Θλίψη, απουσία, νοσταλγία. Συναισθήματα που αφήνει πίσω του ένας παντοτινός αποχωρισμός. Ο αποχωρισμός του φίλου, του καθοδηγητή, του μέντορα, του εμπνευστή, του Άντη Χατζηκωστή. Στον παράδεισο… εκεί είσαι και δεν είσαι μόνος, έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Έτσι είναι, δεν γίνεται αλλιώς. Σου γράφουμε από πραγματική ανάγκη. Γιατί ναι, μας λείπεις, σε όλους μας λείπεις. Ήσουν πάντα ο αρχηγός μας. Μπροστά εσύ και οι άλλοι να ακολουθούν. Πόσο θα θέλαμε να σε ξαναδούμε, έστω και για λίγο. Πόσο θα θέλαμε να σε ακούγαμε, έστω και λίγο. Πέρασε κιόλας ένας χρόνος… ένας χρόνος όπου η απουσία σου, πίστεψέ μας, είναι αισθητή. Ψάχνουμε τρόπους να είμαστε κοντά σου. Όπως μπορούμε, όσο μπορούμε. Την Κυριακή 9 του μηνός θα είμαστε στο μνημόσυνό σου, την Τρίτη στις 11 θα ακολουθήσουμε με λευκά κεριά την πορεία σου από το Συγκρότημα στην εκκλησία Αγίων Ομολογητών, εκεί που σου είπαμε αντίο και την Τετάρτη, 12 Ιανουαρίου, θα πραγματοποιηθεί μια «νύχτα τιμής» για σένα στο Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου. Σου το είπαμε, ψάχνουμε τρόπους να είμαστε κοντά σου. Όχι, όχι, δεν κλαίμε, απλώς ξεδιψούν οι αναμνήσεις μας. Λείπεις, λείπεις δυνατά, λείπεις έντονα, λείπεις απεγνωσμένα. Λείπεις και εμείς πενθούμε, όλοι πενθούμε. Εξαγνιζόμαστε με ένα δάκρυ, ανακουφιζόμαστε με μια σκέψη, λυτρωνόμαστε με ένα άγγιγμα στον ώμο. Μαζί πενθούμε και δεν ξέρω για πόσο ακόμα. Νομίζω για πάντα. Γιατί δεν είσαι απλώς μία σκέψη, ήσουν, είσαι και θα είσαι κομμάτι της ζωής μας. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να είναι κομμάτι σε τόσες ζωές; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να είναι πυξίδα στις σκέψεις τόσων ανθρώπων; Η παρουσία σου μας άλλαξε, η απουσία σου μας προσγείωσε. Μας προσγείωσε σε μια πραγματικότητα χωρίς εσένα. Πενθούμε και «θα πενθώ πάντα -μ’ ακούς;- για σένα, μόνος, στον Παράδεισο» έτσι γράφει ο Ελύτης…«...Πενθώ τόν ήλιο καί πενθώ τά χρόνια που έρχονται Χωρίς εμάς καί τραγουδώ τ’ άλλα πού πέρασαν Εάν είναι αλήθεια…»

…Είναι αλήθεια, τελικά έφυγες πριν από ένα χρόνο… πες μας τα νέα σου… χαμογελάς;  
Οι αγαπημένοι σου φίλοι και οι συνεργάτες σου μιλούν για τον ένα χρόνο χωρίς εσένα.
Από την ομάδα του περιοδικού

1 χρόνος χωρίς εσένα...
Mαρία Κυριάκου
Γενική Διευθύντρια Εμπορικού ΤΜΗΜΑΤΟΣ Συγκροτήματος ΔΙΑΣ και Τηλεόρασης ΣΙΓΜΑ
«Πέρασε ένας χρόνος. Ένας χρόνος κενός, χωρίς εσένα. Σε νιώθω να είσαι ακόμα δίπλα μου, να περνάς κάθε πρωί από το γραφείο μου και να νοιάζεσαι αν πραγματικά είμαι καλά, να με καθοδηγείς στα δύσκολα, να μου λες μπράβο και πραγματικά να το εννοείς. Μου λείπει όμως το καλημέρα σου, η γλυκιά σου παρουσία στο διπλανό γραφείο, ο ενθουσιασμός και το πάθος σου για τη ζωή. Ζήσαμε μαζί 15 χρόνια, τόσο γεμάτα, τόσο έντονα, τόσο μαγικά… και η ερώτηση είναι τώρα πώς συνεχίζουμε χωρίς τον Άντη; Η απάντηση δυστυχώς είναι τόσο απλή: Ποτέ πια δεν θα μπορέσουμε να ξαναζήσουμε στη μαγεία που εσύ μας χάριζες και να νιώσουμε το πάθος σου για τη ζωή που το μοίραζες σε όλους μας».

Νίκος Ευαγγελάτος

Δημοσιογράφος
«Ο Άντης είναι κάθε μέρα δίπλα μου. Νομίζω ότι κανένας δεν μπορεί να πιστέψει ότι δεν ζει πια. Περιμένουμε όλοι να ακούσουμε το τηλέφωνο να χτυπά ή να τον δούμε να μπαίνει από την πόρτα. Και μόνο ένας άνθρωπος με τόσο μεγάλη καρδιά και τόσο δυνατή προσωπικότητα μπορεί ακόμα κι όταν έχει φύγει, να είναι εδώ».

Mαρία ιωάννου
Προσωπική φίλη
«Ποτέ δεν θα το ξεπεράσουμε, τουλάχιστον εγώ έτσι νιώθω. Ήταν ο Άντης μας, ο φίλος μας. Η απώλεια είναι τεράστια και είναι σαν να λείπει ένα κομμάτι της ζωής μας, από όλους εμάς τους στενούς του φίλους. Ένα κομμάτι χάθηκε. Αυτό το κομμάτι είναι κενό και ποτέ δεν θα γεμίσει ξανά. Είναι πάντα όμως μέσα μας, στην καρδιά μας, στο μυαλό μας».  

Kωνσταντίνος Γιωρκάτζης
Προσωπικός φίλος
«Ο Άντης ήταν μοναδικός. Ήταν μορφωμένος, αλλά δεν ήταν η μόρφωσή του που τον έκανε να ξεχωρίζει. Ήταν πολύ καλός επιχειρηματίας, με διορατικότητα και όραμα, αλλά δεν ήταν η επιχειρηματικότητά του που τον έκανε να ξεχωρίζει. Μιλούσε ωραία και ουσιαστικά, αλλά δεν ήταν η ρητορική του δεινότητα που τον έκανε να ξεχωρίζει. Αυτό που τελικά έκανε τον Άντη ξεχωριστό και μοναδικό ήταν η ενέργεια με την οποία ζούσε. Η δίψα του για ζωή, για καινούργιες ιδέες, καινούργιες γνωριμίες, καινούργιες φιλοσοφίες και εμπειρίες. Ήταν η ενέργεια και η αγάπη με την οποία επένδυε στις φιλίες του και ειδικά στις δύο του κορούλες».

Πέτρος πέτρου

Διευθυντής Εμπορικού Τμήματος Τηλεόρασης ΣΙΓΜΑ και Group Marketing Manager
«Ακόμη και σήμερα, ένα χρόνο μετά, εύχομαι αυτό που ζούμε να είναι ένας περαστικός εφιάλτης. Για όλους εμάς που γνωρίσαμε τον Άντη από κοντά και είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε μαζί του, η απουσία του είναι ένα γεγονός που έχει σημαδέψει τη ζωή μας. Μέσα σε ένα βράδυ, χάσαμε το φίλο, τον αδελφό, τον εκπαιδευτή, το συνεργάτη και τον ηγέτη αυτού του οργανισμού. Ο ρόλος του Άντη στη ζωή μας ήταν και είναι πολυσύνθετος, ρόλος που δύσκολα μπορεί να περιγράψει κάποιος. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος με τα δικά του ξεχωριστά χαρίσματα, ενέπνεε, συμβούλευε και καθοδηγούσε τους γύρω του. Σε αυτήν τη ζωή, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι -μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού- που μετά που τους γνωρίζεις, τους θυμάσαι για πάντα. Όσα χρόνια και αν περάσουν, όσα χρόνια και αν ζήσεις, τους έχεις στη σκέψη σου και η παρουσία τους σημαδεύει για πάντα τη ζωή σου. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Άντης. Όλα τα πιο πάνω αποτελούν για εμάς τα καλύτερα εφόδια για να προχωρήσουμε τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική μας ζωή. Δική μας υποχρέωση είναι να συνεχίσουμε να βαδίζουμε στο δρόμο που ο ίδιος χάραξε, δουλεύοντας με ακόμη περισσότερο ζήλο και αφοσίωση».

Μαριλένα Iεροδιακόνου

Γενική Διευθύντρια Περιοδικών Συγκροτήματος Δίας
«Μας λείπεις, Άντη… Μας λείπει το χαμόγελό σου, το βλέμμα σου, η ενέργειά σου, οι συμβουλές σου, τα βιβλία που μας έδινες. Μας λείπεις τόσο πολύ, αλλά ξέρεις κάτι, με ένα μαγικό τρόπο είσαι δίπλα μας, είσαι κοντά μας… σε κάθε δύσκολη στιγμή εσύ με συμβουλεύεις, σε κάθε δύσκολη απόφαση εσύ μου δείχνεις το δρόμο, σε κάθε στιγμή προβληματισμού… είσαι εκεί! Κάθε απόφαση, κάθε σκέψη, κάθε πράξη μου έχει κάτι δικό σου. Και έτσι συνεχίζουμε, με το ίδιο χαμόγελο, το ίδιο όραμα και τα ίδια όνειρα, που θα έχουν πάντα κάτι από εσένα…».

Γιάννης Μάτσης
Προσωπικός φίλος
«Ένας χρόνος χωρίς τον Άντη και μου λείπει καθημερινά. Μου λείπει ο ενθουσιασμός του. Πάντα ενθουσιαζόταν με τον κόσμο, με projects και ό,τι έκανε, το έκανε με την ψυχή του. Ο ενθουσιασμός του για τη ζωή ήταν για μένα ένα από τα χαρακτηριστικά του που μου λείπει πολύ και δεν το βρίσκεις συχνά στους ανθρώπους. Είχε μονίμως μία ενέργεια που δεν συνάντησα ποτέ σε κανέναν άλλο άνθρωπο. Η καλοσύνη του ήταν ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά του που θαύμαζα. Ήταν πάντα εκεί και για εμένα και για όλο τον κόσμο. Αφιέρωνε πολύτιμο χρόνο σε όλους έμας, ήρθε ακόμη και στην Αγγλία για να συζητήσουμε σαν φίλοι. Η κατανόηση που είχε ήταν αξιοθαύμαστη. Η περιπέτεια υπήρχε στη ζωή μας με τον Άντη ακόμα και στα ταξίδια μας. Ήταν πάντα πρώτος από τον καιρό του σχολείου και ήταν ο αρχηγός μας. Ήταν πάντα πρωτεργάτης. Πολλές φορές ασυναίσθητα θέλω να τον πάρω τηλέφωνο. Είναι πολύ δύσκολο».

Μάνος Μωυσέως
Γενικός Διευθυντής Ραδιοφώνων και Εφημερίδων Συγκροτήματος Δίας
«Άντη, γεια σου. Παρακάτω γράφω κάποιες λέξεις που σε αφορούν. Άλλωστε, πάντα τις καθόριζες και σε καθόριζαν. Αυτό συνεχίζει να συμβαίνει… Αντήχηση, αγάπη, αλλαγή, ανατροπή, σύνθεση, σύνδεση, καλοσύνη, αναζήτηση, μεθόδευση, δράση, αντίδραση, χαμόγελο, θάλασσα, παλίρροια, άμπωτη, έμπνευση, παιδικότητα, ενθουσιασμός, ταπεινότητα, αντίληψη, αίσθηση, ανάπτυξη, μελέτη, βουνό, ανατολή, δύση, αέρας, γη, ήλιος, φεγγάρι, ουρανός, αστέρι, μεγαλείο, εξέλιξη, παρελθόν, παρόν, μέλλον, πάντα, πίστη. Κλείνω, είμαι σίγουρος πως πρόλαβες να τα κάνεις όλα ιδιαίτερα εκεί πάνω. Εδώ εξακολουθείς. Μας λείπεις…».

Γιώργος Τσιάκκας

Σεναριογράφος
«Mου λείπει το πιο φωτεινό χαμόγελο που είδα στη ζωή μου, η αγάπη του για όλους, η αισιοδοξία του και στα πιο δύσκολα και η προσφώνηση που ανταλλάσσαμε όποτε βρισκόμασταν. Αδελφέ μου...».

Νίκος Αλιάγας

Παρουσιαστής
«Μου φαίνεται αδιανόητο ένα χρόνο μετά πως δεν θα ξαναδούμε τον Άντη. Είναι περισσότερο οδυνηρό τώρα. Σκέφτομαι συνέχεια την οικογένειά του, τη γυναίκα του, τους γονείς και τα παιδιά του. Λείπουν από τη ζωή μου τα τηλέφωνά του, τα μηνύματά του, οι πλάκες που κάναμε μεταξύ μας. Δεν το χωράει ακόμη ο νους μου. Δυστυχώς δεν αξιώθηκα να τον αποχαιρετήσω στην κηδεία του, λόγω πολύ σημαντικών επαγγελματικών υποχρεώσεων. Ήρθα όμως πριν από λίγους μήνες και τον είδα…».

Γιάννης Κότσιρας
Τραγουδιστής
«Ήταν τιμή μου που υπήρξα μία μικρή στιγμή στη ζωή του φίλου Άντη. Γελάσαμε, χαρήκαμε, διασκεδάσαμε, αλλά κυρίως δημιουργήσαμε. Το στενόχωρο είναι ότι δεν προλάβαμε να ολοκληρώσουμε όλες τις σκέψεις, τις ιδέες και τα όνειρα που κάναμε. Δυστυχώς, ο καιρός πήρε άδικα και βιαστικά τον οραματιστή Άντη. Δυστυχώς, σε μια εποχή που άνθρωποι όπως τον Άντη είναι απαραίτητοι, αυτός απουσιάζει. Εύχομαι όσοι γνωρίσαμε το όραμά του να συνεχίσουμε με τον ίδιο ρομαντισμό και πάθος να αλλάξουμε κάτι. Να αλλάξουμε τον κόσμο, όπως συχνά μου έλεγε. Από τη μεριά μου, επειδή ξέρω ότι με βλέπει και σίγουρα χαμογελά, του δίνω το λόγο μου. Άντη, θα συνεχίσω, αλλά μου λείπεις φίλε. Πολύ…».

Θεοχάρης Φιλιππόπουλος
Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος Αττικών Εκδόσεων
«Ένα χρόνο μετά τον άδικο χαμό του, όλοι οι φίλοι και οι συνεργάτες του νιώθουμε πως ο Άντης βρίσκεται κοντά μας. Είναι αδύνατο για όλους εμάς που τον γνωρίσαμε, να πιστέψουμε ότι λείπει. Το πνεύμα του, η αγάπη του, το κέφι του για ζωή βρίσκονται μέσα μας και μας ακολουθούν παντού, δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι δεν είναι μαζί μας. Όμως, ΕΙΝΑΙ μαζί μας, διότι η παρουσία του έχει μείνει ανεξίτηλη μέσα στην καρδιά μας. Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ το χαμόγελο του Άντη και το θετικό του πνεύμα. Θα είναι μέσα μου για πάντα».

Αντώνης Καρατζιάς

Διευθυντής Ανθρώπινου Δυναμικού Συγκροτήματος ΔΙΑΣ και Τηλεόρασης ΣΙΓΜΑ
«Μετά τον Άντη... Με πολλά συναισθήματα, όχι πάντα ξεκάθαρα. Θλίψη στη σκέψη της απώλειας, χαμόγελο στην ανάμνηση. Η ζωή βρήκε ξανά κάποια ισορροπία, εξάλλου οποιαδήποτε ισορροπία δεν διαταράσσεται παρά μόνο στιγμιαία. Αφήνεις πίσω τις ενοχές, διώχνοντας γρήγορα τις αρνητικές σκέψεις. Ο ίδιος δεν θα το ήθελε… Αυτή η ζωή δεν είναι πρόβα... πρέπει να τη ζήσεις, το οφείλεις στον εαυτό σου, στην οικογένειά σου, στους φίλους, στον Άντη. Μετά ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να είναι κάπου κοντά και να παρακολουθεί με ένα αληθινό χαμόγελο, όπως πάντα… Μα κι έτσι να μην είναι, ζει μέσα στον καθένα μας, στο ισοζύγιο ενέργειας και στην ανταλλαγή που είχαν όσοι έζησαν μαζί του. Γεια σου φίλε!».

Αντώνης Ρέμος

Τραγουδιστής
«Η απουσία ενός φίλου είναι πάντα επίπονη. Σου λείπουν τα αστεία… οι πλάκες, οι κώδικες επικοινωνίας. Λείπει ο Άντης, μία έντονη απουσία... ηχηρή. Τα λόγια περιττεύουν όταν φεύγει έτσι ένας τόσο αγαπημένος φίλος. Ο Άντης ήταν ο πιο καθαρός, έντιμος, ευθύς και συνάμα γλυκός άνθρωπος, αληθινός φίλος. Αυτό και μόνο τον καθιστά αθάνατο στις καρδιές μας. Τα γιατί δεν σωπαίνουν ποτέ, ελπίζω να αποδοθεί δικαιοσύνη και με αυτόν τον τρόπο να γαληνέψει η ψυχή του».

Ηλίας Μαμαλάκης

CHEF
«Όσα χρόνια και αν περάσουν, η μνήμη του Άντη θα είναι πάντα ζωντανή. Ο Κύπριος φίλος χωρίς να μας ενοχλήσει ποτέ, ήταν παρών. Και στα καλά και στα κακά. Η παρουσία του, έστω και στη μνήμη μας, πάντα θα μας βοηθά να πηγαίνουμε τη ζωή μας ένα βήμα μπροστά. Τον αγαπήσαμε πολύ και αυτόν και την οικογένειά του και θα είναι πάντα ζωντανοί μέσα στην καρδιά μας».

Δημήτρης Τοκαρής

Σεναριογράφος-Διευθυντής Τοπικών Παραγωγών ΣΙΓΜΑ
«Ο ήλιος ξύπνησε και τράβηξε τις γκρίζες κουρτίνες για να μπει φως στη γη. Ένα τελευταίο σύννεφο έκλαψε τόσο πολύ που εξαφανίστηκε. Ο Θεός κατέβασε την πολύχρωμη τραμπάλα του ουράνιου τόξου και από εκεί ένα χαμόγελο γλίστρησε κι έπεσε στη γη, μπροστά στη μεγάλη ξύλινη πόρτα. Η πόρτα άνοιξε διάπλατα κι αν μπορούσε, θα χαμογελούσε κι αυτή. Το χαμόγελο πήγε πρώτα στο υπόγειο, μετά πέρασε από τους τρεις ορόφους και τέλος μπήκε στο ασανσέρ. Ξαφνικά η στέγη άνοιξε και το ασανσέρ, λουσμένο στο φως, άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανό, μέχρι που χάθηκε ψηλά στην αγκαλιά του Θεού. Να μας περιμένεις, φίλε Άντη, κι όποτε θέλεις να έρχεσαι να μας χαμογελάς!».

Κίκος Λανίτης
Προσωπικός φίλος
«Για τους ''κολλητούς'' του δεν είναι θέμα μνήμης, γιατί ο Άντης είναι ένα μέρος του εαυτού τους. Αν το αφαιρέσουν, παύουν να είναι αρτιμελείς. Αυτό το μέρος του εαυτού μας δεν μας αφήνει να μισήσουμε ή να εκδικηθούμε, γιατί αυτός πίστευε ότι από ένα τραγικό γεγονός, πρέπει να γεννηθεί κάτι ωραίο, ώστε να υπάρχει τουλάχιστον ισοζύγιο στην κοινωνία».

Γιώργος Παμπορίδης
Προσωπικός φίλος
«Ο Άντης ήταν ένας άνθρωπος που όμοιός του δεν υπάρχει. Η απρόσμενη φυγή του, πέραν του προσωπικού πλήγματος για τον καθένα που τον γνώριζε, έκανε όλους εμάς που μας τιμούσε με τη φιλία του, να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής μας και της καθημερινότητάς μας κατείχε. Κι αυτό ήταν το μεγαλύτερο βάρος για κάθε έναν από εμάς που ήταν φίλος μας. Η θετική του ενέργεια, το ζεστό του χαμόγελο, η ανεπιτήδευτη φιλία του και το πραγματικό του ενδιαφέρον, έδινε στον καθένα μας μια ζεστασιά που μόνο στους γονείς του ή στην πίστη του μπορεί να βρει κανένας όμοιά της. Αυτό λοιπόν το χάσαμε για πάντα και δεν θα το ξανανιώσουμε ποτέ. Από την άλλη, η τύχη μας να νιώσουμε τη ζεστασιά αυτής της φιλίας του για τόσα χρόνια, χάρισε στον καθένα από εμάς τόσες αναμνήσεις και εμπειρίες που λίγοι άνθρωποι αξιώνονται να νιώσουν σε ολόκληρες ζωές. Εμείς λοιπόν οι τυχεροί που νιώσαμε την αύρα και τη ζεστασιά του Άντη, πρέπει να φροντίσουμε να μεταλαμπαδεύσουμε αυτό το πνεύμα σε όσους δεν το έζησαν από κοντά. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, που όποιον άγγιζε τον στιγμάτιζε εφ’ όρου ζωής. Και το πνεύμα του θα ζει για πάντα μέσα από εμάς και τα παιδιά μας. Και είναι φοβερό πόσοι πολλοί είμαστε και πόσο αποφασισμένοι είμαστε να κρατήσουμε τη φλόγα αναμμένη για πάντα. Η ‘‘λάμψη’’ της σύντομης μα τόσο μεστής ζωής του μας φώτισε να δούμε τη ζωή στην απόλυτη αλήθεια της».