Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση και η Ομόνοια εμφανίστηκε κατώτερη των περιστάσεων στην μεγαλύτερη διάρκεια ακόμη ενός ντέρμπι. Οι «πράσινοι» δεν είχαν όλα εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται και ουσιαστικά μόνο στο τελευταίο ημίωρο έδειχναν ικανοί για να ανατρέψουν τις εις βάρος τους κατάσταση.

 

Οι παίκτες έδειχναν μην έχουν πάθος και πίστη από τα πρώτα λεπτά. Αυτοί που έκαναν την διαφορά στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν… σκιά του καλού εαυτού τους με χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτά των Σοάρες και Ασίς και για άλλη μία φορά μόνο ο Μορέιρα στάθηκε στο ύψος του.  

 

Το πιο σημαντικό ήταν η υπερβολικά αμυντικογενής τακτική που επέλεξε ο Τόνι Σαβέβσκι («θυσιάζοντας» τον Μαργκάσα σε ρόλο αριστερού χαφ), με τους «πράσινους» να αφήνουν χώρο στον αντίπαλο και να περιμένουν στο μισό γήπεδο. Μία τακτική που δεν απέδωσε ούτε στο ελάχιστο, από την στιγμή που η Ομόνοια έδωσε την ευκαιρία στο ΑΠΟΕΛ να κερδίσει μέτρα στον αγωνιστικό χώρο και να πάρει προβάδισμα στο σκορ.

 

Αφήνοντας στην άκρη την συζήτηση για την διαιτησία και κατά πόσον η Ομόνοια θα μπορούσε να πάρει πέναλτι στις φάσεις με Σκέμπρι και Πλατινί, η ομάδα του Τόνι Σαβέβσκι δεν έπεισε κανένα ότι ήθελε την νίκη περισσότερο από τον αντίπαλο της. Και όταν αυτό συμβαίνει σε αιώνιο ντέρμπι, τις περισσότερες φορές φυσιολογικό επακόλουθο είναι να δέχεσαι με… μοιρολατρικό τρόπο την ήττα.