Όταν είπα στους φίλους μου ότι το επόμενο άρθρο μου θα είναι εμπνευσμένο από το Μουντιάλ, γέλασαν… Με το δίκιο τους, αφού οι γνώσεις μου για το κορυφαίο αυτό αθλητικό γεγονός, είναι ελάχιστες. Κατανοώ ωστόσο, ότι για  χιλιάδες ποδοσφαιρόφιλους αποτελεί όνειρο ζωής να παρακολουθήσουν από κοντά αγώνες αυτού του βελινεκούς, πόσο μάλλον όταν φιλοξενούνται από μια χώρα όπως η εξωτική Βραζιλία όπου ποδόσφαιρο=θρησκεία. Μια «θρησκεία» που όμως πολλοί «πιστοί» Βραζιλιάνοι έφτασαν στο σημείο να την απαρνηθούν. Όχι γιατί δεν αγαπούν το ποδόσφαιρο (ίσα ίσα που για χιλιάδες παιδιά στη χώρα αποτελεί σανίδα σωτηρίας) αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι τους λείπουν πολύ πιο βασικά πράγματα...

«Θέλουμε νοσοκομεία και σχολεία, όχι το Παγκόσμιο Κύπελλο», «FIFA φύγε», «Χρειαζόμαστε φαγητό, όχι ποδόσφαιρο», εξακολουθούν να φωνάζουν χιλιάδες διαδηλωτές που ζουν στη Βραζιλία που αυτή την περίοδο είναι το κέντρο της προσοχής του κόσμου.  Πίσω απ’ τα φώτα και τους κορυφαίους διεθνείς ποδοσφαιριστές που ακόμη και τον πιο άσχετο καταφέρνουν να τον καθηλώσουν μπροστά στην τηλεόραση για να μάθει κι αυτός τι σημαίνει ποδόσφαιρο, η κοινωνική αναταραχή και η δυστυχία κάποιων ανθρώπων είναι έκδηλη.

Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους εδώ και καιρό. Διαμαρτύρεται για τα τεράστια ποσά που σπαταλήθηκαν για τη διοργάνωση του Μουντιάλ όταν την ίδια στιγμή η φτώχεια και οι κοινωνικές ανισότητες είναι τεράστιες. 11,5 δισεκατομμύρια δολάρια υπολογίζεται ότι ξοδεύτηκαν για το Μουντιάλ, ποσό που φαίνεται να ξέφυγε κατά πολύ από τον αρχικό προϋπολογισμό.  Μάλιστα, πολλές από τις υποσχέσεις που δόθηκαν από την κυβέρνηση της Βραζιλίας δεν έχουν πραγματοποιηθεί, ενώ οι εικόνες από τις κακοτεχνίες στα γήπεδα κάνουν το γύρο του κόσμου. Ο Βραζιλιάνος φορολογούμενος ωστόσο, θα εξακολουθήσει να πληρώνει για την αναμόρφωση της χώρας, ακόμη και όταν τελειώσει το Μουντιάλ κάτι που τον εξοργίζει οδηγώντας τον στο σημείο να απεύχεται να κερδίσει η χώρα του το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Αδιαμφισβήτητα όλα τα «λάφυρα» έχουν την αξία τους. Υπό αυτές τις συνθήκες όμως, το «Αληθινό Κύπελλο» που επιβάλλεται να κερδίσει η Βραζιλία, είναι μια καλύτερη ζωή για τα εκατομμύρια Βραζιλιάνων που υποσιτίζονται, υποφέρουν και έχουν κάθε λόγο να διαμαρτύρονται που δεν αποτελούν προτεραιότητα για τη χώρα τους.