Tι κι αν έχουν περάσει 28 χρόνια από τότε που μ’ έφερες στον κόσμο; Εκείνο το «μάμμα μου» εξακολουθεί να είναι η πρώτη λέξη που βγαίνει απ’ το στόμα μου όταν κάτι με τρομάζει. Όπως τότε που, μικρό κοριτσάκι ακόμη,  έτρεξα να χωθώ στην αγκαλιά σου για να «γλιτώσω» απ' εκείνο τον  σκύλο που… «ήταν τόσο τεράστιος και ήθελε να με φάει».  Τότε που με μάλωνες ακόμα και για το πιο αθώο ψέμα.. που με μάθαινες να αγαπώ όλο τον κόσμο χωρίς διακρίσεις γιατί «πολλά είναι αυτά που δε ξέρω και θα τα μάθω μεγαλώνοντας…»

Το κοριτσάκι μεγάλωσε… και εξακολουθεί να μαθαίνει… να πληγώνεται, να κλαίει, να «πέφτει» και να προσπαθεί να «ξανασηκωθεί» όπως το έμαθες… Δε σε κρατάει πια απ’ το χέρι, δεν εξαρτάται άμεσα από ‘σένα αλλά συνεχίζει να αισθάνεται πως η γυναίκα που την έφερε στον κόσμο, ΕΣΥ, είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος στη ζωή της. Τουλάχιστον μέχρι να γίνει η ίδια  ΜΑΝΑ.

Τι σπουδαία λέξη! Ευλογημένες οι γυναίκες που την ακούνε καθημερινά. Τυχερές όσες βιώνουν αλλά και όσες θα βιώσουν αυτό τον υπέροχο «ρόλο»!

28 χρόνια μετά, εξακολουθώ να περιμένω εκείνα τα τηλεφωνήματά σου για τα γνωστά ερωτήματα του τύπου: έφαες; Τι θέλεις να μαγειρέψω, ήπιες τις βιταμίνες σου;  (κι ας δυσανασχετώ κάποτε και βιάζομαι να στο κλείσω). Εξακολουθώ να διαφωνώ μαζί σου,  αλλά πάντα να βρίσκω καταφύγιο στη δική σου αγκαλιά.  Εξακολουθώ να θέλω να  μοιραστώ πρώτα μαζί σου τις έγνοιες, τους προβληματισμούς μου,  τις χαρές μου, τις επιτυχίες μου… Εξακολουθώ να ζητώ τη γνώμη σου όταν πάω για ψώνια, όταν αλλάζω τα μαλλιά μου ή όταν γράφω κάτι που δε ξέρω αν μ’ αρέσει.

Γιατί πολύ απλά, η ΜANA είναι μια αξία σταθερή! Και για τον καθένα η δική του μανούλα είναι κάτι το ξεχωριστό. Ακόμη κι όταν ξεχνά να την πάρει ένα τηλέφωνο, να της κάνει μια μεγάλη αγκαλιά, να της προσφέρει ένα λουλούδι, να φάει το φαγητό που με τόση μαεστρία έφτιαξε, να την πάει μια βόλτα…  Είναι ο άνθρωπος που βάζει τη ζωή σου πάνω απ’ τη δική του. Γι’ αυτό, ακόμη κι αν άθελά της σε πλήγωσε, στην προσπάθειά της να σε προστατεύσει, όπως εκείνη νόμιζε πως ήταν σωστό, μην της κρατήσεις κακία… Οι προθέσεις μιας μάνας δεν είναι ποτέ κακές...

Σήμερα έχουν την γιορτή τους. Το λιγότερο που αξίζουν είναι μια μεγάλη αγκαλιά και ένα ευχαριστώ!!!

Πολλοί άνθρωποι, ανακαλύπτουν την αξία της μάνας ετεροχρονισμένα. Τρέχοντας λίγο πριν το «τέλος», να της δώσουν τα χάπια της, να την πάρουν στο γιατρό, την εκκλησία ή τον μπακάλη, να της πούνε γεμάτοι τύψεις, πόσο πολύ την αγαπάνε και πόσο λυπούνται που μεγαλώνοντας δεν της το έδειξαν όσο θα ‘πρεπε…  Μη γίνεις ένας απ’ αυτούς…

Όσο για εσάς που δεν την έχετε πια κοντά σας, λένε πως «η λησμονιά είναι θάνατος και η θύμηση ζωή!»

Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου!