Η Χαρίτα Μάντολες, η γυναίκα-σύμβολο της κυπριακής τραγωδίας, εμφανίστηκε στην εκπομπή «Μεσημέρι και Κάτι» και εξέφρασε την ικανοποίησή της για τη στάση του Ευρωκοινοβουλίου όσον αφορά το εθνικό μας πρόβλημα και το ζήτημα των αγνοουμένων, που παραμένει άλυτο εδώ και 51 χρόνια. Αναφέρθηκε επίσης και στον Τουρκοκύπριο, ο οποίος μοιράστηκε τη δική του ιστορία ενώπιον του κοινοβουλίου.
Κατά τη διάρκεια της εκπομπής παρενέβη τηλεφωνικώς ο κ. Γιώργος, αδελφός αγνοουμένων, ο οποίος θυμήθηκε την κ. Μάντολες να περιμένει τους συγγενείς της στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. Συγκινημένος, μοιράστηκε στον αέρα το προσωπικό του δράμα.
Άρχισε ρωτώντας την κ. Μάντολες αν τον θυμάται: «Μπορεί να με θυμάστε αν πάτε πίσω 48-49 χρόνια, παρ’ όλο που έχουν περάσει 51. Ήμουν ένα μωρό εκεί, στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, που έτρεξε να σας αγκαλιάσει – όλες εσάς τις κοπέλες που ήσασταν εκεί. Εκεί στον ευκάλυπτο. Εγώ είμαι ο Γιώργος. Ήμουν εκεί με τη μάνα μου και κρατούσαμε τις φωτογραφίες των αδερφών μου. Εκείνο που μου έκανε τεράστια εντύπωση ήταν το κουράγιο σας.»
Η κ. Μάντολες τον διέκοψε και του είπε: «Σε θυμάμαι, Γιώργο μου, εσένα. Έρχονταν πολλά παιδιά εκεί.»
Ο κ. Γιώργος συνέχισε λέγοντας ότι: «Τελευταία βρήκα ένα βιβλίο για τον αδερφό μου, τον στρατιώτη του 399 Τ.Π., στον Καράολο Αμμοχώστου. Το έγραψε ο ηθοποιός Νεοπτόλεμος Νεοκλέους, που τότε ήταν ανθυπολοχαγός του. Πέστε μου, κ. Χρήστο, πώς να αντέξω αυτά που διαβάζω, από έναν άνθρωπο που ήταν δίπλα του, που του έδινε διαταγές και ήταν “αφέντης” για τον αδερφό μου τότε. Ο δεκανέας Αντρέας Χριστοφή, σε μάχη που έγινε στις 14 Αυγούστου, τραυματίστηκε και έμεινε εκεί. Οι σύντροφοί του δεν κατάφεραν να τον πάρουν. Την τοποθεσία την ξέρω καλά – είναι ένας λόφος που λέγεται «Σημαία». Εκεί είχαν πέσει 55 νεκροί. Έγινε εκσκαφή και βρέθηκαν οι 47, έμειναν 8. Ο αδερφός μου είναι ακόμα εκεί, ανάμεσά τους, 51 χρόνια τώρα. Γιατί όμως, από το 2010 που βρέθηκαν οι περισσότεροι, δεν έγινε προσπάθεια να βγουν και οι υπόλοιποι; Εγώ είμαι άρρωστος, είμαι καρκινοπαθής. Δεν θα προλάβω να φωνάξω τη λέξη «αδερφέ». Έχουμε θυμό για τις κυβερνήσεις μας από το 1974. Τους συγγενείς των αγνοουμένων «τους πέταξαν». Κανένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μας δέχτηκε. Ο κ. Χριστοδουλίδης ακόμη δεν με έχει δεχτεί. Στο Ισραήλ όμως πήγε να δει τους συγγενείς των ομήρων. Και έχει και το θράσος να έρθει στις 19 του μηνός στο μνημόσυνό μας.»
Η κ. Μάντολες τον παρηγόρησε λέγοντάς του. «Ηρέμησε, Γιώργο μου. Ο Θεός να σου δώσει δύναμη. Ο Θεός και η Παναγία. Γι’ αυτό φωνάζω, γιατί το βιώνω κι εγώ καθημερινά, αυτό που βιώνεις εσύ.»
Καταληκτικά, ο κ. Γιώργος ανέφερε. «Ήμουν 13 χρονών στην εισβολή. Κρατούσα φωτογραφίες των αδερφών μου και έβλεπα τα λεωφορεία που έφταναν στη ξενοδοχειακή. Θυμάμαι το τελευταίο λεωφορείο που ήρθε, τον Οκτώβριο. Θυμάμαι τον ηθοποιό Μαυρομάτη, που του έδωσαν μόνο 2 λίρες. Δηλαδή, τόσο άξιζαν αυτοί οι άνθρωποι; Τα αδέρφια μου, μόνο 2 λίρες; Μεγάλη προσβολή.»
Η κ. Μάντολες έστειλε ένα μήνυμα, «Το θαύμα θα γίνει ο Θεός θα βοηθήσει, να μάθουμε τι έχει γίνει. Μου το είπε και ο Γάλλος Πρόεδρος, ότι αν δεν μας πουν τι έγινε, θα κόψουμε την οικονομική βοήθεια που δίνουμε στην Τουρκία. Από εμάς εξαρτάται.»
Διαβάστε επίσης: Στο Ευρωκοινοβούλιο η Χαρίτα Μάντολες: «Ήταν δολοφονία εν ψυχρώ…»
