Ένα βράδυ του Ιούλη, καθόμασταν με φιλική παρέα στο μπαλκόνι πίνοντας ούζο, τρώγοντας καρπούζι και συζητώντας περί ανέμων και υδάτων. «Για μένα αυτό σημαίνει καλοκαίρι», είπε κάποια στιγμή κάποιος, κηρύσσοντας την έναρξη μιας μεγάλης συζήτησης που θα μπορούσε να έχει τίτλο «βραδιά καλοκαιρινών αναμνήσεων».

Το τι άκουσα εκείνο το βράδυ… λέγεται –εν μέρει.  Από τις πιο ρομαντικές μέχρι τις πιο αστείες καλοκαιρινές ιστορίες. Σε κάθε περίπτωση, οι διηγήσεις ήταν άκρως απολαυστικές… Άλλοτε μύριζαν θάλασσα, άλλοτε βουνό. Είχαν όμως πάντα την υπέροχη γεύση της ανεμελιάς. Όπως ακριβώς πρέπει να είναι το καλοκαίρι.

Όλοι μας είχαμε συνδυάσει το καλοκαίρι με κάτι διαφορετικό. Με συνήθειες που μπορεί πια να μην έχουμε αλλά έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη μας γιατί μας ακολουθούσαν σε όλη την παιδική ή εφηβική μας ηλικία. Από εμπειρίες στην κατασκήνωση, διακοπές με φίλους που στην πορεία χαθήκαμε και σχέσεις που γεννήθηκαν καλοκαιριάτικα και κράτησαν, μέχρι τον παγωτάρη που περνούσε κάθε μεσημέρι από τη γειτονιά ή το δροσερό μαχαλεπί της γιαγιάς που δεν είναι πια εδώ για να το φτιάξει...

 «Εμένα τα καλοκαίρια μου ήταν πάντα συνδυασμένα με τα πανηγύρια», είπα αυθόρμητα κάποια στιγμή και πριν προλάβω καν ν΄αρχίσω τη διήγηση διπλώθηκαν όλοι στα γέλια. Όχι ότι δεν έχω ξεχωριστές αναμνήσεις από διακοπές στο βουνό και τη θάλασσα… Κάθε άλλο!

Αυτό όμως που με θυμάμαι να περιμένω με ανυπομονησία κάθε καλοκαίρι, ήταν το μεγάλο πανηγύρι που στηνόταν πίσω από το σπίτι  μου ολόκληρη την 1^η βδομάδα του Αυγούστου για τη γιορτή του Σωτήρος που είναι στις 6 του μηνός. Για μένα αυτό ήταν το event του καλοκαιριού όταν ήμουν παιδί. Συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, πολλά παιχνίδια, λουκουμάδες, μαλλί της γριάς, και φυσικά καζαντί… Κάθε χρόνο, δεν υπήρχε περίπτωση να μην κουβαλήσω σπίτι τουλάχιστον ένα κλουβί με παπαγαλάκια ή κοτοπουλάκια, ένα κουνέλι, μια γυάλα με ψάρια ή χελώνες και ότι άλλο μπορούσα να παίξω-σε ζωντανό- στο καζαντί μέχρι να το κερδίσω.

Ακόμα κι όταν τελείωνε το πανηγύρι μας, όλο και σε κάποιο άλλο θα πηγαίναμε καλοκαιριάτικα και γω θα είχα πάντα τον ίδιο ενθουσιασμό να τα δω όλα, λες και πρώτη φορά με έπαιρναν σε πανηγύρι. Μέχρι που κάποια στιγμή –μου είπαν πως- μεγάλωσα γι’ αυτά…

Όσο για το σήμερα; Μετά από διηγήσεις επί διηγήσεων, διανθισμένες με πολλή γέλιο, καταλήξαμε πως οι απόλυτες καλοκαιρινές γεύσεις, ήταν για όλη την παρέα (πάνω-κάτω) κοινές: Καλοκαίρι, χωρίς beach parties με πολλά κοκτέιλ, ηλιοθεραπεία, φλερτ, συναυλίες κάτω από τ’ αστέρια, καρπούζι, ούζο και μαχαλεπί  στη βεράντα, παγωτό, εκδρομή στο βουνό και ψάρι δίπλα στη θάλασσα, δε γίνεται!

Α! Στη δική μου λίστα, πρόσθεσα και τα πανηγύρια. Σίγουρα όλο και σε κάποιο θα τύχει να πάω και φέτος. Την ευκαιρία να γίνω για λίγο ξανά παιδί- έστω και με ένα τράβηγμα στο καζαντί ή με μια κούρσα στα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, πάντα την απολαμβάνω και ξέρω πως δεν είμαι η μόνη…

Καλές διακοπές!