Με το τέλος του ημιχρόνου, ουδείς φανταζόταν ότι η Ομόνοια θα γνώριζε τέτοια ήττα. Όσο μέτρια και αν ήταν στο πρώτο μέρος, όπου δεν είχε ρυθμό και συνοχή, τουλάχιστον δεν κινδύνεψε καθόλου. Στην επανάληψη κατέρρευσε, γιατί πλήρωσε και τα λάθη και τις αδυναμίες της. Καταρχήν  κάτω από  δοκάρια και στην αμυντική της αναποτελεσματικότητα. Στο πρώτο γκολ, που έγειρε τη πλάστιγγα στην απέναντι μεριά φέρει ευθύνη ο Λεβίτα. Στη 2ο, η άμυνα ήταν απόλυτα εκτεθειμένη και με κακή ισορροπία. Στο 3ο, εκεί που έδειχνε κάποια σημάδια αντίδρασης. σε μία φάση όπου δεν υπήρχε ουσιαστικά κίνδυνος, Αλαμπί και Σπούνγκιν δεν απέκρουσαν, ο Ρέζεκ βρέθηκε ξαφνικά σε τετ α τετ και ο Λεβίτα δε μπόρεσε να υπερασπίσει τη κλειστή του γωνία. Προσθέστε, τα πολλά λάθη στο κέντρο, την κακή μέρα στην οποία βρέθηκαν οι πλείστοι παίκτες της, την μηδαμινή σχεδόν δημιουργία φάσεων και βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα γιατί η Ομόνοια βρέθηκε πίσω στο σκορ, αλλά και γιατί δεν μπορούσε μετά το 0-1 να ακολουθήσει τη ροή των πραγμάτων. Άλλωστε όταν έχεις απέναντι σου μία ποιοτικότερη ομάδα, αν δεν αποδώσεις στο δικό σου μάξιμουμ, μοιραία δε θα ανταποκριθείς. Η ήττα είναι πισωγύρισμα και πρέπει τώρα να κάνει ένα σερί 7 νικών αν θέλει να έχει πιθανότητες για τη 4η θέση. Αρχής γενομένης από το Παραλίμνι, όπου θα αγωνιστεί χωρίς το Νούνο Ασίς που συμπλήρωσε τέσσερις κίτρινες.