Από το 2009, όταν ο Πρόεδρος Χριστόφιας με τον Εμίρη του Κατάρ παρουσίασαν την (ψεύτικη) μακέτα της σχεδιαζόμενης επένδυσης έναντι του ξενοδοχείου Hilton στη Λευκωσία, μεσολάβησαν πολλά επεισόδια στο σίριαλ των «ξένων επενδύσεων» στην Κύπρο. Η προηγούμενη κυβέρνηση άνοιξε επενδυτικό διάλογο με τον Εμίρη του Κατάρ και κατέληξε να συζητεί με τον περίεργο τύπο με το καπέλο, Ναντέρ Γκερμεζιάν και από τον Σέλντον Άντελσον έφτασε να… καταδιώκει τον Κινέζο Γιανγκ Γκι.
Δυνητικοί επενδυτές ήρθαν από διάφορα μέρη του πλανήτη δίχως όμως να προκύψει απολύτως κανένα αποτέλεσμα για την Κύπρο και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, βαθύπλουτοι ή μονάρχες στράφηκαν σε άλλες χώρες και άλλες αγορές.

Κατά την τελευταία τηλεοπτική συνέντευξη του Νίκου Αναστασιάδη στο Mega πέραν της επίθεσης στον Πανίκο Δημητριάδη αναφέρθηκε και σε άλλα σημαντικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα πως έχει ενώπιόν του προσκλήσεις από δύο αραβικές χώρες που ενδιαφέρονται για επενδύσεις στην Κύπρο.

Ανάλογες δηλώσεις είχαμε και από την προηγούμενη κυβέρνηση μέσω δηλώσεων και επαφών που έγιναν από τον Πρόεδρο Χριστόφια και τους πρώην υπουργούς Οικονομικών, Σταυράκη και Καζαμία. Αποτέλεσμα; Κανένα. Είτε λόγω πολιτικών  συγκρούσεων, είτε λόγω σύγκρουσης οικονομικών συμφερόντων, είτε απλώς λόγω άτσαλων χειρισμών από κυβερνητικής πλευράς καμία επένδυση δεν προχώρησε.

Πλέον η Κύπρος καλείται να βρει τους τρόπους που θα της φέρουν και τις ξένες επενδύσεις, ιδίως σε μια εποχή που το κράτος δεν έχει διαθέσιμα χρήματα για ανάπτυξη. Οι μοναδικές κινήσεις που μπορεί να κάνει είναι προωθήσει σωστά μέσω του CIPA, να κάνει μεθοδικούς πολιτικούς χειρισμούς και να δώσει μέσω νομοθεσιών κίνητρα για ανάπτυξη, όπως φοροελαφρύνσεις για μεγάλα έργα, για εργοδότηση ανέργων ή απλοποίηση διαδικασιών.

Άλλωστε οι περιπτώσεις του Εμίρη του Κατάρ, τον οποίο η Κύπρος επιδίωξε να χρεώσει ακίνητο αξίας 50-60 εκατομμυρίων για πολλαπλάσιο κόστος ή του Κινέζου Γιανγκ Γκι που απομακρύνθηκε από το ενδεχόμενο επένδυσης στη χώρα για χίλιους-δύο λόγους εκτός αυτών που βγήκαν στη δημοσιότητα περί σκανδάλων ή περίεργων διαδικασιών θα πρέπει να αποτελούν παραδείγματα αποφυγής.

Βέβαια και οι περιπτώσεις των Σέλντον Άντελσον αλλά και του Ναντέρ Γκερμεζιάν που ήρθαν στην Κύπρο πρώτα ζητώντας και μετά δίνοντας στην Κύπρο, είναι επίσης περιπτώσεις αποτυχίας και φυσικά παραδείγματα αποφυγής για τη χώρα.

Θα είναι οι νέοι ενδιαφερόμενοι σοβαροί σχετικά με τις προτάσεις τους; Υπάρχει όντως επενδυτικό ενδιαφέρον ή είναι ακόμη ένα επικοινωνιακό κόλπο από πλευράς κυβερνώντων; Σε ποιους τομείς επιδιώκουν επένδυση οι Άραβες; Οι ευκαιρίες υπάρχουν εν μέσω κρίσης και αυτός που χρειάζεται τα χρήματα είναι σε μειονεκτική θέση και δυστυχώς αυτόν τον ρόλο έχει σήμερα η Κύπρος.

Τα ερωτήματα και οι ανησυχίες εγείρονται με ευκολία λόγω των πρόσφατων αποτυχιών. Για να δούμε εάν η κρίση κάνει τους πολιτικούς μεθοδικότερους, αποτελεσματικότερους και παραγωγικότερους.