Η 5η Ιουνίου 2025, δεν είναι απλώς μια ακόμη μέρα. Είναι ένα κρίσιμο ορόσημο για την ΠΟΕΔ. Είναι η στιγμή που οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, στέκονται όρθιοι, αποφασισμένοι να πουν το μεγάλο «φτάνει πια» απέναντι στην αδιαφορία, την αναβλητικότητα και την απαξίωση που εισπράττουν εδώ και καιρό από το Υπουργείο Παιδείας.

Η Οργάνωση έχει συγκαλέσει Παγκύπριες Γενικές Συνελεύσεις για να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα! Να πάρει μια ισχυρή εντολή αντίδρασης. Τα προβλήματα δεν είναι καινούρια, αλλά η κωλυσιεργία, οι υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα από την Επίσημη Πλευρά, πλέον δεν μπορούν να γίνουν ανεχτά.  
 
Το Υπουργείο Παιδείας συνεχίζει να λειτουργεί μονομερώς, επιβάλλοντας αποφάσεις χωρίς συνεννόηση, χωρίς διάλογο, χωρίς σεβασμό στους λειτουργούς του δημόσιου σχολείου. Η μη αποδοχή μονομερών αποφάσεων για το Νέο Σύστημα Αξιολόγησης Εκπαιδευτικών και το πλαίσιο της Ενιαίας Εκπαίδευσης είναι θεμελιώδης. Δεν μπορεί να προχωρήσει καμία μεταρρύθμιση χωρίς διαφάνεια και συναίνεση. Και δεν μπορεί να συνεχιστεί η τακτική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». 
 
Την ίδια στιγμή, η Κυβέρνηση αθετεί υποσχέσεις. Καμία ουσιαστική πρόοδος δεν έχει σημειωθεί στην υλοποίηση των δεσμεύσεων για αύξηση των οργανικών θέσεων στην Ειδική, στην Προδημοτική και τη Δημοτική Εκπαίδευση. Οι διευθυντές και διευθύντριες λειτουργούν χωρίς την απαραίτητη διοικητική στήριξη, ενώ οι αναγκαίες διοικητικές θέσεις (Διευθυντών/ριών και Βοηθών Διευθυντών/ριών) δεν δημιουργούνται με βάση τις πραγματικές ανάγκες των σχολικών μονάδων και με την απαιτούμενη συμμόρφωση με τους κανονισμούς λειτουργίας των σχολείων δημοτικής εκπαίδευσης. 
 
Δεν θα ήταν υπερβολή να αναφερθεί, πως οι εκπαιδευτικοί ασφυκτιούν. Με έναν διογκούμενο ρόλο, με αυξανόμενες απαιτήσεις, με περιορισμένο χρόνο για παιδαγωγική προετοιμασία, αξιολόγηση, συνεργασία και στήριξη των παιδιών. Η μείωση του διδακτικού χρόνου, με παράλληλη αύξηση του μη διδακτικού, δεν είναι πολυτέλεια. Είναι απαραίτητη για να μπορεί ένας/μία εκπαιδευτικός να ανταποκριθεί επαρκώς στον ρόλο του/της. Χωρίς αυτήν, το εκπαιδευτικό έργο υπονομεύεται και τα παιδιά μένουν χωρίς τη στήριξη που δικαιούνται. 
 
Οι αντικαταστάτες/ριες συνεχίζουν να εργάζονται κάτω από απαράδεκτους όρους. Με αβεβαιότητα, χωρίς σταθερά δικαιώματα, χωρίς την ελάχιστη ασφάλεια που απαιτείται. Οι συμβασιούχοι στα Προαιρετικά Ολοήμερα Σχολεία, συνεχίζουν να παραμένουν χωρίς πλήρη δικαιώματα. Είναι δε σαφές, πως τα ΠΟΣ χρειάζονται ενίσχυση, αναδιάρθρωση και καλύτερη στελέχωση με πλήρεις συμβάσεις. Απαιτείται δε, η βελτίωση των όρων εργασίας για όλους /όλες τους/τις εργαζόμενους/ες. 
 
Οι κατάλογοι διοριστέων, οδηγούνται σε κατάργηση, αφήνοντας εκτός εκπαίδευσης εκατοντάδες μάχιμους εκπαιδευτικούς, που αυτή τη στιγμή προσφέρουν και στηρίζουν το Δημόσιο Σχολείο. Ενώ είναι αδήριτη και τεκμηριωμένη η ανάγκη για διατήρηση του καταλόγου διοριστέων, δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία πρόταση και κανένα σχέδιο από πλευράς ΥΠΑΝ. Αντί αυτού, το ΥΠΑΝ κρύβεται πίσω από δικαιολογίες για καθυστερήσεις που παρατηρούνται στη νομική υπηρεσία. Την ίδια ώρα, το νέο σύστημα διορισμών αποτυγχάνει να εξυπηρετήσει τις πραγματικές ανάγκες του εκπαιδευτικού συστήματος όχι εξαιτίας των υποψηφίων, αλλά εξαιτίας της αδυναμίας να γίνουν δίκαιες και ορθολογικές αξιολογικές διαδικασίες, με αποτέλεσμα να οδηγείται η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων σε αποτυχία. Ουσιαστικά, οι στρεβλώσεις του συστήματος, εδώ και μια δεκαετία, παραμένουν άλυτες. Σε αυτά τα τόσο κρίσιμα θέματα, αντί για διάλογο, εισπράττουμε σιωπή. Αντί για αποφάσεις, παίρνουμε αναβολές. 
 
Ζητούμενο είναι επίσης, η διασφάλιση των δικαιωμάτων των έκτακτων εκπαιδευτικών, οι οποίοι στηρίζουν εδώ και χρόνια τη λειτουργία των σχολείων. Κάθε αλλαγή στον τρόπο ή τη διαδικασία διορισμού τους, πρέπει να διασφαλίζει ότι κανείς δεν θα αδικηθεί. Είναι κρίσιμο το να διασφαλιστεί πως δεν θα υπάρξει θυματοποίηση συναδέλφων, με σοβαρούς ιατρικούς, οικογενειακούς ή άλλους τεκμηριωμένους ειδικούς λόγους. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να γίνουν και οι αναγκαίες νομοθετικές ρυθμίσεις για το θέμα. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται η κοινωνική ευαισθησία, η διαφάνεια και η δικαιοσύνη. 
 
Σημειώνεται επίσης, ότι οι σχολικές μονάδες εκπέμπουν σήμα κινδύνου, εδώ και χρόνια. Η έλλειψη αντικαταστατών έχει καταστεί χρόνιο πρόβλημα, αφήνοντας κενά στη διδασκαλία και φορτώνοντας τους ήδη επιβαρυμένους συναδέλφους με επιπλέον καθήκοντα. Η απουσία διοικητικής στήριξης αφήνει τους διευθυντές και τις διευθύντριες να παλεύουν με δεκάδες υποχρεώσεις, χωρίς επαρκές προσωπικό ή μέσα. Οι αποκλίνουσες συμπεριφορές μαθητών αυξάνονται και οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται αντιμέτωποι με αυξανόμενα περιστατικά βίας, χωρίς εξειδικευμένη στήριξη, χωρίς υποστηρικτικές δομές και χωρίς πλαίσιο διαχείρισης. 
 
Το ΥΠΑΝ κωλυσιεργεί αδικαιολόγητα. Είναι πλέον σαφές ότι δεν υπάρχει βούληση. Οποιαδήποτε ελπίδα για διάλογο έχει ακυρωθεί από την ίδια την Πολιτεία. Πέρα από συναντήσεις και διαβεβαιώσεις, τα θέματα παραμένουν αδικαιολόγητα στάσιμα. Η ΠΟΕΔ έχει απευθύνει επανειλημμένα εκκλήσεις, έχει δείξει διάθεση για συνεργασία, έχει καταθέσει προτάσεις. Και όμως, απέναντί της βρίσκει έναν τοίχο αδιαφορίας ή υποσχέσεων. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Τα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές, έχουν χορτάσει από λόγια και δεσμεύσεις. Χρειάζονται πράξεις και απαιτούν στήριξη! Χθες!  
 
Γι’ αυτό, στις 5 Ιουνίου, δεν πάμε απλώς σε μια Γενική Συνέλευση. Πάμε να υψώσουμε το ανάστημά μας. Να δείξουμε ότι είμαστε παρόντες, ενωμένοι, αποφασισμένοι. Πάμε να δώσουμε στην ΠΟΕΔ τη δύναμη που χρειάζεται για να προχωρήσει σε αγώνα. Όχι για συντεχνιακά αιτήματα, αλλά για την ίδια την ποιότητα της δημόσιας εκπαίδευσης. Ο δρόμος μπροστά απαιτεί δράση. Και είμαστε έτοιμοι. 
 
Μιχάλης Αλεξόπουλος, Γενικός Γραμματέας Α.Κί.ΔΑ., Βοηθός Γενικός Γραμματέας ΠΟΕΔ.