Ο Αθλητισµός, στην πραγµατικότητα, αποτελεί µια κοινωνική εκδήλωση που δεν περιορίζεται, λόγω της πολυποίκιλης µορφής του, σε µια τάξη ή κατηγορία ανθρώπων, αλλά επιδιώκει την ηθική ισοτιµία και την πραγµατική αξιοκρατία. Στον τόπο µας, στην Κύπρο, τολµώ να ισχυρισθώ ότι η έννοια του όρου «αθλητισµός» είναι παρεξηγηµένη. Η εξήγηση που δίνουν οι περισσότεροι περικλείεται στα στενά πλαίσια του «χόµπι» και της σωµατικής ικανότητας κάθε ατόµου.

Είναι όµως αυτή η πραγµατική έννοια του αθλητισµού; ΟΧΙ ασφαλώς. Η έννοια «αθλητισµός» στη ρεαλιστική της µορφή είναι ιδέα. Είναι µια ιδέα που πηγάζει από τα βάθη του ανθρώπου και µια από τις ευγενέστερες εκδηλώσεις της ψυχής του. Γι' αυτό και αυτή η ιδέα, όταν µεταφέρεται, ενσαρκώνεται και υλοποιείται σωστά µέσα στους αγωνιστικούς χώρους, δηµιουργεί µια πολύτιµη ακτινοβολία, ψυχική και πνευµατική, τόσο στους αθλούµενους όσο και στους φιλάθλους. Είναι πράγµατι ο αθλητισµός µια γενική ανανέωση σωμάτων και ψυχής. Είναι αδύνατο να ξεχωρίσουµε στον αθλητισµό το πνεύµα από την ψυχή και το σώµα.

Στη σύγχρονη εποχή, στον αθλητισµό παρουσιάζονται φαινόµενα που καµιά σχέση δεν έχουν µε όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω. Τα συχνά κρούσµατα «ντόπινγκ», που καταρρακώνουν κάθε ηθική έννοια η άκρατη εµπορευµατοποίηση, και η εξάρτηση πολλές φορές αθλητών και αθληµάτων από τους χορηγούς, η γιγαντοποίηση του φαινοµένου, ο παραγοντισµός, η βία που για ένα διάστηµα ταρακούνησε ολόκληρο το αθλητικό οικοδόµηµα, είναι πραγµατικότητες που δεν µπορούν να αγνοηθούν, αφού δηµιουργούν και προϋποθέσεις αµφισβήτησης. Αποτελούν όµως και αυτά τα φαινόµενα µέρος της κοινωνικής διάστασης του αθλητισµού και της ιδιότητάς του να επηρεάζει, αλλά και να επηρεάζεται, κυρίως από τις εκάστοτε κοινωνικές τάσεις που επικρατούν το συγκεκριµένο χρόνο.

Δεν είναι όµως αυτά η ουσία και το αληθινό νόηµα του αθλητισµού. Τα αρνητικά φαινόµενα αποτελούν εµφάνσεις που παρουσιάζονται µόνο στην πρακτική του. Ο γνήσιος αθλητισµός είναι αυτός που ενσαρκώνεται από την ιδεολογία του, η οποία βιώνεται µέσα από τη συµµετοχή. Κανένας αθλητής που έχει βιώσει τον αθλητισµό δεν παρουσιάζεται µε πάθη ή βρόµικα συναισθήµατα.

Στα αρνητικά κοινωνικά φαινόµενα που επηρεάζουν την πρακτική του, ο αθλητισµός προτάσσει την ιδεολογία και τις αρχές του. Είναι η µόνη πραγµατική αντίσταση στις σύγχρονες κοινωνικές τάσεις. Μακροπρόθεσµα, σίγουρα η ηθική θα επικρατήσει.

Το σωστό πρόσωπο του αθλητισµού δεν έχει σαν µοναδικό σκοπό να δηµιουργεί γερά και δυνατά σώµατα. Ταυτόχρονα προσπαθεί να δηµιουργήσει γερές και δυνατές ψυχές, σαν αυτές που οικοδοµούν την ευτυχία και τον πολιτισµό. Ψυχές ελεύθερες, δίκαιες, δυνατές, που αναδεικνύουν τον άνθρωπο σαν τέλειο δηµιούργηµα του Θεού.
ΝΤΙΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ