Ακούς;

Σε σένα μιλώ, τον κλασικό πολιτικάντη. Με το κοστούμι, την γραβάτα και το σοβαρό σου το υφάκι…
Θα ανοίξεις το κεφάλι σου να νιώσεις το νυγμό μου;
Θα τεντώσεις τον εγκέφαλο να νιώσεις τον παλμό μου;
Θα διώξεις από τώρα, τις δικές σου ‘αμαρτίες’;
Θα δώσεις σημασία στις δικές μου ανησυχίες;
Μην κάνεις πως ακούς… Κάνε πως καταλαβαίνεις!
Δεν σου το ζητώ, αλλά το απαιτώ! Εξάλλου, την ψήφο μου δεν παίρνεις;