Για όσους διερωτώνται, ακόμη, γιατί ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τασούλας, αρνήθηκε να συναντηθεί, κατά την πρόσφατη επίσημη επίσκεψη του, με τα εδώ παραπούλια της εγκληματικής οργάνωσης Χ.Α., η απάντηση είναι, καθαυτή, η ίδια η καταδίκη της.

Ο πυρήνας της οργάνωσης, τίποτε άλλο παρά ένας ατελείωτος οχετός παραληρημάτων και άνομων πράξεων του ιδίου του αρχηγού της, Ν. Μιχαλολιάκου, όπως και σωρείας άλλων στελεχών της, κασιδιαροειδών και λοιπών. Αρίων απογόνων των δωσίλογων της κατοχής, υμνητών των Χιτών και της προδοτικής χούντας.
[...] «Είμαστε η σπορά των ηττημένων του 1945, αυτοί είμαστε», αναφωνούσαν με απαράμιλλη περηφάνια... «οι εθνικιστές, οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες».

Η σπορά, λοιπόν, των ηττημένων του '45, οι ναζιστές, οι μισάνθρωποι φασίστες, οι πατριδοκάπηλοι υποκριτές που δηλητηριάζουν ψυχές με φανατισμό και μισαλλοδοξία, παρασύροντας, μεταξύ άλλων, αξιόλογους νέους αλλά και συμπολίτες μας κάθε ηλικίας με τακτικές γνώριμες από ένα κατάμαυρο παρελθόν· όλοι αυτοί, και τα μορφώματα τα οποία συνιστούν, όσο και να προσπαθούν να "ρετουσάρουν" για ευνόητους λόγους την εικόνα τους, μόνο την απαξίωση θα έπρεπε να επιδέχονται. Όχι το ξέπλυμα και την κανονικοποίηση, και δη, από πολιτειακούς αξιωματούχους και εκλεγμένους -κατά τα άλλα δημοκρατικούς- εκπροσώπους του λαού. Όπως ακριβώς δηλαδή συμβαίνει, δίχως αιδώ, στον τόπο μας.

Ασήκωτο το τίμημα που πληρώνουμε από την επαίσχυντη δράση των "πατέρων" τους, με πληγές παρούσες και ανεξίτηλες. Ακόμη μεγαλύτερο θα είναι στο μέλλον, μα θα 'ναι πια πολύ αργά για ν' αντιδράσουμε.

Στις 09 του Μάη, ήταν η Ημέρα της Νίκης.

Σημ.: Τα ακραία μορφώματα, σίγουρα, δεν είναι φαινόμενο που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια. Συνήθως, σε μικρότερα πληθυσμιακά και έκταση κράτη, όπως η Κύπρος, τείνουν να παρουσιάζουν ένα πιο ήπιο προφίλ, το οποίο, ωστόσο, μπορεί να καταστεί ακόμα πιο επικίνδυνο. Εξ ορισμού, εμπνέονται και καθοδηγούνται από άλλα μεγαλύτερα ακραία σύνολα εκτός της επικράτειας τους. Στις πλείστες των περιπτώσεων, εκπορεύονται από ή/και συνεργάζονται με αυτά. Η ζημιά που μπορούν να επιφέρουν τόσο στον κοινωνικό ιστό όσο και στα εθνικά συμφέροντα που επικαλούνται, ανεξαρτήτως του μεγέθους τους, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, είναι βαρύτατη. Προκύπτουν, κατά κανόνα, από λόγους αντίδρασης και απαξίωσης των πολιτών, αποκτώντας ανάλογο μομέντουμ εκμεταλλευόμενα το λαϊκό αίσθημα -στο οποίο εν πολλοίς επενδύουν-, τα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα της εποχής αλλά και την έλλειψη ικανής πολιτικής απάντησης εκ μέρους των δημοκρατικών χώρων. Κύρια όπλα τους, ο άκρατος λαϊκισμός περιλαμβανομένης και της ανέξοδης εθνικιστικής ρητορικής, η συνεχής προπαγάνδα καθώς και οι πρακτικές ευθείας κοινωνικής διείσδυσης. Φύσει συντηρητικά, συχνά μπορεί να συνδεθούν, μεταξύ άλλων, με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και την αστική συντήρηση, αν και αντλούν ψηφοφόρους από όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Εκ των πραγμάτων, σε πολλές περιπτώσεις, καθίστανται και ως εφεδρείες της παραδοσιακής δεξιάς.

Νικόλας Χρίστου