Η πρόσφατη Έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Τουρκία αποτελεί απόδειξη ότι οι μάχες δεν κερδίζονται με φωνές και αντιπαραθέσεις, αλλά με διάλογο, συναινέσεις και σκληρή δουλειά. Ειδικά για εμάς τους έξι Κύπριους Ευρωβουλευτές, που εκπροσωπούμε ένα μικρό κράτος-μέλος, η πρόκληση είναι ακόμη μεγαλύτερη. Σε ένα πολιτικό περιβάλλον με 720 Ευρωβουλευτές από 27 χώρες, η φωνή της Κύπρου δεν μπορεί να ακουστεί δυνατά αν δεν είναι ενωμένη. 

Έχοντας αυτό ακριβώς υπόψη, πορεύτηκα τα τελευταία έξι χρόνια. Στηρίζοντας πολλές τροπολογίες όταν αυτές εξυπηρετούσαν τους στόχους της πατρίδας μας, χωρίς να με ενδιαφέρει η πολιτική προέλευση. Ουδέποτε σκέφτηκα να μη στηρίξω μόνο και μόνο λόγω του χώρου από τον οποίο προέρχεται μία τροπολογία ή ένα ψήφισμα. Και ουδέποτε ζήτησα να λάβω τα εύσημα και ούτε πρόκειται να το πράξω. 

Η Έκθεση στην οποία κατορθώσαμε να ενσωματώσουμε κρίσιμες αναφορές για την παρεμπόδιση της Τουρκίας στην επίλυση του Κυπριακού και την αποσταθεροποιητική της συμπεριφορά, δεν ήταν αποτέλεσμα συγκυρίας. Ήταν το αποτέλεσμα συνεχούς διαβούλευσης, στρατηγικής συνεργασίας και πίστης στον στόχο. Όταν καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι με συναδέλφους από άλλες χώρες, δεν έχει σημασία από ποιο κόμμα προερχόμαστε. Σημασία έχει ο κοινός σκοπός. Η προάσπιση των δικαίων της Κύπρου. 

Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να μεταφέρουμε τις εσωτερικές μας αντιπαραθέσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η μικροπολιτική δεν έχει θέση όταν μιλάμε για την εθνική μας υπόθεση. Ούτε είναι αποδεκτό να ακυρώνεται το έργο συναδέλφων για κομματικά ή προσωπικά οφέλη. Η εικόνα που δίνουμε στους εταίρους μας έχει άμεσο αντίκτυπο στην αξιοπιστία μας και κατ’ επέκταση, στην αποτελεσματικότητά μας. 

Στην Ευρώπη δεν αρκεί να έχεις δίκιο. Πρέπει και να μπορείς να το διεκδικείς με τρόπο που να σε ακούνε. Αυτό σημαίνει να μιλάς τη γλώσσα της συνεργασίας, να χτίζεις σχέσεις εμπιστοσύνης και να δρας συλλογικά. Μόνο έτσι καταφέραμε να πετύχουμε σημαντικές επιτυχίες: από τη συμπερίληψη κυπριακών ζητημάτων στις ευρωπαϊκές ατζέντες, μέχρι τη στήριξη πρωτοβουλιών που αφορούν απευθείας τους πολίτες της Κύπρου. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφορές. Όμως οι διαφορές αυτές πρέπει να μπαίνουν στην άκρη όταν πρόκειται για το συμφέρον της πατρίδας μας. Η ειλικρινής πολιτική διαφωνία είναι χρήσιμη και υγιής, εφόσον υπάρχει ο σεβασμός και η κοινή θέληση να πετύχουμε το καλύτερο για τον τόπο μας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε διχασμένοι. 

Η πολιτική δεν είναι χώρος προσωπικής προβολής, αλλά πεδίο προσφοράς. Και στον ευρωπαϊκό στίβο, η προσφορά αυτή μετριέται σε αποτελέσματα. Ο καθένας μας έχει ευθύνη για τις πράξεις του και για το πώς αυτές επηρεάζουν την κοινή μας πορεία.  

Γι’ αυτό και η μάχη για την Κύπρο θα κερδηθεί μόνο αν πορευτούμε μαζί, με ενότητα, συνεννόηση και ειλικρινείς συνεργασίες. Το οφείλουμε στην πατρίδα μας, το οφείλουμε στους πολίτες που μας εμπιστεύτηκαν. 

Η ευθύνη δεν μεταβιβάζεται – αναλαμβάνεται. Ας αναλάβει λοιπόν ο καθένας τις ευθύνες του.