Αφορμή για το άρθρο αυτό, αποτέλεσε ένα «στάτους» κάποιου φίλου στο facebook, που δε θα μπορούσε να μην αποσπάσει και το δικό μου «like», καθώς με βρήκε απόλυτα σύμφωνη…

Προβληματίστηκα... Κάθισα και σκέφτηκα γεγονότα και καταστάσεις που μου απέδειξαν  πόσο πολύ επηρεαζόμαστε τελικά, οι περισσότεροι τουλάχιστον από τη γνώμη των άλλων…
Δυστυχώς, δεν είναι λίγοι εκείνοι που μπαίνουν στο τρυπάκι να καθορίσουν τη ζωή τους με βάση αυτό που θ’ αρέσει στον περίγυρό τους… Λαμβάνουν, δηλαδή, αποφάσεις και κάνουν επιλογές, που μπορεί στην πραγματικότητα να μην τους ευχαριστούν, απλά και μόνο επειδή θα τους «καταξιώσουν» στα μάτια του κόσμου. Σπίτια, αυτοκίνητα, δουλειές, γυναίκες, άντρες, ταξίδια, ρούχα, σπουδές και ένα σωρό άλλα…

Θέλεις να χωρίσεις και ξαφνικά πανικοβάλλεσαι και μόνο στην ιδέα του τι θα πει ο κόσμος. Έχεις περάσει τα 35, είσαι ακόμη ανύπαντρη κι ενώ εσύ δεν έχεις κανένα πρόβλημα μ’ αυτό, ο περίγυρος θέλει με το ζόρι να σε αποκαταστήσει. Είσαι άνεργος και δε σε φτάνουν οι έγνοιες σου, πρέπει να δώσεις λογαριασμό δεξιά κι αριστερά γιατί δεν βρίσκεις δουλειά και πως τα βγάζεις πέρα. Είσαι παντρεμένη και πρέπει να εξηγήσεις στον κάθε αδιάκριτο γιατί δεν έχεις κάνει ακόμη παιδί. Έχεις τις μαύρες σου και δεν έχεις καθόλου τη διάθεση να κοινωνικοποιηθείς κι όμως υποκρίνεσαι για να μην παρεξηγηθείς… από τον κόσμο!

Πόσες φορές τυγχάνει να υποχρεώσουμε  τους εαυτούς μας να κάνουν κάτι απλά και μόνο «για τα μάτια του κόσμου;»
Πόσες φορές έχουμε στενοχωρηθεί ή νευριάσει ακούγοντας ότι  άνθρωποι από το κοντινό ή μακρυνό μας περιβάλλον μίλησαν για μας με κακεντρέχεια; Πόσες φορές, αναλωνόμαστε σε συζητήσεις, προσπαθώντας να εξηγήσουμε τη στάση τους απέναντί μας;
Ποιος είναι τελικά αυτός ο κόσμος;  Ο οποιοσδήποτε… Γείτονες, συγγενείς, συνάδελφοι, φίλοι αλλά κι εμείς οι ίδιοι, που ενώ δε θέλουμε να μας πιάνει στο στόμα τους κανείς,  εύκολα πιάνουμε στο στόμα μας τους άλλους…
Καλώς ή κακώς, από τη νοοτροπία ορισμένων ανθρώπων να κρίνουν, να σχολιάζουν και να προσπαθούν να επέμβουν στις ζωές των άλλων δεν μπορείς εύκολα ν’ απαλλαγείς. Για να εξηγούμαι, δεν θεωρώ ότι αυτό γίνεται απ’ όλους κακοπροαίρετα.  
Ωστόσο, δίνοντας προτεραιότητα σ'αυτό που θεωρείς εσύ ότι είναι το καλύτερο για σένα και αγνοώντας τη γνώμη ανθρώπων που γνωρίζεις ότι αρέσκονται να σχολιάζουν το τι κάνουν οι άλλοι και δεν ενδιαφέρονται αληθινά για σένα, τουλάχιστον θα μπορείς κάποια στιγμή, κάνοντας την αυτοκριτική σου να πεις ότι έζησες τη ζωή που επέλεξες εσύ και όχι οι άλλοι για σένα.

«Να κάνεις αυτά που νομίζεις πως είναι σωστά, έστω κι αν κάνοντας αυτά πρόκειται να σε κακολογήσουν. Γιατί ο όχλος είναι κακός κριτής κάθε καλού πράγματος» (Πυθαγόρας).

Καλή βδομάδα σε όλους.