Τα τελευταία χρόνια, σε πολλές χώρες, παρατηρείται μια αξιοσημείωτη πολιτική απόκλιση μεταξύ νεαρών ανδρών και γυναικών, με τους άνδρες να στρέφονται περισσότερο προς δεξιά ή ακροδεξιά κόμματα και πολιτικές, ενώ οι γυναίκες παραμένουν κυρίως σε πιο προοδευτικές στάσεις. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, ο Ντόναλντ Τραμπ αύξησε το ποσοστό υποστήριξής του στους άνδρες κάτω των 30 ετών κατά 15 ποσοστιαίες μονάδες μέσα σε τέσσερα χρόνια.

Η τάση αυτή δεν περιορίζεται στην Αμερική. Στη Νότια Κορέα, για παράδειγμα, παρατηρήθηκε χάσμα 25 μονάδων στην ψήφο μεταξύ νεαρών ανδρών και γυναικών. Αντίστοιχες διαφοροποιήσεις εντοπίζονται και στην Ευρώπη και στη Βραζιλία.

Σύμφωνα με σχετική ανάλυση του Vox, η αιτία της διαφοροποίησης δεν είναι απλώς πολιτισμική ή ιδεολογική. Δεν οφείλεται αποκλειστικά σε θέματα όπως τα δικαιώματα των τρανς ή το κίνημα MeToo. Αντιθέτως, οικονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες φαίνεται να παίζουν σημαντικότερο ρόλο.

Οικονομική ανασφάλεια και απώλεια ρόλων

Από τη δεκαετία του 1970, αλλά ιδιαίτερα μετά το 1990, πολλές οικονομίες μείωσαν την εξάρτησή τους από τη μεταποίηση και στράφηκαν προς τις υπηρεσίες και τον "τομέα γνώσης". Οι βιομηχανικές δουλειές, που παραδοσιακά θεωρούνταν «ανδρικές», χάθηκαν μαζικά. Οι άνδρες με χαμηλότερη μόρφωση βρέθηκαν σε μειονεκτική θέση, τόσο επαγγελματικά όσο και κοινωνικά.

Αυτό οδήγησε σε μειωμένη αυτοπεποίθηση, κοινωνική απομόνωση και μειωμένη εμπιστοσύνη στους θεσμούς, στοιχεία που σχετίζονται άμεσα με την ενίσχυση αυταρχικών και ακροδεξιών θέσεων.Την ίδια στιγμή, οι γυναίκες βελτίωσαν σημαντικά τη θέση τους στην εκπαίδευση και στην αγορά εργασίας. Η πρόοδος αυτή, αν και θετική, βιώνεται από αρκετούς άνδρες ως «απειλή» ή «απώλεια θέσης». Έτσι, καλλιεργείται μια αντίδραση – backlash απέναντι στην ενδυνάμωση των γυναικών.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι άνδρες γίνονται πιο ευάλωτοι σε σεξιστικά μηνύματα, θεωρίες συνωμοσίας και ιδεολογίες που προωθούν την ιδέα ότι «η κοινωνία λειτουργεί εις βάρος τους». Οι λεγόμενοι "manosphere influencers" (όπως ο Andrew Tate και ο Joe Rogan) ενισχύουν αυτές τις αφηγήσεις.

 
Ψυχολογική Ρίζα

Ο κοινωνιολόγος Zygmunt Bauman είχε μιλήσει για την απώλεια σταθερών ταυτοτήτων στην εποχή της «υγρής νεωτερικότητας». Οι άνδρες δεν είναι πλέον "προστάτες" ή "παραγωγοί", ούτε όμως αναλαμβάνουν παραδοσιακούς ρόλους φροντιστή. Έτσι, νιώθουν «χωρίς ρόλο», και αυτό οδηγεί σε υπαρξιακή και κοινωνική κρίση.

Η κατανάλωση, ως νέο μοντέλο ταυτότητας, προσελκύει περισσότερο τις γυναίκες παρά τους άνδρες, λόγω πολιτισμικών και ψυχολογικών διαφορών. Οι γυναίκες έχουν αποδεχθεί νέους ρόλους και ταυτότητες πιο εύκολα, ενώ πολλοί άνδρες νιώθουν παραγκωνισμένοι και "ξεχασμένοι".

Κοινωνική ενσωμάτωση και νέοι ρόλοι

Το κείμενο καταλήγει αισιόδοξα σημειώνοντας πως οι περισσότεροι νέοι άνδρες δεν είναι μισογύνηδες, αλλά επηρεάζονται από κοινωνική πίεση και φόβο κοινωνικής απόρριψης. Η αλλαγή μπορεί να ξεκινήσει με ενίσχυση της κοινωνικής εμπιστοσύνης, με προώθηση διαλόγου μεταξύ φύλων, με ενίσχυση της πρόσβασης στην εκπαίδευση και στην απασχόληση και με την αναδόμηση των ανδρικών ταυτοτήτων σε νέους ρόλους που συνδυάζουν εργασία και φροντίδα.

Η ισότητα και η δημοκρατία ενισχύονται όχι απλώς με ιδεολογικά επιχειρήματα, αλλά μέσα από θετικές εμπειρίες και υλική ασφάλεια.