Η περίπτωση Μαργκάσα είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική. Με κάτι λεπτά στο ενεργητικό του στις πρώτες αγωνιστικές, βρέθηκε στην 11άδα στο ματς με την Αλκή και από τότε δεν ξαναβγήκε. Όχι μόνο αυτό αλλά από αγώνα σε αγώνα, κερδίζει όλο και περισσότερη αναγνώριση για τη προσπάθεια του και κατέστη υπερπολύτιμος. Ο Μαργκάσα αποτελεί ένα παράδειγμα προς όλους τους παίκτες των ''πρασίνων''.

Γιατί μπορεί ο Σάβέβσκι να πόνταρε σε ένα κορμό στην  αρχή, αλλά είναι δεδομένο και φαίνεται στη πορεία ότι θα χρειαστεί όλους τους παίκτες. Είναι δική του αρμοδιότητα να τους έχει έτοιμους και να τους αξιοποιήσει. Αλλά είναι καθήκον των ιδίων να έχουν σωματική, τεχνική και πνευματική ετοιμότητα, είτε να παίξουν 15 λεπτά είτε 90. Στην 11άδα βρέθηκε και ο Αγκουϊάρ.

Δεν έφτασε τα επίπεδα απόδοσης του Μαργκάσα, ούτε και στα δικά του προσωπικά. Άλλωστε είναι παίκτης που επιστρέφει πάντα μουδιασμένος και  ανεβαίνει αφού πάρει σειρά αγώνων στα πόδια του. Όμως οι Τέιλορ, Αλίπιο σε πρώτο βαθμό και ο Μενγκόλο σε δεύτερο πρέπει να είναι σε εγρήγορση, να αρπάξουν την ευκαιρία τους, όποτε χρειαστεί ή βολέψει να πάρουν χρόνο.  Για τον Καμερουνέζο υπάρχει μία ιδιαιτερότητα. Πολλά ακούγονται για το ταλέντο, την εκρηκτικότητα του, τη ταχύτητα του. ΤΑ εργομετρικά κτύπησαν άλλωστε κόκκινο στη δύναμη και την επιτάχυνση. Αλλά η μεγάλη αποχή και η βιασύνη του να παίξει, του απέφεραν ένα τραυματισμό που τον πήγε πίσω. Αυτή τη στιγμή είναι έτοιμος να ριχτεί στο γήπεδο, με την απαραίτητη διαχείριση χρόνου και εντάσεων.