Προεδρολογία πριν από το νέο αδιέξοδο

Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις, αλλά εξίσου βέβαιο είναι ότι δεν θα έχουν καμιά τύχη.

Όλοι αυτοί οι υπολογισμοί και οι κινήσεις τακτικής επιβεβαιώνουν ένα πράγμα. Ότι οι πιθανότητες να καταλήξουν μέσα στους επόμενους μήνες οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό είναι λιγότερες και από μηδενικές

Το μόνο που μένει, είναι τις επόμενες μέρες να αρχίσουν να… πολλαπλασιάζονται τα ονόματα. Και δεν είναι φανερό με ποιον τρόπο μπορεί να βγει άκρη στον χώρο του «ενδιάμεσου», όπου υπάρχει ανθοφορία υποψηφίων. Η πρόταση Λιλλήκα για προκριματικές εκλογές, ανοικτές στην κοινωνία, εισέπραξε μόνο αντιρρήσεις έως και ειρωνικά σχόλια

Αν ο «ενδιάμεσος» αναλώνεται σε μια σύγκρουση προσώπων, μήπως δεν κινδυνεύει και ο Πρόεδρος να αναλωθεί σε μια τελευταία φάση διαπραγματεύσεων που όχι μόνο δεν θα είναι πειστική, αλλά θα δημιουργήσει ανησυχίες και για το μέλλον;

Παρά την πίεση που προσπαθεί να ασκήσει ο ΔΗΣΥ, μιλώντας για επιζήμιο «πρόωρο προεκλογικό», τα κόμματα της αντιπολίτευσης δικαιολογούνται να κάνουν έγκαιρα τους σχεδιασμούς τους. Όλοι θυμούνται ότι για τον Φεβρουάριο 2013 ο Νίκος Αναστασιάδης ήταν ήδη υποψήφιος από τον Ιανουάριο 2012. Η διαφορά είναι, όμως, άλλη. Ο Αναστασιάδης ήταν τότε καθαρά υποψήφιος. Δεν ήταν υποψήφιος για την… υποψηφιότητα, όπως συμβαίνει σήμερα στον «ενδιάμεσο».

Το ΔΗΚΟ συνεχίζει διμερείς συναντήσεις με τους υπολοίπους του «ενδιάμεσου». Στελέχη του, όπως ο ευρωβουλευτής Κ. Μαυρίδης, δηλώνουν βέβαια ότι «η υποψηφιότητα του Νικόλα Παπαδόπουλου είναι η κατάλληλη για τον ενδιάμεσο». Η πρόσκληση του Γιώργου Λιλλήκα για μια ταυτόχρονη συνάντηση όλων παραμένει μετέωρη. Όπως και η δική του υποψηφιότητα. Η Ελένη Θεοχάρους δεν έχει αρνηθεί αυτήν την πρόταση, αλλά δήλωσε απούσα στις Βρυξέλλες. Το ΔΗΚΟ διακριτικά διεμήνυσε ότι θα συνεχίσει τις δικές του επαφές και στο τέλος δεν αποκλείει μιαν ακόμα συνάντηση.

Ανθοφορία υποψηφίων στον «ενδιάμεσο»

Ο Γιώργος Περδίκης αυτές τις μέρες διαμαρτυρήθηκε, επειδή τον θεωρούν «δεδομένο» και διευκρίνισε ότι οι Οικολόγοι δεν έχουν πάρει καμία απόφαση ακόμα. Δεν έχασε, όμως, την ευκαιρία να επαναλάβει ότι «ο κοινός υποψήφιος δεν πρέπει να είναι αρχηγός κόμματος». Αυτή η δήλωση ισοδυναμεί με ένα «όχι» τόσο για τον Νικόλα Παπαδόπουλο, όσο και για τον Γιώργο Λιλλήκα ή την Ελένη Θεοχάρους.

Εξάλλου, γι’ αυτόν τον λόγο ο Γ. Λιλλήκας έσπευσε να προτείνει ως κοινό υποψήφιο τον Ανδρέα Αγγελίδη, που δεν είναι αρχηγός κόμματος. Ήθελε έτσι να δείξει ότι και λαμβάνει υπ' όψιν την πρόταση Περδίκη, αλλά και δεν είναι «κολλημένος» στη δική του υποψηφιότητα. Ενοχλητική «λεπτομέρεια» πάντως είναι ότι ο άλλοτε «σοφός» του ΔΗΚΟ Αντρέας Αγγελίδης, αρνείται να είναι υποψήφιος.

Σχολιάζοντας όλη αυτήν την κινητικότητα, η Ελένη Θεοχάρους συγκεφαλαίωσε ότι σήμερα υπάρχουν τρεις υποψήφιοι: Γιώργος Λιλήκας, Νικόλας Παπαδόπουλος και Ελένη Θεοχάρους. Με δυο λόγια φρόντισε να επαναφέρει το όνομά της στο τραπέζι. Οι στενοί της φίλοι επιμένουν ότι «μόνο η Ελένη μπορεί να δώσει τη λύση». Τέτοια λύση, όμως, δεν φαίνεται να εξετάζουν στο ΔΗΚΟ.

Το μόνο που μένει, είναι τις επόμενες μέρες να αρχίσουν να… πολλαπλασιάζονται τα ονόματα. Και δεν είναι φανερό με ποιο τρόπο μπορεί να βγει άκρη στον χώρο του «ενδιάμεσου», όπου υπάρχει ανθοφορία υποψηφίων. Η πρόταση Λιλλήκα για προκριματικές εκλογές, ανοικτές στην κοινωνία, εισέπραξε μόνο αντιρρήσεις έως και ειρωνικά σχόλια.

Παλιό στέλεχος του κέντρου που τώρα δηλώνει «απλός παρατηρητής» ανέφερε ότι «το σκηνικό είναι απογοητευτικό». Κανονικά, έλεγε, με μια θεωρητική εκλογική δύναμη γύρω στο 40%, τα πέντε κόμματα «θα έπρεπε να έχουν ήδη αναγνωρισμένο κοινό υποψήφιο και να έχουν δημιουργήσει παράσταση νίκης». Στο περιθώριο αυτής της συζήτησης, κάποια περιστατικά, όπως η προχθεσινή ψηφοφορία για τη θέση του Επιτρόπου Διοίκησης έδειξαν πως ο «ενδιάμεσος» έχει πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να έχει κοινή στάση απέναντι στις επιλογές της Κυβέρνησης που θέλει να ανατρέψει. Σε εκείνη την περίπτωση υπήρξε ΔΗΣΥ, υπήρξε ΑΚΕΛ, αλλά ο ενδιάμεσος ήταν σκορπισμένος…

Ο Νικόλας επικεφαλής σε μια παρτίδα… άγριου πόκερ

Αρκετοί θεωρούν ότι «δικαιωματικά» ο υποψήφιος αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Νικόλα Παπαδόπουλο. Δεν έχουν, όμως, αυτήν την εντύπωση ούτε ο Γιώργος Λιλλήκας ούτε η Ελένη Θεοχάρους. Η τελευταία έχει δηλώσει καθαρά ότι «ο υποψήφιός μας πρέπει να είναι ένας». Ταυτόχρονα, όμως, αφήνει και το δικό της όνομα στο τραπέζι.

Πρόκειται για μια παρτίδα «άγριου πόκερ» για σκληρά νεύρα. Το σίγουρο είναι ότι τόσο στην Πινδάρου όσο και από την πλευρά του ΑΚΕΛ τρίβουν τα χέρια. Στέλεχος της Εζεκία Παπαϊωάννου μας έλεγε ότι «όλοι αυτοί στον ενδιάμεσο χώρο δουλεύουν για τον Άντρο». Εννοεί ότι αυτό το «αλαλούμ» ενθαρρύνει τον γενικό γραμματέα του ΑΚΕΛ να είναι υποψήφιος. Διότι είναι κοινό μυστικό ότι μια κομματική υποψηφιότητα από τον χώρο του ΑΚΕΛ συνδυάζεται με τη βεβαιότητα ότι θα περάσει στον δεύτερο γύρο.

Σε αντίθετη περίπτωση προτιμούν να επαναλάβουν «συνταγή Μαλά». Στην ηγετική πυραμίδα του ΑΚΕΛ δεν κρύβουν, όμως, ότι προτιμούν να διεκδικήσουν αυτόνομα την προεδρία, δίνοντας το μήνυμα ότι το κόμμα έχει ανακάμψει πλήρως. Εξάλλου, δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν κρύβουν την αισιοδοξία τους, αφού θεωρούν ότι «αν έχουμε δεύτερο γύρο Αναστασιάδης-Κυπριανού», τον πρώτο λόγο θα έχει ο Άντρος Κυπριανού, αφού «ο Νικόλας δεν υπάρχει περίπτωση να ψηφίσει Αναστασιάδη». Στο μεταξύ, όμως, ο Νικόλας Παπαδόπουλος θα κάνει τα πάντα για να αποφύγει τέτοια σενάρια...

Διαπραγματεύσεις με τον... «αγνώριστο» Ακιντζί

Όλοι αυτοί οι υπολογισμοί και οι κινήσεις τακτικής επιβεβαιώνουν, όμως, ένα πράγμα. Ότι οι πιθανότητες να καταλήξουν μέσα στους επόμενους μήνες οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό είναι λιγότερες και από μηδενικές. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις. Αλλά εξίσου βέβαιο είναι ότι αυτές δεν θα έχουν καμία τύχη. Παρά τις προσπάθειες του προέδρου του ΔΗΣΥ και του γ.γ. του ΑΚΕΛ, οι οποίοι δεν δίστασαν να υπερβούν και τα εσκαμμένα για να έχουμε ξανά διαπραγματεύσεις, οι οιωνοί είναι πολύ αρνητικοί.

Οι επιθετικές διαθέσεις του Μουσταφά Ακιντζί κάνουν το περιβάλλον του προέδρου Αναστασιάδη να σχολιάζει με εκνευρισμό ότι «είναι αγνώριστος». Οι εκτιμήσεις είναι κάθετες: ο Τουρκοκύπριος ηγέτης θεωρεί ότι ο Νίκος Αναστασιάδης «δεν είναι εντάξει και τον ξεγέλασε». Το δικό του σχέδιο είναι τώρα να... εκδικηθεί. Όλα αυτά δεν τα υποψιάζεται καν ο Έσπεν Μπαρθ Έιντε, ο οποίος συνεχίζει να ποντάρει στα... άστρα.

Όμως, εδώ στη γη, ο Ακιντζί, αφού δεν βλέπει να παίρνει τη λύση που ήθελε, έχει ήδη περάσει σε «σχέδιο Β». Αυτό το σχέδιο δεν έχει να κάνει με τους υπολογισμούς της Άγκυρας και τις επεμβάσεις που σχεδιάζει στις κυπριακές θάλασσες. Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, σύμφωνα με πηγές που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, για την ώρα φέρεται να έχει βάλει σκοπό να δυσκολέψει τη ζωή του Νίκου Αναστασιάδη.

Ήδη μοίρασε στα δυο τον Συναγερμό!

Κάποιοι, μάλιστα, επιμένουν ότι τα πρώτα δείγματα τα εισέπραξε ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Ο τελευταίος όχι μόνο προσφέρθηκε να ικανοποιήσει τις παράλογες απαιτήσεις των Τουρκοκυπρίων με τη γνωστή πρόταση νόμου που τον φέρνει αντιμέτωπο με μεγάλη μερίδα των συναγερμικών και τον εκθέτει γενικότερα, αλλά πήρε και το ρίσκο να συναντήσει τον Ακιντζί στα κατεχόμενα. Οι δηλώσεις που έκανε αμέσως μετά ο Μ. Μπουρτζιού, εκπροσωπώντας τον Ακιντζί, κυριολεκτικά κάρφωσαν πισώπλατα τον Αβέρωφ.

Οι Τουρκοκύπριοι δεν αρκέστηκαν στη μετάνοια που τους έφερε στο πιάτο ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, αλλά έβαλαν και πρόσθετους όρους. Μπορεί να γίνει το δείπνο του Έιντε με Αναστασιάδη-Ακιντζί, αλλά για να ξεκινήσουν και πραγματικές διαπραγματεύσεις θα πρέπει προηγουμένως ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ να ψηφίσουν τον νόμο στη Βουλή. Αυτά διεμήνυσε με τον Μπουρτζιού ο Ακιντζί.

Ο κλοιός έχει στενέψει γύρω από τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ. Ενώ ο Μπουρτζιού πήρε την πρωτοβουλία να κάνει και μια αρκετά περίεργη αναφορά στον... ανταγωνιστή του Αβέρωφ Νεοφύτου, τον κοινοβουλευτικό του εκπρόσωπο. Πιστώνοντας τον Ν. Τορναρίτη ότι, αν γύριζε τον χρόνο πίσω, θα ψήφιζε «όχι», για να ικανοποιούσε τους Τουρκοκυπρίους. Οι συναγερμικοί προβληματισμένοι ακούν τον πρόεδρο του κόμματος να δηλώνει ότι «δεν ήξερε» και τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο να αναγνωρίζει ότι ψήφισε λανθασμένα και το κατάλαβε τώρα που του το λένε οι... Τουρκοκύπριοι. Ενώ ξέρουν ότι λόγος γίνεται για το ενωτικό δημοψήφισμα και τις ρίζες και καταβολές της παράταξής τους...

Τι περιμένουν από τέτοιες διαπραγματεύσεις;

Όλα αυτά δεν φαίνεται να κάνουν το αφτί του «Νίκαρου» να ιδρώνει. Μιλώντας ενώπιον του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας και του Αρχιεπισκόπου αυτές τις μέρες, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξήγησε ξανά ότι αυτά που λένε οι Τούρκοι είναι «αφορμές και προφάσεις» και διευκρίνισε ότι τιμούμε την Ιστορία μας και δεν θα δώσουμε λογαριασμό σε κανένα. Τέτοιες δηλώσεις, όμως, δημιουργούν απορίες για το τι είναι εκείνο που κάνει η ηγεσία της Πινδάρου, χωρίς να λαμβάνει υπ' όψιν τις τοποθετήσεις Αναστασιάδη.

Κανένας δεν κατάλαβε αν υπήρξε πράγματι κάποια συνεννόηση, για να αναλάβει ο Αβέρωφ τον άχαρο ρόλο και να πάει με λευκή σημαία στον Ακιντζί, προκειμένου να μείνει ο πρόεδρος «καθαρός». Κάποιοι επιμένουν ότι εκείνο που συνέβη στην πραγματικότητα είναι ότι «ο Αβέρωφ μπλέχτηκε μέσα στα πόδια του προέδρου» και έκανε του κεφαλιού του...

Άλλο είναι, όμως, το θέμα. Τι μπορεί να περιμένουν αυτοί που έδωσαν «γην και ύδωρ», για να ξεκινήσουν ξανά οι διαπραγματεύσεις; Ο Ακιντζί διευκρίνισε ότι διαπραγματεύεται για «λύση μέχρι τον Ιούνιο». Εκείνο που εννοεί είναι ότι ο Νίκος Αναστασιάδης πρέπει να του δώσει την «εκ περιτροπής», έχοντας μάλιστα γι’ αυτό μόνιμο σύμμαχο το ΑΚΕΛ, και στη συνέχεια να πάει να ψάχνει με τον Ερντογάν για εγγυήσεις και τέσσερεις ελευθερίες των Τούρκων στην Κύπρο. Στο μεταξύ, για να είναι σίγουρος ο Τουρκοκύπριος ηγέτης έχει προβάλει και την αξίωση για «βέτο σε κάθε επίπεδο».

Ερωτήματα του πολίτη που παρακολουθεί τον έξαλλο Ερντογάν

Για τον Κύπριο πολίτη, όμως, τα ερωτήματα μπαίνουν αμείληκτα. Τι είναι αυτό το παιχνίδι που παίζεται; Γιατί να βρει ενδιαφέρον σε μια διαπραγμάτευση που φαίνεται καθαρά ότι την τραβούν από τα μαλλιά;

Η Τουρκία συμπεριφέρεται ως ο απόλυτος ανεξέλεγκτος παράγοντας. Ο Ερντογάν έξαλλος τα βάζει με όλα τα κράτη του κόσμου και το μόνο που θέλει είναι να γίνει παντοκράτορας. Ποια λογική λέει ότι μόλις γίνει παντοκράτορας θα φερθεί λογικά απέναντι στην Κύπρο; Γιατί να το κάνει;

Κάποιοι υπολογίζουν ότι ο Ερντογάν θέλει να μπει στο σκηνικό της ενέργειας μέσω Κύπρου. Ποιος όμως, θα εμπόδιζε τον Τούρκο σουλτάνο να πάρει αυτό που θέλει από τα ενεργειακά της Μεσογείου με τον ίδιο τρόπο που εδώ και δεκαετίες αποτρέπει την Ελλάδα από κάθε ενεργειακό σχεδιασμό και διεκδικεί και νησιά του Αιγαίου; Το ερώτημα είναι γιατί να λογικευτεί ο Ερντογάν μετά το δημοψήφισμα και την παντοδυναμία του, απέναντι στην Κύπρο, όταν τόσα χρόνια τώρα δεν προτίμησε να λογικευτεί απέναντι στην Ελλάδα, κλείνοντας το «δυτικό μέτωπό» του;

Το δημοψήφισμα στην Τουρκία θα είναι σε δυο βδομάδες. Οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό θα ξεκινήσουν ξανά, όπως φαίνεται, σε περίπου είκοσι μέρες. Δηλαδή μετά το δημοψήφισμα. Μήπως αυτό δεν προβλεπόταν άσχετα με όλη αυτήν τη φασαρία που έγινε για την ψήφιση από την κυπριακή Βουλή; Ακριβώς αυτό ήταν το πρόγραμμα. Γιατί, λοιπόν, οι Άντρος Κυπριανού και Αβέρωφ Νεοφύτου μπήκαν σε όλη αυτήν την ιστορία; Μήπως είναι μέρος του δικού τους προεκλογικού, όπως ισχυρίζονται παράγοντες του «ενδιάμεσου»; Αλλά είναι έτσι, θα είναι άραγε ίδιος ο προεκλογικός του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ; Μήπως ο ΔΗΣΥ έπαιξε τελικά το παιχνίδι του ΑΚΕΛ με μέλη της ανώτατης ηγεσίας του να προσπαθούν μεταξύ τους να πλειοδοτήσουν;

Στις διαπραγματεύσεις που θα ξεκινήσουν ξανά θα δούμε την Τουρκία ανακουφισμένη από την πίεση του δημοψηφίσματος να σχεδιάζει τη συνταγματική δικτατορία Ερντογάν. Μπορεί μια τέτοια δικτατορία να ξεκινήσει με «παραχώρηση εδαφών που κερδήθηκαν με αίμα», όπως διευκρίνισε δυο φορές ο στενός σύμβουλος του Ερντογάν; Ή μήπως το καθεστώς της Άγκυρας θα ασχολείται με τον στόχο να λιώσει τον Οτσαλάν και τους Κούρδους, επαναφέροντας την ποινή του θανάτου;

Θα δούμε, ακόμα, τον Μουσταφά Ακιντζί να επιστρέφει σε εκείνη την «περίοδο χάριτος», όταν μιλούσε για ανθρώπινα δικαιώματα και για δικαίωμα ιδιοκτησίας ή μήπως θα τον ακούσουμε να μιλά για δικαίωση της «ΤΔΒΚ» που θα είναι συνιδρυτικό μέρος στο νέο κράτος; Και ακόμα για βέτο σε κάθε επίπεδο για να εξασφαλίσει την «ισότητα»;

Με δυο λόγια, αν ο «ενδιάμεσος» αναλώνεται σε μια σύγκρουση προσώπων, μήπως δεν κινδυνεύει και ο Πρόεδρος να αναλωθεί σε μια τελευταία φάση διαπραγματεύσεων που όχι μόνο δεν θα είναι πειστική, αλλά θα δημιουργήσει ανησυχίες και για το μέλλον; Αν τελικά, όπως είναι η πρόβλεψη, σε αυτήν την τελική φάση θα αποδειχθεί ότι ήταν «άνθραξ ο θησαυρός», ο ίδιος ο πρόεδρος Αναστασιάδης μπορεί να βγει αλώβητος και να δώσει και τις απαραίτητες απαντήσεις στην τουρκική πλευρά.

Πόσο αλώβητος θα βγει, όμως, ο Συναγερμός που συστρατεύτηκε με το ΑΚΕΛ για αυτήν την «τελική παράσταση»; Το ΑΚΕΛ πάντως έχει έτοιμο τον «κατάλογο» με τα λάθη του Αναστασιάδη. Το προτελευταίο θα είναι που «ο ΔΗΣΥ έγινε ουρά του ΕΛΑΜ». Το τελευταίο θα το ψάξουν τώρα που αναμένεται ο Μ. Ακιντζί να κάνει την «τελική επίθεση» στον πρόεδρο Αναστασιάδη. Ποιο θα είναι όμως το «στόρι» του ΔΗΣΥ στις εκλογές μετά τα όσα έγιναν τις τελευταίες εβδομάδες, που τον ταύτισαν με το ΑΚΕΛ;