Ο πεντάχρονος Πούλσινγκ Ατζνέρα έπαιζε με τα αδέρφια του σε ένα χωράφι κοντά στο σπίτι τους στη δυτική ινδική πολιτεία Γκουτζαράτ, όταν ένα λιοντάρι «εμφανίστηκε από το πουθενά», όπως δήλωσε ο πατέρας του στο CNNi.
«Tο λιοντάρι άρπαξε το μικρότερο παιδί μου, και έφυγε. Η οικογένειά μου προσπάθησε τα πάντα για να το σώσει. Πέταξαν πέτρες στο λιοντάρι και μερικά ξύλινα κλαδιά, αλλά το έσυραν στη ζούγκλα», είπε η Heera Ajnera.
Το σώμα του αγοριού ανακτήθηκε αργότερα.
Ο μικρός Πούλσινγκ ήταν ένας από τους επτά ανθρώπους στην Ινδία που σκοτώθηκαν από λιοντάρια τον Ιούνιο του 2025, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των θανατηφόρων επιθέσεων σε 20, ενώ οι επιθέσεις από βοοειδή έχουν σχεδόν διπλασιαστεί κατά την ίδια περίοδο, δήλωσαν αξιωματούχοι του Γκουτζαράτ στο CNNi.
Tα ασιατικά λιοντάρια είναι ελαφρώς μικρότερα από τα αφρικανικά. Κάποτε περιπλανιόντουσαν στη Μέση Ανατολή και την Ασία, αλλά τώρα το Γκουτζαράτ «έχει το προνόμιο» να φιλοξενεί τα μοναδικά αυτά άγρια λιοντάρια.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, ο πληθυσμός των λιονταριών στην πολιτεία έχει αυξηθεί κατά 30% τα τελευταία πέντε χρόνια.
Οι οικολόγοι αναφέρουν ότι ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας αυτής πηγάζει από μια μοναδική σχέση ανθρώπου-λιονταριού, όπου οι ντόπιοι επωφελούνται από την παρουσία λιονταριών καθώς τους δίνεται χώρος να περιπλανηθούν.
Ωστόσο, αυτή η σχέση συμβίωσης δοκιμάζεται καθώς ο πληθυσμός των λιονταριών αυξάνεται διαρκώς.
«Λιοντάρια έχουν βρεθεί σε υπόγεια πάρκινγκ ξενοδοχείων... πάνω από τα σπίτια ανθρώπων. Ξεκουράζονται σε βεράντες. Κάθονται εκεί και βρυχώνται», δήλωσε ο βιολόγος άγριας ζωής Ράβι Τσέλαμ, συντονιστής του δικτύου διατήρησης Biodiversity Collaborative.
Για περισσότερο από μια δεκαετία, ο Τσέλαμ και άλλοι οικολόγοι πιέζουν την κυβέρνηση του Γκουτζαράτ να μετακινήσει κάποια λιοντάρια σε ένα δεύτερο βιότοπο εκτός της πολιτείας.
Ένας αυξανόμενος πληθυσμός
Το Εθνικό Πάρκο Γκιρ – μια προστατευόμενη περιοχή 545 τετραγωνικών μιλίων περίπου στο μέγεθος της πόλης του Λος Άντζελες – ιδρύθηκε το 1965 για την προστασία των απειλούμενων ειδών, συμπεριλαμβανομένων των ασιατικών λιονταριών. Τα περισσότερα από τα ασιατικά λιοντάρια ζουν πλέον εκτός των ορίων του πάρκου, γεγονός που αυξάνει τις επιθέσεις σε πόλεις και χωριά.
«Θεωρητικά, είναι μια ιστορία επιτυχίας, επειδή αυτός ήταν ο σκοπός- να διατηρηθεί και να αυξηθεί ο αριθμός αυτού του είδους», δήλωσε στο CNNi ο οικολόγος Jehan Bhujwala με έδρα το Γκουτζαράτ.
«Αλλά όταν έχεις πάρα πολλά ζώα, διεκδικούν χώρο και εκτός της προστατευόμενης περιοχής... και μετά αρχίζουν να έρχονται σε σύγκρουση με τους ντόπιους», είπε.
Τα οφέλη της συνύπαρξης
Η Ινδία δεν είχε ποτέ ως στόχο να διαχωρίσει τα λιοντάρια από τους ανθρώπους, καθώς πολλά χωριά συνηθίζεται να χτίζονται μέσα σε εθνικά πάρκα.
«Όλοι συνυπήρχαν και αυτή η συνύπαρξη, αυτή η ανοχή, είναι κάτι πολύ μοναδικό στην ιστορία της Ινδίας», ανέφερε ο οικολόγος Jehan Bhujwala.
Οι ντόπιοι βασίζονται στα λιοντάρια για να αυξήσουν το εισόδημα τους από τον τουρισμό και σε αντάλλαγμα τα λιοντάρια τρέφονται με ηλικιωμένα βοοειδή που εγκαταλείπονται από τους ντόπιους βοσκούς, ανέφερε ο Yadvendradev Vikramsinh Jhala, πρώην κοσμήτορας του Ινστιτούτου Άγριας Ζωής της Ινδίας.
«Ένα τέτοιο επίπεδο συνύπαρξης μεταξύ ανθρώπων και λιονταριών δεν παρατηρείται πουθενά στον κόσμο», δήλωσε στο CNNi.
Αλλά ο Λάκμαν, ο οποίος εκτρέφει βουβάλια και πουλάει το γάλα τους για να συντηρήσει τα πέντε παιδιά και τη σύζυγό του, ανέφερε ότι έχει παρατηρήσει μια αύξηση στις επιθέσεις λιονταριών σε βοοειδή.
Οι οικολόγοι προειδοποιούν ότι η σχέση μεταξύ λιονταριών και ανθρώπων θα μπορούσε σύντομα να αλλάξει, αν δεν ληφθούν περισσότερα μέτρα για την αντιμετώπιση του αυξανόμενου πληθυσμού τους.
Το μετέωρο σχέδιο μετατόπισης
Ο Τσέλαμ ανήκει σε μια ομάδα οικολόγων που έχουν πιέσει αρκετά την κυβέρνηση να μεταφέρει μερικά από τα λιοντάρια στο Καταφύγιο Άγριας Ζωής Κούνο, στην κεντρική ινδική πολιτεία Μάντια Πραντές. Μια έρευνα που ολοκλήρωσε αυτός και κάποιοι άλλοι επιστήμονες πριν από τρεις δεκαετίες ανέδειξε τον βιότοπο αυτό ως το κατάλληλο μέρος για την προστασία των λιονταριών.
Ωστόσο η αντίσταση για τη μεταφορά λιονταριών προέρχεται κυρίως από τις τοπικές αρχές και από άτομα που ασχολούνται με τον τουριστικό κλάδο, οι οποίοι είναι επιφυλακτικοί μήπως επιβαρυνθούν οι επιχειρήσεις τους και την απουσία «των ελεύθερων» λιονταριών.
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση του Γκουτζαράτ έχει αυξήσει τη χρηματοδότηση για την προστασία των λιονταριών κατά 70% τα τελευταία τρία χρόνια, φτάνοντας τα 18,2 εκατομμύρια δολάρια την περίοδο 2023-2024.
Μια προβληματική συνύπαρξη
Ο οικολόγος Ράβι Τσέλαμ αναφέρει ότι η Μπάρντα είναι πολύ μικρή για να διατηρήσει έναν βιώσιμο πληθυσμό λιονταριών και πολύ κοντά στο Εθνικό Πάρκο Γκιρ για να αποτραπεί η εξάπλωση πιθανών ασθενειών, γεγονός που σημαίνει ότι μια καταστροφική πανδημία θα μπορούσε να εξαλείψει ολόκληρο τον πληθυσμό των ασιατικών λιονταριών του Γκουτζαράτ.
«Το να έχεις όλα τα αυγά σε ένα καλάθι είναι πολύ επικίνδυνο. Εάν υπάρξει ξέσπασμα ασθένειας, τότε υπάρχουν πρόβλημα και για εσένα», ανέφερε.
Ο πατέρας του πεντάχρονου Πούλσινγκ πίστευε ότι οι άνθρωποι μπορούσαν να συνυπάρξουν με τα λιοντάρια για αυτό και μετακόμισε στην περιοχή Αμρέλι, γνωστή για τον πλούσιο πληθυσμό λιονταριών.
Το σπίτι του ήταν 200 μέτρα μακριά από το δάσος, ωστόσο ποτέ δεν του πέρασε από το μυαλό ότι τα λιοντάρια αποτελούν απειλή για τους ανθρώπους.
«Αυτό γενικά δεν συμβαίνει εδώ», ανέφερε.
Τώρα, ο δυστυχισμένος πατέρας άλλαξε γνώμη και εγκατέλειψε την οικία του:
«Δεν μπορούσαμε να ζήσουμε άλλο εκεί. Εγκαταλείψαμε την περιοχή και μετακομίσαμε σε ένα άλλο χωριό 5 χιλιόμετρα μακριά - από φόβο», είπε.
Πηγή: CNN.gr
