Η διεθνής αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία, η Πορτογαλία και ο Καναδάς σηματοδοτεί μια ιστορική καμπή, ωστόσο τα θεμελιώδη ερωτήματα παραμένουν: πού βρίσκονται τα σύνορα της Παλαιστίνης και ποιος θα αναλάβει την ηγεσία της. Η Παλαιστινιακή Αρχή υπό τον Μαχμούντ Αμπάς, που πλησιάζει τα 90, είναι αποδυναμωμένη και απαξιωμένη, ενώ η Χαμάς έχει αποδυναμωθεί δραματικά μετά τον πόλεμο στη Γάζα.

Η απουσία εκλογών από το 2006 έχει οδηγήσει σε πολιτική στασιμότητα και δυσπιστία των πολιτών προς τους θεσμούς, ενώ οι Παλαιστίνιοι παραμένουν διχασμένοι μεταξύ Γάζας και Δυτικής Όχθης. Παρά ταύτα, δημοσκοπήσεις δείχνουν τον Μαρουάν Μπαργκούτι, φυλακισμένο στο Ισραήλ από το 2002, ως την πιο δημοφιλή επιλογή για μελλοντικό ηγέτη.

Ταυτόχρονα, το Ισραήλ προχωρά σε νέους εποικισμούς, απορρίπτοντας κάθε προοπτική παλαιστινιακού κράτους, ενώ ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δηλώνει ανοιχτά ότι για δεκαετίες «μπλόκαρε» τη δημιουργία του. Η Ουάσινγκτον υπό τον Ντόναλντ Τραμπ διατηρεί επιφυλάξεις, προωθώντας τη δική της εκδοχή σχεδίου που δεν περιλαμβάνει σαφή αναγνώριση της Παλαιστινιακής Αρχής.

Η «Διακήρυξη της Νέας Υόρκης», που υιοθετήθηκε από 142 κράτη στον ΟΗΕ, ζητά τον τερματισμό της κυριαρχίας της Χαμάς στη Γάζα, την ενοποίηση των παλαιστινιακών εδαφών υπό την Αρχή, την προκήρυξη εκλογών και ένα αραβικό σχέδιο ανοικοδόμησης. Ωστόσο, τα εμπόδια παραμένουν τεράστια: η έλλειψη ενιαίας ηγεσίας, η συνεχιζόμενη κατοχή, η γεωγραφική διάσπαση και η σκληρή στάση του Ισραήλ.

Παρά τα προβλήματα, η διεθνής αναγνώριση θεωρείται από πολλούς Παλαιστινίους σημαντική ως πολιτικό και διπλωματικό εργαλείο. Άλλοι, ωστόσο, όπως η δικηγόρος Νταϊάνα Μπούτου, προειδοποιούν ότι το ουσιαστικό ζητούμενο δεν είναι το καθεστώς, αλλά η προστασία των πολιτών: «Προτιμώ να κάνουν κάτι για να σταματήσει η αιματοχυσία, παρά να επικεντρώνονται απλώς στην αναγνώριση».

Διαβάστε επίσης: Κύμα διεθνών αναγνωρίσεων του κράτους της Παλαιστίνης - Η απάντηση Ισραήλ