Ενώ οι δύο πλευρές και ο ΓΓ ισχυρίζονται ότι μπορεί να εξευρεθεί λύση και να εφαρμοστεί από την πρώτη μέρα, οι αξιολογήσεις των τεχνοκρατών της ΕΕ άλλα αναφέρουν και εκτιμούν. Ότι, δηλαδή, δεν μπορεί να εφαρμοστεί η λύση ώς το καλοκαίρι παρά μόνο επί τη βάσει μεταβατικών περιόδων, με τα δύο συνιστώντα κράτη να κυβερνούν το καθένα τα εδάφη του και το ευρώ να ισχύει μόνο στον νότο, με την τουρκική λίρα να είναι για κάποιο χρονικό διάστημα το επίσημο νόμισμα στον βορρά.

Πάντως, στη Λευκωσία προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι με τη λύση θα υπάρξουν πλεονασματικοί προϋπολογισμοί και ανάπτυξη. Μακάρι, αλλά θα πρέπει να υπενθυμίσουμε τα εξής:

1. Στην τελευταία συνέντευξη Τύπου στα κατεχόμενα ο Μουσταφά Ακιντζί είχε συνδέσει την ανάπτυξη με νέα κύματα Τούρκων εργατών στην Κύπρο. Δηλαδή με ένα νέο νόμιμο εποικισμό. Αυτά δεν τα άκουσε κανείς;

2. Πώς είναι τόσο βέβαιο ότι θα υπάρξει πλεονασματικός προϋπολογισμός, όταν η ίδια η Κυβέρνηση και η ΕΕ τονίζουν ότι δεν γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει με την οικονομία και δη με το τραπεζικό σύστημα των κατεχομένων, το οποίο, κατά κοινή ομολογία, είναι πλυντήριο ξεπλύματος μαύρου χρήματος;

3. Έχουν αξιολογηθεί και πώς οι σχέσεις του ψευδοκράτους με την Τουρκία σε συνάρτηση με τις χωριστές εμπορικές και άλλες συμφωνίες και πώς οι σχέσεις αυτές θα επιδράσουν αφενός επί του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους και αφετέρου επί του ελληνοκυπριακού, καθώς και επί του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού;

Γίνεται επί τούτων αναφορά, επειδή είναι η πρόδηλη η μετατροπή αλληλεξαρτήσεων σε εξαρτήσεις επ' ωφελεία της Τουρκίας. Αντί όπως ελέγετο αφελώς ότι θα αγοράζαμε με τη λύση τον βορρά, γιατί να μην ισχυριστεί κάποιος ότι η Τουρκία, λόγω μεγέθους, θα δημιουργήσει τέτοιες εμπορικές και οικονομικές συνθήκες ελέγχου ολόκληρης της Κύπρου;

4. Πώς να γίνουν πιστευτοί όσοι προδικάζουν ανθηρή ομοσπονδιακή οικονομία, όταν στις μελέτες τους ούτε η Παγκόσμια Κεντρική Τράπεζα ούτε το ΔΝΤ βγαίνουν από μέσα;

Επί των ανωτέρω υπάρχουν και άλλα δύο σημαντικά στοιχεία: Πριν από ένα και μισό έτος τα Εμπορικά Επιμελητήρια των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, όπως και η Κυβέρνηση, ισχυρίζονταν ότι εάν δεν βρεθεί λύση οι ρυθμοί ανάπτυξης θα ήταν μόνο 1,6% επί του ΑΕΠ, ενώ με τη λύση πέραν του 6% για τα επόμενα, μάλιστα, 20 χρόνια!

Σήμερα έρχονται οι ίδιοι να πανηγυρίσουν επειδή οι ρυθμοί ανάπτυξης θα φτάσουν το 3%. Και το τελευταίο: Ισχυρίζονταν προ ενός έτους ότι με τη λύση θα κατακτήσουν την τουρκική αγορά. Ναι, εμάς περιμένει η τουρκική αγορά… Ερώτημα: Τι θα συνέβαινε εάν γίνονταν επενδύσεις λόγω λύσης πριν από ένα χρόνο και εν συνεχεία ερχόταν το τουρκικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου; Καταστροφή!

Εμείς λέμε ναι σε μια λύση δημοκρατική και όχι σε μια λύση που θα οδηγεί σε νέες περιπέτειες. Και που δεν θα στηριχθεί σε υπερβολικές προσδοκίες εκτός πραγματικότητας. Εάν είναι να πληρώσουμε για την επανένωση, γιατί όχι. Εδώ όμως κάτι άλλο συμβαίνει.

Ήδη, μέσα από τις διάφορες συνταγματικές ρυθμίσεις, τις χωριστές εμπορικές και άλλες συμφωνίες, την πολιτική ισότητα που εξελίσσεται σε αριθμητική και σε συγκυριαρχία σε επίπεδο Κεντρικής Κυβέρνησης, δεν θα έχουμε ένα, αλλά δύο κράτη.

Άλλωστε, στον βορρά δεν θα έχουμε δικαίωμα ψήφου σε εθνικές εκλογές και μόνο το 20% όσων θα επιστρέψουν θα ψηφίζουν στις τοπικές εκλογές. Αυτή είναι λύση επανένωσης ή νομιμοποίησης της διχοτόμησης, την οποία θα πληρώσουμε; Και μάλιστα ακριβά. Κατά τα άλλα, όπως έλεγε και Κώστας Βουτσάς στη φαρσοκωμωδία «Ο Αισιόδοξος», όλα καλά, όλα ανθηρά!