Στις Τομές στα Γεγονότα μίλησε ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ Β΄, Σταύρος Σταύρου Σύρος, για τις πληροφορίες που θέλουν να έχει προχωρήσει η συμφωνία για πώληση του τεμαχίου γης στη Λεμεσό, όπου βρίσκεται ο τάφος και το κρησφύγετο του Γρίβα Διγενή.

Όπως ανέφερε, «είχαμε το ίδιο περιστατικό το 2017. Ξανά τώρα, συμβαίνει. Ο ΣΑΠΕΛ ακριβώς θέλει να ενημερώσει το έθνος ολόκληρο ότι η Κυπριακή Δημοκρατία επέτρεψε να γίνει άμεση εμπορική εκμετάλλευση αυτού του Ιερού χώρου». Εξήγησε ότι «ο ιερός αυτός χώρος ανήκει στο Ίδρυμα Διγενή στην Αθήνα και ελέγχεται από το Υπουργείο Οικονομικών και διοικείται από μία πενταμελή επιτροπή. 

Συμπλήρωσε πως «έγινε μία προσπάθεια από το 2015 και στο 2017 που ανέλαβα εγώ τον ΣΑΠΕΛ, πληροφορηθήκαμε ότι υπήρχε στο διαδίκτυο ανακοίνωση προκήρυξη που ζητούσαν επενδυτή για εμπορική εκμετάλλευση αυτού του χώρου. Εκείνη η προσπάθεια τους απέτυχε, διότι αποδείξαμε ότι ήτανε εκτός του καταστατικού του Ιδρύματος Διγενή και επανήλθανε και το 2024 και πάλι εκείνη η προσπάθεια δεν προχώρησε διότι δεν βρέθηκε επενδυτής. Αυτή τη φορά όμως υπάρχει απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου που επιτρέπει να γίνει η εμπορική εκμετάλλευση εκτός από ένα συγκεκριμένο χώρο στον οποίο βρίσκεται ο οικίσκος του κρησφυγέτου, δίπλα είναι ο τάφος του Διγενή και απέναντι είναι ο Ανδριάντας. Ακριβώς επέτρεψε η Κυπριακή Δημοκρατία να προχωρήσει αυτή η διαδικασία και όρισε να καθοριστεί επί του ελάφους ο χώρος ο οποίος θα προστατευτεί».

Τόνισε πως «εμείς σαν ΣΑΠΕΛ εδώ και χρόνια πολλά από το ’16-’17 και μετά είχαμε κάνει σκοπό ζωής στο ότι αυτός ο χώρος δεν πρέπει να πειραχτεί, δεν πρέπει να επιτραπεί η οποιαδήποτε αξιοποίηση του, εμπορική εκμετάλλευση που είχαν κάνει μάλιστα και σχεδιαγράμματα με τα ξενοδοχεία, με δίδυμους πύργους κλπ».

Πρόσθεσε ότι «ο Διγενής στις 27 Φεβρουαρίου του 1959 μόλις έληξε ο αγώνας της ΕΟΚΑ μου έστειλε εμένα που σας μιλώ προσωπική χειρόγραφη διαταγή που μου έλεγε: δεν θα παραδώσετε τον οπλισμό σας εις τας αρχάς αλλά να τον αποκρύψετε σε συνεργασία με τον τομεάρχη της πόλης για να εκτίθετε τα αυθεντικά ιερά όπλα στο μουσείο του απελευθερωτικού αγώνα. Και μάλιστα πήγα προσωπικά να κάνω αυτή τη δουλειά, μας πήραν είδηση, περικύκλωσαν την περιοχή και ευτυχώς βρέθηκε η οικοδέσποινα η νεαρή μηροφόρα Χριστοφίνου η οποία έπεισε τον αστυνόμο και μπήκε, τον εχμαλώτισα και διασώσαμε τον οπλισμό του. Ήταν από την πρώτη μέρα λήξης του αγώνα που ο Διγενής αποφάσισε τη δημιουργία του μουσείου αυτού του αγώνα και γι’ αυτό ακριβώς απέκτησε τη γη».

Επισήμανε ότι «το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη που ήθελε να κάνει ο Αρχηγός και το καθόριζε, που ήταν λιτό, δεν επεδίωξε προσωπικές τιμές ποτέ ο ίδιος. Ούτε ζήτησε ποτέ να του κάνουμε κανένα πολυτελή τάφο. Ζήτησε να γίνει μνημείο του αγνώστου στρατιώτου και εκεί μέσα σε ένα συγκρότημα μουσείων, αρχείων, βιβλιοθήκων κλπ. Να παρατίθενται τα ονόματα και τα γεγονότα από τον αρχαιοτάτη των χρόνων μέχρι των ημερών μας και εκεί να τιμούνται ένας προς ένα όσοι προσεύχασαν ή εθυσιάστηκαν για τον Ελληνισμό στην Κύπρο. Αυτό ήταν το σαφέστατο όνειρο του ίδιου».

Καταλήγοντας, κατήγγειλε ότι «τώρα πάλι το ίδιο. Αλλά αυτή τη φορά έχουμε και το σχεδιάγραμμα ότι ο χώρος αυτός θα απολυθεί με τη μέθοδο της αντιπαροχής σε Ρώσο επενδυτή. Ο ΣΑΠΕΛ και εμείς, ατομικά και συλλογικά, δεν θέλουμε να έχουμε καμία εμπλοκή στην οικονομική διάσταση αυτού του έργου. 50 χρόνια δεν μπόρεσαν να κάνουν κανένα, ούτε ένα λιθαράκι να βάλουν στον τάφο του Διγενή. Δεν πειράζει. Αλλά όχι να δώσουν τον χώρο αυτό για να ανεγερθούν ξενοδοχεία και οτιδήποτε άλλο. Είναι πράξη κατάπτυστη. Εμείς θα προσπαθήσουμε με οποιοδήποτε μέσο να αποτρέψουμε και να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση και συμβουλεύουμε και τους επενδυτές να αναλογισθούν ξανά για τις αποφάσεις. Είναι πράξη κατάπτυστη που επηρεάζει και στέλνει και μηνύματα λανθασμένα εις τον κατακτητή. Ότι απαρνούμεθα τα ιδανικά του μεγαλύτερου επαναστατικού απελευθερωτικού αγώνα μας. Απαρνούμεθα και πάμε σε συνομιλίες με λευκή σημαία. Είναι πράξη κατάπτυστη η οποία ντροπιάζει τον καθένα μας ξεχωριστά και το έθνος συνολικά».

Διαβάστε επίσης: «Ξεθάβουν τον Διγενή»: Αντιδράσεις για την πώληση του τάφου του σε Ρώσους