Το ρόστερ της Ομόνοιας είναι ολοκληρωμένο εδώ και καιρό. Αυτήν τη στιγμή, γίνονται προσπάθειες απόκτησης νεαρών, που λογικά θα δώσουν περισσότερο βάθος, παρά επιφάνεια. Η αποχώρηση τριών εξαιρετικών παικτών και ο εξ ανάγκης (λόγω μπάτζετ  και έλλειψης Κυπρίων στη λίστα Α) περιορισμένος αριθμός παικτών πρώτης γραμμής, αναγκάζουν την ομάδα να κινηθεί με διαφορετικά δεδομένα. Φυσικά έγιναν μετεγγραφές και ανεξάρτητα βιογραφικών κτλ., από δύο επίσημα παιχνίδια κανένας παίκτης δε μπορεί να κριθεί αντικειμενικά, θετικά ή αρνητικά. Ούτε και μπορεί κανείς να ξέρει πώς θα ρολάρει η Ομόνοια όσο προχωρά η σεζόν. Το σημαντικό για τους «πράσινους» είναι πως διαθέτουν μισή ντουζίνα εξαιρετικών ποδοσφαιριστών, που έμειναν από πέρσι. Μορέιρα, Λεάντρο, Αντράντε, Ασίς, Εφραίμ, Σοάρες. Φυσικά ο Σκαραμοτσίνο και ο Σκέμπρι μπορούν να παίξουν σημαίνοντα ρόλο, αλλά η απόδοση των έξι θα είναι το βαρόμετρο της απόδοσης και του χαρακτήρα της ομάδας.

ΖΟΣΕ ΜΟΡΕΪΡΑ
Ήρθε μπας και βοηθήσει, αλλά αποδείχτηκε λίρα εκατό. Και από άποψη προσωπικότητας, αλλά κυρίως από άποψη ικανοτήτων. Ο Μορέιρα μπήκε εύκολα και δεν είναι πάντα εύκολο να μπεις στην κουλτούρα της ομάδας. Είναι τερματοφύλακας που ξέρει το στάτους και τη σοβαρότητα τη θέσης, σε ό,τι αφορά καθοδήγηση, συμπεριφορά κτλ. Από άποψης ρεφλέξ και αντίληψης δείχνει εξαιρετικός. Έχει βγάλει δύσκολες αποκρούσεις, είναι πολύ καλός στο τετ-α-τετ, αφού δεν βιάζεται να κινηθεί ή να φανερώσει την επόμενη κίνησή του στον επιτιθέμενο. Πέρα από όλα αυτά, όσο καλός και αν είναι κάτω από τα δοκάρια, είναι πολύ σημαντικό πως μπορεί όταν χρειαστεί η ομάδα να ξεκινήσει και να κτίσει το παιχνίδι από αυτόν. Είτε με κοντινή πάσα είτε με αλλαγή παιχνιδιού είτε με γρήγορη μεταβίβαση στον χώρο της μεσαίας γραμμής ή στον χώρο επίθεσης.

ΖΟΑΟ ΠΑΟΛΟ ΑΝΤΡΑΝΤΕ
Αν δεν είναι ο κορυφαίος αμυντικός του πρωταθλήματος, είναι ίσως μέσα στους καλύτερους τρεις. Παίκτης με εξαιρετική αντίληψη, που δύσκολα νικιέται σε προσωπική μονομαχία, δυνατός στον αέρα. Θα μετρήσει τη φάση, θα καλύψει το κενό, θα ανεβάσει όταν επιβάλλεται την οπισθοφυλακή. Συνδυάζει όμως την άψογη αμυντική του κατάρτιση, με πολύ καλή τεχνική που βοηθά στην ανάπτυξη της ομάδας. Γνωρίζει πότε θα προωθηθεί, με την μπάλα ή χωρίς αυτή, διαθέτει όμως και την ικανότητα της μακρινής διαγώνιας μπαλιάς. Πολλές άλλωστε φορές πέρσι, από δικές του τέτοιες πάσες 30-40 μέτρων, βγήκαν εξαιρετικές αντεπιθέσεις. Πέρα όλων αυτών, ο Αντράντε έχει και μεγάλο εκτόπισμα μέσα στα αποδυτήρια, κάτι που αντανακλάται και στο παιχνίδι.   

ΜΑΡΚΟ ΣΟΑΡΕΣ
Το «παλτό», για πολλούς, του περασμένου Οκτωβρίου είναι ένα αναντικατάστατο γρανάζι στη μηχανή της Ομόνοιας. Και όχι γιατί είναι ο μόνος καθαρόαιμος ανασταλτικός μέσος που διαθέτει η ομάδα του Σαβέβσκι, αλλά επειδή ξέρει να κάνει πολύ καλά τη δουλειά του. Πολλά τρεξίματα, πολλά κοψίματα, πολλά κλεψίματα, λίγα φάουλ, δύσκολα παίρνει κάρτα. Δεν είναι εύκολο να βρεις έναν τέτοιο παίκτη που να μπορεί να ανταποκρίνεται σε τέτοιο βαθμό στη θέση. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Ο Σοάρες θα ζητήσει μπάλα, θα επιτεθεί, θα μοιράσει παιχνίδι και θα βρεθεί συχνά σε επίκαιρη θέση για να δοκιμάσει το πολύ δυνατό δεξί του πόδι. Το ζητούμενο είναι ένα. Να υπάρξει και κάποιος που να μπορεί να του δώσει πέντε ανάσες. Γιατί όπως γράψαμε τις προάλλες, θα τις χρειάζεται, δύο χρόνια τώρα τρέχει με την 5η λόγω και Εθνικής.

ΛΕΑΝΤΡΟ ΜΑΡΚΟΛΙΝΙ
Αν και η παραμονή του στην ομάδα υλοποιήθηκε με περιπετειώδη τρόπο, το μίνι σίριαλ του καλοκαιριού είναι σαν να μην έγινε ποτέ. Υπό την έννοια ότι Λεάντρο και Ομόνοια είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι. Αρχηγός με τα όλα του ο Βραζιλιάνος, αλλά κυρίως σωστό «8άρι». Δεν είναι διόλου περίεργο που πέρσι έκανε την καλύτερή του σεζόν. Απλά γιατί ο τρόπος ανάπτυξης της ομάδας, αλλά και ο ρόλος που ανέλαβε, ταίριαξαν απόλυτα με τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά. Μπορεί να μοιράσει παιχνίδι, να βγάλει ασίστ, να σκοράρει, αλλά και να αμυνθεί σε ψηλό επίπεδο. Μπορεί να  αλλάξει θέσεις, να βγει στα άκρα, να μπει στην περιοχή σαν κρυφός κυνηγός. Κυρίως, ο Λέο είναι σταθερός, οι όποιες μικρές σε διάρκεια μεταπτώσεις του, είναι φυσιολογικές

ΝΟΥΝΟ ΑΣΙΣ ΑΛΜΕΪΔΑ
Ετών 36, αλλά ούτε που του φαίνεται. Με το τέμπο, το πάθος και το ποιοτικό του παιχνίδι, θυμίζει αμέσως 25άρη παίκτη στα ντουζένια του. Ο Ρικάρντο Φερνάντεζ τον αποκάλεσε ως τον καλύτερο ξένο στο πρωτάθλημά μας και οι πλείστοι συμφωνούν. Δεκάρι με τα όλα του, αλλά δεκάρι όπως αρμόζει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Που θα πάρει μπάλες, θα επιτεθεί κάθετα, θα επιχειρήσει να παίξει με τη μία, θα βγάλει ασίστ. Αυτό το κάνει καλά, αν αφαιρέσετε το… ταυ, άλλωστε βγαίνει το επίθετό του. Στο «Ηλίας Πούλλος» μιλάνε όμως για τον παίκτη-υπόδειγμα. Πρώτος πάει στην προπόνηση, τελευταίος φεύγει. Μιλά λίγο, αλλά τα λόγια του πιάνουν τόπο. Με λίγα λόγια, μεγάλη προσωπικότητα.    

ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΦΡΑΙΜ
Ο είς και μόνος ελίτ Κύπριος έχει να παίξει σύνθετο ρόλο. Εφόσον είναι ντόπιος, αφουγκράζεται και καλύτερα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, τον κόσμο, την εξέδρα. Σύλλογος και οπαδοί περιμένουν πολλά από αυτόν, ειδικά μετά και την αποχώρηση Χριστοφή. Αναμένουν, πάνω απ΄ όλα, να ξεδιπλώσει στο χόρτο, στον μέγιστο δυνατό βαθμό, τα τεράστια προσόντα του. Γιατί από άποψη τεχνικής, ντρίμπλας, ικανότητας στο ένας εναντίον ενός και μεταβίβασης, ο Εφραίμ διαθέτει όλο το πακέτο και μάλιστα με περιτύλιγμα πολυτελείας. Σημαντικό είναι να μην ταλαιπωρηθεί ξανά με τα πόδια του. Ήταν το μείον των προηγούμενων δύο ετών, που δεν τον άφηνε να έχει μεγαλύτερη διάρκεια στην υψηλή απόδοσή του.