Όταν στην πολιτική σταματά να λειτουργεί ο ορθολογισμός, τότε είναι πρόδηλος ο κίνδυνος να επικρατήσει η ιδεοληψία. Σε αυτή την περίπτωση, ο πολιτικός και ο πολίτης αρνούνται να δουν την πραγματικότητα. Η οποία στο Κυπριακό είναι εμφανής: Μετά την άτακτη υποχώρηση των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ στο θέμα του Ενωτικού Δημοψηφίσματος, για να ικανοποιηθεί ο κατοχικός ηγέτης και να επιστρέψει στις συνομιλίες, κανένα δείγμα θετικής γραφής δεν είδαμε από την Τουρκία.

Το αντίθετο. Εντός χρόνου ρεκόρ, το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικό, εξ αφορμής της επίσκεψης του Προέδρου στις ΗΠΑ, μας απείλησε: «Μην τολμήσετε να εκμεταλλευθείτε το φυσικό αέριο. Δεν υπάρχετε. Εμείς κάνουμε κουμάντο. Δεν έχετε κράτος. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι εκλιπούσα».

Εάν δε, κάποιος εξ ημών προέβαλλε στους Τούρκους αξιωματούχους το επιχείρημα, «μα τι μας λέτε τώρα, υπάρχουμε, ζούμε, αναπνέουμε», προφανώς θα μας απαντούσαν: «Ως φυσικές οντότητες, ναι. Ως κράτος, όχι! Ο Ακιντζί κάνει κουμάντο και στην Κυπριακή Βουλή. Ρωτήστε τους ηγέτες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Και κυρίως ρωτήστε τους βουλευτές του ΔΗΣΥ, εκ των οποίων οι πλείστοι έχουν κτίσει πολιτικές καριέρες στα μνημόσυνα των νεκρών και ηρώων της εθνικοφροσύνης και της Ένωσης».

Όταν μια ηγεσία δεν σέβεται τον εαυτό της, γιατί να τη σεβαστούν οι άλλοι. Και δη οι Τούρκοι, οι οποίοι μας μετρούν. Και μάλιστα έχουν μείνει έκπληκτοι: Οι ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ είναι έτοιμες να υλοποιήσουν τις υποδείξεις της Άγκυρας και, μάλιστα, θεωρούν την πολιτική τους αυτή ως «πατριωτικό καθήκον»!

Επί μακρόν είχαμε διαπιστώσει πού στηρίζεται η πολιτική αντίληψη του κομματικού κατεστημένου της Κύπρου. Και αυτή η διαπίστωση είναι σήμερα εμφανής παρά ποτε... Ώς την επόμενη φορά. Ώς την επόμενη υποχώρηση. Επί τη βάσει λοιπόν αυτής της «ευφυούς πολιτικής», το κομματικό κατεστημένο εμφανίζει τις προηγούμενες τουρκικές θέσεις ως δικές του, αφού στο τραπέζι των συνομιλιών η Τουρκία θέτει άλλες πιο ακραίες. Και τις υποχωρήσεις του, ως «πατριωτικό ρεαλισμό».

Αρνείται μάλιστα να αντιληφθεί μετά από 43 σχεδόν χρόνια ότι όσα περισσότερα δίδεις στην Τουρκία, τόσο περισσότερα ζητά. Τα θέλει όλα! Και παραπάνω. Είναι επικίνδυνη. Έχει επιθετικό χαρακτήρα τον οποίο τροφοδοτεί ο εξευμενισμός του «πατριωτικού ρεαλισμού», που στηρίζεται πάνω στην ιδεοληψία.

Ας υποθέσουμε, τώρα, για χάρη συζήτησης, ότι όλα αυτά γίνονται για να αρχίσουν οι συνομιλίες και για να προκύψει λύση. Ποια λύση; Η Άγκυρα, όταν αναφέρεται σε λύση, εννοεί τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από δυο ισότιμου καθεστώτος συνιστώντα κράτη, που θα τελούν υπό την κηδεμονία της και τα οποία θα πλημμυρίσουν από δικούς τους πολίτες, που θα αποκτήσουν τις τέσσερεις βασικές ελευθερίες της ΕΕ και θα καταστήσουν τον εποικισμό νόμιμο.

Τι λέει, λοιπόν, η Τουρκία για όσους θέλουν να την ακούν. Για όσους δεν έχουν παρωπίδες. Με την ομοσπονδιακή λύση, η Κύπρος θα γίνει τουρκική επαρχία και σιγά σιγά θα συμβεί αυτό που είπε ο Μπαχτσελί στους Ελληνοκυπρίους: Θα μεταναστεύσετε στην Ελλάδα. Όσοι προλάβουν... Η Κύπρος, τονίζει, είναι τουρκική.

Με αυτές και με άλλες χειρότερες προοπτικές θα ξαναρχίσουν οι συνομιλίες, με τις ηγεσίες του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ να επιμένουν στην ίδια λανθασμένη συνταγή, αδυνατώντας να απαγκιστρωθούν από το πάθος τους και να δεχθούν ότι απέτυχαν.

Διά της συμπεριφοράς τους παραπέμπουν στο σύνδρομο του χαρτοπαίχτη, ο οποίος έχει την ψευδαίσθηση ότι ποντάροντας και προσφέροντας περισσότερα στο παιχνίδι θα κερδίσει τα χαμένα. Και τελικά το πάθος του και η αδυναμία του να σκεφτεί ορθολογιστικά, να δει την πραγματικότητα, έχει ως αποτέλεσμα να τα χάσει όλα. Και να είναι χρεωμένος. Με τη μόνη διαφορά ότι ο χαρτοπαίχτης παίζει με χρήματα. Κάποιοι άλλοι, με την πατρίδα...