Από τις αρχές Οκτωβρίου 2011, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) προχώρησε κλιμακωτά σε πολιτική αποκατάσταση του θρυλικού Άρη Βελουχιώτη, «καπετάνιου» του ΕΛΑΣ και στελέχους του ΚΚΕ, και σε κομματική αποκατάσταση άλλων δύο σημαντικών στελεχών του Κόμματος, του Νίκου Βαβούδη και του Νίκου Ζαχαριάδη (Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ 1935-1956).

Πρόκειται για ηγέτες του ελληνικού κομμουνισμού που έδρασαν αμέσως πριν, στη διάρκεια και αμέσως μετά τον καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα που προκάλεσε το ΚΚΕ (1946-1949) και που κυριολεκτικά έδωσαν τη ζωή τους για το Κόμμα.

Τι είναι η «αποκατάστασή» τους, εξήντα χρόνια μετά που το Κόμμα τους δολοφόνησε ηθικά και πολιτικά; Είναι μια «συγγνώμη» που ήρθε με καθυστέρηση μισού αιώνα και βάλε, για την αισχρή κακομεταχείριση που η τότε ηγεσία τούς επιφύλαξε; Και ποια αξία έχει σήμερα, μια τέτοια συγγνώμη; Τα ερωτήματα δεν μπορούν να απαντηθούν από τη στήλη, γιατί οι τεκμηριωμένες και ολοκληρωμένες απαντήσεις γι’ αυτήν την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των Eλλήνων σταλινιστών απέναντι σε πρώην συντρόφους τους, απαιτούν βαθιές ψυχιατρικές γνώσεις, που προσωπικά δεν κατέχω.

Ο Άρης Βελουχιώτης αποκαταστάθηκε το 2011, γιατί, όπως αναφέρει σχετικά το ΚΚΕ, «θεωρεί ότι ο Βελουχιώτης είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας».

Όμως, το ΚΚΕ το 1945 διέγραψε από μέλος του τον Άρη και τον χαρακτήρισε δημόσια «τυχοδιωκτικό και ύποπτο στοιχείο», επειδή δεν υπέγραψε τη συμφωνία της Βάρκιζας που είχε υπογράψει το Κόμμα και δεν παρέδωσε τα όπλα του, όπως προνοούσε η συμφωνία. Μάλιστα, το ΚΚΕ τότε είχε ρίξει το σύνθημα, «ούτε φαΐ, ούτε νερό στον Μιζέρια» (προπολεμικό παρατσούκλι του Βελουχιώτη).

Ο Νίκος Βαβούδης, ασυρματιστής στον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ στην Αθήνα, αποκαταστάθηκε το 2011, γιατί, όπως αναφέρει το Κόμμα, «αναγνωρίζει την ηρωική ιστορία του στο ΚΚΕ και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα».

Όμως το ΚΚΕ, το 1951 τον κατάγγειλε ως «πράκτορα του εχθρού», επειδή ο Βαβούδης δεν κατέστρεψε τον κρυπτογραφικό κώδικα του ασυρμάτου του, μαζί με άλλα έγγραφα που είχε καταστρέψει για να μην πέσουν στα χέρια της Ασφάλειας.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης αποκαταστάθηκε το 2011 και η καθαίρεσή του από το πόστο του Γ.Γ. του ΚΚΕ και διαγραφή του το 1957 από το Κόμμα, χαρακτηρίζονται από το ΚΚΕ «άδικες», ενώ η τότε κατηγορία εναντίον του, για «συνεργασία με τον εχθρό», χαρακτηρίζεται σήμερα «συκοφαντική».

Τι θα γίνει μέσα στον επόμενο μισό αιώνα; Ποιος ξέρει; Μπορεί κανείς να αποκλείσει ότι το Κόμμα, για δικούς του λόγους, πιθανόν να άρει την αποκατάσταση των αποκαταστημένων και να τους ξαναρίξει στα τάρταρα της κόλασης όπου παρεπιδημούν -χωρίς φαΐ και χωρίς νερό- οι προδότες, οι φραξιονιστές και οι πράκτορες του εχθρού;

[email protected]