Μία ομάδα που είχε παροπλισμένο ίσως τον καλύτερο της ακραίο , αντιμετώπισε τον σοβαρό τραυματισμό του παίκτη που θα αναλάμβανε να την απογειώνει από τα άκρα , είδε τον παίκτη που θα της προσέδιδε αιχμηρότητα στην γραμμή κρούσης  επίσης να τραυματίζεται σοβαρά και είχε τιμωρημένο για τέσσερις αγωνιστικές τον κύριο της σπόνδυλο. Μία ομάδα που έκανε πολλές αλλαγές στο ρόστερ, έριξε τον προϋπολογισμό και καπάκι δέχτηκε απρόσμενη ήττα στη πρεμιέρα. Λογικά, μία ομάδα με τέτοιες αναποδιές θα κατέρρεε. Τουναντίον η ΑΕΚ, γιατί περί αυτής πρόκειται όχι μόνο δεν κατέρρευσε, αλλά κερδίζει μαζί με τη καλή συγκομιδή βαθμών και το χειροκρότημα για τη παρουσία της. Όσο και αν ένας προπονητής, όταν σχεδιάζει την ομάδα, υπολογίζει ότι κάποια πράγματα θα πάνε στραβά, δύσκολα μπορεί να αντεπεξέλθει με τέτοιες αναποδιές. Και όμως ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος βρήκε λύσεις. Βγάζει όλο το ταλέντο του Μυτίδη στην επιφάνεια, ξανάκανε μετά από χρόνια τον Κούλλη Παύλου παίκτη πρώτης-πρώτης γραμμής, έστησε ένα έξοχο ανασταλτικό μηχανισμό, αλλά και μία ομάδα που ρολάρει με τη μπάλα στα πόδια. Τα μανίκια του Ελέ, πρέπει να έχουν μπόλικο βάθος, για να καταφέρνει να βγάζει τόσους άσους από το μανίκι του και να δίνει λύσεις στα φαινομενικά άλυτα.