H επανεκκίνηση του κυπριακού αθλητισμού
Καθώς όλοι καρτερικά περιμένουμε το θρίαμβο κατά του ιού Covid-19 και το τέλος των περιοριστικών μέτρων, αναπόφευκτα η προσοχή και η επένδυση του κράτους συγκεντρώνεται στην επαναφορά στην κανονικότητα, τη βελτίωση του συστήματος υγείας της χώρας και την επανεκκίνηση της κυπριακής οικονομίας.
Η επανεκκίνηση του κυπριακού αθλητισμού, που είναι ενδεχομένως για πολλούς δευτερευόντως σημασίας, εξίσου επείγει να αντιμετωπιστεί μέσα από συντονισμένη δράση και άμεσο προγραμματισμό και δυστυχώς διαφέρει ιδιαίτερα από την επανεκκίνηση άλλων βιομηχανιών της χώρας. Δεν αναφέρομαι στα εθνικά επαγγελματικά πρωταθλήματα, όπου οι Ομοσπονδίες ακολουθούν τα μοντέλα καλής πρακτικής και τις οδηγίες των αντίστοιχων διεθνών φορέων, αλλά στη γενική λειτουργία της αθλητικής βιομηχανίας, προεξάρχοντος των σχεδιασμών των ανώτερων αθλητικών αρχών σε οικονομικό και διοικητικό επίπεδο.
Η αναγκαία μεταρρύθμιση του νομικού πλαισίου, που λανθασμένα μπήκε στο ψυγείο, θα μπορούσε να είχε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζεται, με τη δημιουργία ομάδας τεχνοκρατών, που θα δούλευαν όλο το «νεκρό» διάστημα για ετοιμασία του Ενιαίου Αθλητικού Νόμου και του πλαισίου θέσπισης και λειτουργίας Υφυπουργείου Αθλητισμού. Το ίδιο ισχύει και για τα θέματα διαφθοράς στον αθλητισμό, που αναπόφευκτα ξεχάστηκαν, αλλά δεν πρέπει να εγκαταλειφθούν. Η αντιμετώπιση της κρίσης της πανδημίας δεν εξυπακούει παύση όλων των άλλων αναγκαίων λειτουργιών, εννοείται.
Η αναμενόμενη οικονομική ύφεση, που φυσικά θα επηρεάσει πρώτα τον αθλητισμό (ως μη αναγκαίο ή τόσο σημαντικό καταναλωτικό αγαθό) μας αναγκάζει να στοχεύσουμε στην οικονομική στήριξη της λειτουργίας του κυπριακού αθλητισμού, μέσω του συνολικού προϋπολογισμού για τον αθλητισμό μας και τον επανασχεδιασμό του προγράμματος κρατικής χορήγησης προς τις Ομοσπονδίες. Η μετακίνηση των Ολυμπιακών αγώνων και άλλων διεθνών διοργανώσεων ήσσονος σημασίας, αυξάνει τα έξοδα και αλλάζει τις αγωνιστικές και διοικητικές υποχρεώσεις για τους επόμενους 12-18 μήνες. Δεν μπορούμε άρα να συνεχίσουμε με το λανθασμένο μοντέλο του στυλ «λίγο απ’ τα ίδια», που ίσχυε τόσα χρόνια. Δυστυχώς δεν έχουμε δει αντανακλαστικές κινήσεις σχεδιασμού ακόμη.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, που πιθανό να δούμε τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, είναι αυτό της αθλητικής συμμετοχής, ειδικά νεαρών αθλητών, στα προγράμματα ακαδημιών σε όλα τα αθλήματα παγκύπρια. Τα περιοριστικά μέτρα έπληξαν οικονομικά τα νοικοκυριά, έπληξαν και τα έσοδα των αθλητικών οργανισμών. Η επανεκκίνηση πρέπει συνολικά να σχεδιαστεί με τρόπο, που θα υποβοηθήσει οικονομικά τη συμμετοχή νεαρών αθλητών και θα τονώσει οικονομικά τη λειτουργία αθλητικών οργανισμών. Θα πρέπει να προέρχεται από τον επανασχεδιασμό της διαχείρισης των υπάρχοντων πόρων, πέραν από οποιαδήποτε επιπλέον οικονομική ένεση. Φυσικά θα πρέπει ο αθλητισμός να επανεξετάσει και το μοντέλο προσέλκυσης εσόδων, αφού τα νέα οικονομικά δεδομένα στην αγορά, το μικρό μέγεθος της αγοράς μας, ο έντονος ανταγωνισμός και η έλλειψη εσόδων μη συνδεδεμένων με το αγωνιστικό προϊόν, βλάπτει σοβαρά την οικονομική θέση αθλητικών οργανισμών τώρα και μελλοντικά.
Ακόμη μεγαλύτερο δίλημμα συνιστά η παρατεταμένη απραξία και εγκλεισμός των νεαρών αθλητών μας, που ελλοχεύει κινδύνους σε σχέση με την επαναφορά τους σε ένα δραστήριο μοντέλο ζωής. Καθίσταται όντως πρόκληση η εκ νέου αύξηση του ενδιαφέροντος τους για τον αθλητισμό, η αποφυγή παχυσαρκίας και η τόνωση της σωματικής και ψυχικής τους υγείας, δια μέσου της αθλητικής δραστηριότητας και άσκησης. Το ίδιο ισχύει και για τη φουρνιά νεοεισερχόμενων παιδιών στο όλο σύστημα άθλησης και εκγύμνασης, που γίνεται κάθε χρόνο, συνήθως μετά τις καλοκαιρινές διακοπές. Όσο απομακρυσμένο και εάν ακούγεται, η κρίση αυτή ελλοχεύει τον κίνδυνο να χαθούν αθλητικά ταλέντα και εκκολαπτόμενοι αθλητές για συνδυασμό λόγων που αναφέρουμε πιο πάνω.
Εν κατακλείδι, η πρόκληση για τον αθλητισμό καθίσταται πολλαπλάσια δυσκολότερη αφού, ως το καλύτερο δευτερεύων αγαθό στη ζωή μας, κινδυνεύει τόσο από τα οικονομικά συνεπακόλουθα της κρίσης που προκαλεί η πανδημία, όσο και εξαιτίας της μειωμένης προσοχής και χειρισμού που λανθασμένα υπάρχει, από φορείς που αδικαιολόγητα αδρανοποιηθήκαν. Εξαιτίας ακριβώς των αναγκών της χώρας και της ανάγκης οικονομικής επιβίωσης νοικοκυριών, εργαζομένων και του επιχειρείν, ο αθλητισμός πρέπει να κατανοήσει ότι θα επιβιώσει και θα γιγαντωθεί ξανά μέσω της δικής του απόδοσης και σίγουρα με την αναγκαία αλλαγή μοντέλου λειτουργίας. Τα πάντα ξεκινούν από άμεσες ενέργειες σχεδιασμού μιας νέας στρατηγικής στον αθλητισμό, σε όλα τα επίπεδα.
