα καλύτερο κόσμο με ειρήνη, αλληλεγγύη και δικαιοσύνη, όμως, δυστυχώς δεν επαληθεύτηκαν».

«Τα χρόνια που ακολούθησαν», συνέχισε, «η ανθρωπότητα έζησε ξανά πολέμους, επεμβάσεις, συγκρούσεις, εισβολές, γενοκτονίες. Ο ρόλος του ΟΗΕ που τόσες ελπίδες επενδύθηκαν πάνω του πολλές φορές υποβαθμίστηκε ή υπερκεράστηκε, το διεθνές δίκαιο πολλές φορές μπήκε στο ζύγι και μόνο αναλόγως συμφερόντων το θυμούνται οι ισχυροί της γης. Αυτό το ζήσαμε και ζούμε στο πετσί μας εμείς οι ίδιοι αφού η Κύπρος είναι εδώ και πέντε δεκαετίες θύμα εισβολής και κατοχής της Τουρκίας».

Είπε ακόμα ότι «από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου περάσαμε στο σήμερα, στην πυρηνική εποχή να παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα την επόμενη επίθεση και όσο περνά ο καιρός τόσο οι εξελίξεις θυμίζουν Μεσοπόλεμο», προσθέτοντας ότι «το διεθνές δίκαιο περιφρονείται, η ακροδεξιά και ο νεοφασισμός σηκώνουν κεφάλι, οι διεθνείς σχέσεις στρατιωτικοποιούνται, ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί να σβήσει χώρες και λαούς από τον χάρτη, οι οικονομικές ανισότητες διευρύνονται».

Σε σχέση με την Κύπρο, ανέφερε ότι το νιώθει ιδιαίτερα έντονα αυτό, αφού «η Μέση Ανατολή φλέγεται και η κατάσταση έχει γίνει όσο ποτέ άλλοτε επικίνδυνη με τη σύγκρουση Ισραήλ και Ιράν, την ώρα που το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία σε βάρος των Παλαιστινίων στη Γάζα, επεμβαίνοντας και βομβαρδίζοντας, ταυτόχρονα γειτονικές χώρες όπως η Συρία και ο Λίβανος».

Έκανε λόγο για «δύο φορές επίκαιρα» τα ιδανικά και οι αξίες, που γέννησαν την απόφαση της 16ης Ιουνίου του 1943, διαβεβαιώνοντας ότι το ΑΚΕΛ θα συνεχίσει, όπως και τότε, να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα.

Όπως υπογράμμισε το ΑΚΕΛ θα συνεχίσει, όπως και τότε, να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα «για να διασφαλίσει το μέλλον του τόπου, για τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της Κύπρου, για μια Κύπρο ελεύθερη, ανεξάρτητη, κυρίαρχη, ένα κράτος αρμονικής συμβίωσης, γέφυρα ειρήνης και συνεργασίας, που ο λαός του, ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι θα διαχειρίζονται μαζί το κοινό τους σπίτι, ένας τόπος που θα κάνει βήματα στο μέλλον, σε συνθήκες μόνιμης ειρήνης, ασφάλειας και ευημερίας».

Επίσης, διαβεβαίωσε ότι το ΑΚΕΛ θα συνεχίσει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα, για ν’ αντικόψει τον φασισμό, που όπως είπε, «σήκωσε κεφάλι και επιχειρεί με φανατισμό και μίσος ν’ αποτελειώσει το έγκλημα που ξεκίνησε το 1974 σε βάρος του τόπου μας και να δηλητηριάσει την κοινωνία με μίσος και φανατισμό».

«Το ΑΚΕΛ, όπως και τότε, που όλα τα έσκιαζε η φοβέρα του φασισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν κοντοστάθηκε, δεν σιώπησε, δεν κρύφτηκε έτσι και τώρα βγαίνει μπροστά στον αντιφασιστικό αγώνα. Για να νικήσει επιτέλους η ειρήνη στην Κύπρο, στη Μέση Ανατολή, στον κόσμο ολόκληρο», κατέληξε.

Πηγή: ΚΥΠΕ