Είναι γνωστό το θέμα με τους τραγικούς μαχητές των Λ.Ο.Κ. του 1974. Διετάχθησαν να κάνουν το πραξικόπημα την 15η Ιουλίου. Είναι εύκολο ύστερα από τόσα πολλά χρόνια και τη διαφοροποίηση των συνθηκών, να νομίζουμε ότι ήταν δυνατό τότε να αρνηθούν οι στρατιώτες διαταγή και ιδιαίτερα οι λοκατζήδες με τη σκληρή εκπαίδευση και την πειθαρχία.
Ευθύνες ασήκωτες υπάρχουν ασφαλώς! Οι τελευταίοι που είναι ένοχοι είναι τα αμούστακα παιδιά, που διετάχθησαν να λάβουν μέρος στο πραξικόπημα. Δεν ήταν μόνο τα ΛΟΚ. Μόνον οι άνθρωποι του μίσους και της διάσπασης προσποιούνται πως δεν το αντιλαμβάνονται. Θυμούνται την ενότητα μόνο όταν τους συμφέρει. Τα παλληκάρια της φακής της ΤΜΤ που ενίσχυσαν τους Τουρκοφασίστες εισβολείς, τους θεωρούν αδέλφια τους. Μαζί και ο Καρντάσης και «σύντροφος» Ταλάτ.
Τα πράγματα είναι απλά για όλους και ιδιαίτερα την ηγεσία του ΚΚ ΑΚΕΛ που κυβερνά εδώ και 30 μήνες. Όπως δήλωσε ο πρόεδρος της επιτροπής της Βουλής για το Φάκελο της Κύπρου κ. Σιζόπουλος, η δουλειά έχει τελειώσει. Έγιναν όλα όσα έκριναν ότι έπρεπε να γίνουν. Γιατί να πάει στο Αρχείο; Να βγουν όλα στη φόρα και να αποκαλυφθεί ο ρόλος ο βρόμικος των ενόχων (ζωντανών και πεθαμένων). Έχουν κυκλοφορήσει πέραν των 200 βιβλίων για το Κυπριακό.
Για την εισβολή αναφέρονται τα μισά εξ αυτών. Αν η κομμουνιστική ηγεσία έχει κότσια, ας ανοίξει αυτόν το φάκελο. Ας φροντίσει όμως να προμηθευθεί ειδική ιατρική μάσκα καθώς η μπόχα που θα αναδυθεί, θα επιφέρει λιποθυμίες. Και οι εκπλήξεις θα είναι τραγικές και οδυνηρές. Οι πρώτοι θα γίνουν έσχατοι. Ας τολμήσουν λοιπόν. Τι φοβούνται; Αλλιώς ας πάψουν να αναμασούν τα ίδια και τα ίδια και να κατηγορούν τους ίδιους ανθρώπους. Άστε που υπάρχουν και οι ειδικές ευθύνες. Εκείνες «των δειλών που δίστασαν να μπούνε στον αγώνα», όπως έγραφε ο ήρωας της Δημοκρατίας Αλέκος Παναγούλης.
Στο θέμα λοιπόν των Λοκατζήδων έχουμε ένα δράμα σε δύο φάσεις:
(α) Οι νεκροί-θύματα του πραξικοπήματος. Άλλοι σκοτώθηκαν στην επίθεση κατά του Προεδρικού (έτσι λέγεται…..) και άλλοι κατά την επιχείρηση ανάβασης των Ενετικών Τειχών που περιβάλλουν την Αρχιεπισκοπή και που βλακωδώς διετάχθη η «κατάληψή» της.
Αυτά τα παιδιά (ελληνόπουλα αμούστακα και αθώα από το είδος της προδοσίας που εξυφάνθη την ημέρα εκείνη) θεωρούνται από την κομμουνιστική ηγεσία, και δυστυχώς την ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ, τάχα μου ένοχα. Στη χειρότερη όμως περίπτωση ένα μνημόσυνο το δικαιούνται. Και βρέθηκε αυτός ο Αρχιεπίσκοπος να κάνει εκείνο που οι προκάτοχοι το αρνήθηκαν, ως μη όφειλαν ως αρχιερείς: Να τελέσει μνημόσυνο σ’ αυτούς, ευθύς μετά το μνημόσυνο των αντιστασιακών. Και η ηγεσία του ΑΚΕΛ σήκωσε το κόκκινο μπαϊράκι για την ανομία, τάχα, του Αρχιεπισκόπου.
Αθεολόγητοι, αφιλοσόφητοι και στην ουσία αδαείς της πολιτικής (είδαμε τα χάλια τους και εδώ, όπως και στις χώρες που κυβέρνησαν οι ομόφρονές τους).
(β) Η δεύτερη φάση του δράματος είναι οι Λοκατζήδες που έπεσαν μαχόμενοι ενάντια στην τούρκικη φασιστική εισβολή (δεν το γυρίζει η γλώσσα τους να αποκαλέσουν φασίστες τους Τούρκους. Φασίστες, κατ’ αυτούς, είναι μόνο η Χούντα, η ΕΟΚΑ Β’ και ο Γρίβας. Όχι οι επιτήδειοι ουδέτεροι κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Τούρκοι και ουδέποτε αποκάλεσαν δολοφόνους τους Τούρκους εισβολείς, ούτε την ΤΜΤ).
Τώρα που έγινε διευθέτηση με τις κατοχικές δυνάμεις και με τη μέθοδο DNA ταυτοποιήθηκαν και τα ιερά οστά κάποιων από τους Λοκατζήδες αυτούς (τους ήρωες), συμμετέχει και η ηγεσία του ΑΚΕΛ στην απόδοση τιμών. Και βέβαια καλά κάνει. Αλλά αυτοί είναι επίσης «πραξικοπηματίες»!
Έλαβαν μέρος στο πραξικόπημα. Εξιλεώθηκαν όμως στον πόλεμο. Οι άτυχοι συναδέλφοί τους που σκοτώθηκαν από αδελφικά χέρια την 15η Ιουλίου θεωρούνται…μίασμα.
Επιτέλους, πόση υποκρισία; Έλεος!
ΤΟΥ Α. Γ. ΚΟΦΤΕΡΟΣ
Μέλος του Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης
